Klanken
helder als kristal
serene rimpelingen
in een meer van stilte
klanken
uit het niets verrezen
en éven
tot vorm gestold
vorm
die als een flakkerende vlam
plots
oplost
een tedere wind
die manna schenkt
die liefde is…
Verlichte getuigen van schimmig samenspel
staan samen, en tegen elkaar aan te palen.
Nachten worden doorklieft met het schreien, zo schel,
van echo's die wonen in enge verhalen.
Flikkerend knijpen zij donker, open en dicht,
verjagen schemer, zwervend achtergelaten.
Standvastig wordt t schijnsel op hen gericht,
die weten van het duister op…
ik zag hoe zij
het gordijn scheurde
dat zon kleurde
uit de eerste hand
ze humeurde
morgens vreselijk
had aan ochtendlicht
altijd al het land
er was geen
verontschuldiging
zon watervalde
ongestoord de kamer in
ze is snel weggegaan
heeft als genoegdoening
alle deuren van het
huis open laten staan
om aan deze
illuminatie door…