toen hoorde ik
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 
117
117het lijkt zo windstil
in het land van litera
de laatste bladen papier
trillen nog lang na
gedreven beschreven
het podium zo leeg
koortsachtig schitterende ogen
verlichten het hart niet meer
de wereld is weer het domein
van kale praatapen
die woorden halen
uit versleten gietvormen
of nieuwe samenstellen die afsterven
voor ze begrepen…
Bezig met laden