Netgedichten

netgedicht (nr. 8.831):

Nachtelijk schaduwspel

Rijzende nocturnes
flitsen honend contouren
van verachte flora
uit hun losse pols

Gekegeld op
gepolijste kasseien
druppelen zij bebloed
de versmade grond in
en smeken onnodig
om herkansing

Dan puft de maneschijn
in 't holst van 'r nacht
en gelukkig beklimt
'n schim de berg
van hoogmoed
en vergankelijke kracht