Uit de hemel
duiken snelle stippen
naar een niemandsland
vleugelloos weggeworpen
zachte tassen, stoelen
hard metaal, ledematen
ook mijn hart
staat stil
van ongeloof
toch ligt daar een lakschoen
toch lees ik opengeklapte levens
mijn vertroebelde ogen
en mond vol gedachten
vragen om woorden
voor de leegte
Dit veel te grote gebeuren…
“So smoothly” bewegend op het ritme
Zwarte lakschoenen onnavolgbaar op toneel
Een witte flits komt van jouw handschoen
Ademloos bekeken, gepassioneerd en emotioneel
De toeschouwers raken buiten zinnen
Je bewerkt ze diep, zoals nog nooit tevoren
Schreeuwend raakt het publiek in extase
De mensen zijn overdonderd, over wat ze horen
Dit is het…
61
Bezig met laden