inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 41.033):

toen hoorde ik

het lijkt zo windstil
in het land van litera
de laatste bladen papier
trillen nog lang na
gedreven beschreven

het podium zo leeg
koortsachtig schitterende ogen
verlichten het hart niet meer

de wereld is weer het domein
van kale praatapen
die woorden halen
uit versleten gietvormen
of nieuwe samenstellen die afsterven
voor ze begrepen worden
ontaarding klinkt zo aardig
aardig veranderlijk
maar johnnie

jouw portret van de zon
de stralende, stralende zon
zal de grauwheid overleven
tot over de einder
ieder dag weer

Schrijver: jacques magendans, 12 oktober 2011


Geplaatst in de categorie: taal

4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 117

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)