Zwitserse maskerades
molewieken naast de gemsen
de fleurige flora
door
De speelsheid
'n bloem ontsproten
op bergen van
onbrekende wijsheid
dartelt in het
oogverblindende panorama
O bejubelde edelweiss
voor eeuwig slechts symbool
je gewend succes
is maar
als 'n resistente bacterie
zonder slachtoffer…
Terwijl hij nog even
rochelt en zich warm klopt
knerpt en kermt
de uitgedroogde sneeuw
onder de zool
van zijn ontnuchtering
Snuivend klaagt hij
'mijn liefde voor haar
was enkel mogelijk
dankzij haar gebrek eraan
maar waarom'
Op 't einde van de rit
verzuipt hij zichzelf
tot een zwart gat
in de allesbevattende
kou…
Op die amberkleurige rots
zonder enig respijt
beschreef ik er met krijt
mijn pasverworven trots
Verwacht maar 't kwam toch plots
ik die nu m'n eigen leven leid
heb me nu bevrijd
van haar zogenaamde gave Gods
Nu slapen w'in aparte bedden
omwille van die relatie
maar je kan er om wedden
Dat ik zelfs zonder je gratie
mezelf wel weet…
Rijzende nocturnes
flitsen honend contouren
van verachte flora
uit hun losse pols
Gekegeld op
gepolijste kasseien
druppelen zij bebloed
de versmade grond in
en smeken onnodig
om herkansing
Dan puft de maneschijn
in 't holst van 'r nacht
en gelukkig beklimt
'n schim de berg
van hoogmoed
en vergankelijke kracht…
Solitaire generaal vuurt
in poging tot rust
z'n horden aan
belopen hun triomf
Verbleken bij verwelkoming
verdediging schijnt zich op te boeien
gaat weer openbloeien
lansen worden langzaam opgericht
geen ontkomen aan
verstrengelen de ijle eigenwaan
Zelfs ik word ervan bericht
maar leg met stomend wolkenpakket
beiden 't zwijgen op…
Metronomisch kabbelde je
interesse maar wat voort
't klotste, schuimde
en betastte m'n lippen
spoelde tevergeefs tegen m'n kade aan
tot eb opkwam
en ik begon te missen
wat zo'n ritme verdoven kan
Schor smeekte m'n verstand
maar die golven bleven
botsen en woorden ongehoord
zo ging ik wat verpozen na dit akkefietje
en schudde…
Vanuit de eenzaamheid
veroorzaakt door gemis en pech
ontspringen tranen
reeds onderweg
in verschillende banen
naar die grauwe plas
Ragfijne gedachten
krachtig
maar onzichtbaar
rijgen onze zielen
teder aan elkaar
Vier weken wachten
op je onmisbare gezicht
slapeloze nachten
hunkeren naar dat rustgevende licht
nu ik plots
in het donker…
Woestijnen van wuivende winden
betokkelen z'n slaap
en verdwaasd klautert
hij aan wal
Op marmerwitte galerijen
van gekauwde steen
'n verlaten interesse
deint een machinaal aloha
doelloos op en neer
In 'n schicht van hebzucht
lanceerde hij fortuinlijk
'n ontspoorde industrie
en was weer een
illusie rijker
toen hij jammerlijk
werd…
Ergens te midden het
beklemmende woud van z'n geest
verdampte de euforie
z'n passie
Trompetgeschal kondigde voorheen
'n overhaast vertrek
tegenstrijdig aan
'n schaduw is het tastbaarst
van zo'n weggeblazen herinnering
'n Klaterende golf
van gestolde chemie
barst middendoor
op z'n slippende verstomming
en al lachend
beschreit…
Met mate slurpend
van m'n dampende kop
dichterlijke vrijheid
struinde 'k richting uitkijkpost
en rolde m'n blik
naar die feeërieke monding
Compleet ontdaan
van elk tijdsbesef
trilde 'n slepend timbre
de oever op
en schraapte de helling af
zoekend naar 'n smekend oor
Vermoeid en uitgegolfd
tastte die Lorelei
in de bouwdoos van…
477
Bezig met laden