Het lied, dat meisje, raakt mij
keer op keer, al wil ik niet
vaak aan haar denken
Dat meisje zonder haarkam
zonder jurk, alleen nog cijfers
op haar hand
en Antonis die andermans last draagt
Voor wie draag ik de last
van hun leven, waarom
is hun leven ook het mijne?…
Met lipstick en haarkam jezelf
restaureren. In niets voorbij, de aarde
nog aarde, de zee onbeademd, het stof
mager uit je borsten schuddend, omarmend
de vogels van morgen.…