VAN TUINJONGEN
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 
221
221TOT SPIEGELAAR
De wolken zijn nomaden
Gaand boven land en zee
Ik reis nu met ze mee
Begrijp waarom ze baden
En hielden hun tiraden
Mijn ouders, dominee
Zo boven, zo benee
Geen wraak, enkel genade
Ik kan Karina zien
Ze tuurt over het water
Leeft tussen toen en later
Ik zie de kleinste kever
Ik ben de grootste wever
Van voorgedrukt…
Bezig met laden