voor Pier Paolo Pasolini)
Als een ware Adonis wandelde je
door de straten van het antieke Rome,
je registreerde als een filmcamera,
verliefde paartjes op oeroude stenen
passeerde je met een gulle glimlach,
je knip-oogde naar slanke jongemannen
nabij het Colosseum en bij een warme
pizza en enkele frisse glazen wijn
glimlachte je vanwege de vordering…
Onze eerste ontmoeting leek op een afscheid
en toch sloop de tederheid in onze taal
en vorder ik, ondanks de sterrenlast,
stof dat zich door mijn sappen mengt.…
Hoe het ook zij, ik vorder toch gestaag,
er valt nu niet zo veel meer te presteren.
Zo lang het lekker loopt, dus niet te traag,
bestaat er ook nog kans op galopperen.
Ik moet nu zelfs gaan waken voor gejaag,
want struikelen is helemaal niet goed.
Het blijft bij dartel lopen, niet te traag.…
105
Bezig met laden