Vannacht laat u geen sterren branden
vannacht laat u mijn strofen verbranden
vannacht is de eeuwige nacht die mij verleidt
vannacht ben ik de grenssteen tussen
verlorenheid en de verloren tijd, vannacht
alleen nog vannacht zal ik zijn naam zeggen
niet voor het afscheid, niet als het gebed
en niet als een zegen, slechts een naam
die niets, niets…
In mijn geboortestreek groet de grenssteen al van verre.
Het land van Herve roerde ooit eens samen
haag, arden en uitzicht op de hoge venen;
kerk en kapel zijn verhelderd met trotse grandeur.
In Montzen wasemen de bossen romantiek,
waar Mendelsohn ieder moment voorbij kan lopen.
Bij briljant Frans en diepzinnig Duits voel ik me thuis.…
1.103
Bezig met laden