Netgedichten

netgedicht (nr. 17.751):

Dood doet leven

Uitgemergeld
schonkig vee
vindt slechts
gebarsten aarde
waar zich
de bron bevond
Donkere
dorstende ogen
zien de
geblakerde leegte
op de plek
waar zij zich laafden

Gelaten
door stofnevels omgeven
treuren ze bij elkaar
Het zwakste dier
zakt door zijn hoeven
zijgt snuivend neer

Gekrijs
vult de stilte
in de dorre lucht
Gieren azen
De priemende ogen
op scherp gesteld
Wetend
dat hen leven wacht
cirkelen zij
genadeloos rond