VAN TUINJONGEN

TOT SPIEGELAAR

De wolken zijn nomaden
Gaand boven land en zee
Ik reis nu met ze mee
Begrijp waarom ze baden

En hielden hun tiraden
Mijn ouders, dominee
Zo boven, zo benee
Geen wraak, enkel genade

Ik kan Karina zien
Ze tuurt over het water
Leeft tussen toen en later

Ik zie de kleinste kever
Ik ben de grootste wever
Van voorgedrukt stramien

Mens: louter spiegel die
Uitbarst in poëzie

Zie ook: http://members.lycos/beeldentuin.nl/

Schrijver: Anneke Haasnoot, 21 oktober 2007

annekehaasnoothotmail.com

Biografie van deze schrijver

Jan Wolkers leven werrk

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.0 met 5 stemmen 221