Netgedichten

netgedicht (nr. 56.471):

Uitstapje naar Zuid-Limburg, hoger en...

Ik ben zo,n lekker grensgeval
en juist daarom geen specialist, zo toegespitst.

In mijn geboortestreek groet de grenssteen al van verre.
Het land van Herve roerde ooit eens samen
haag, arden en uitzicht op de hoge venen;
kerk en kapel zijn verhelderd met trotse grandeur.

In Montzen wasemen de bossen romantiek,
waar Mendelsohn ieder moment voorbij kan lopen.
Bij briljant Frans en diepzinnig Duits voel ik me thuis.

Elke wereld zoent met zijn eigen zonneschijn;
's nachts koestert een nieuwe maan; en bevloeit
de sfeer met een niet-zilveren warme tint.

Een gedicht verlicht een spel van klank
dat vraagt om een stapje zijwaarts,
op bezoek bij de tweede muze
met haar akkoorden uit allerlei oorden,
ieder met zijn klankkleur
dat vraagt om een stapje zijwaarts,
op bezoek bij een moderne muze:
wij schilderen dartele najaden, jade getint,
of de laatbloei van een linde.

Of wissel je af met wiskunde, van een zesarmige zee-
ster of zo; een stapje naar links of hoger misschien?

Elke wereld zoent met zijn eigen zonneschijn;
's nachts koestert een unieke maan; en bevloeit
de sfeer met een niet-zilveren warme tint.