Alle inzendingen over loes

Probeer een keer Om me te laten En niet om me heen Om niets te lopen blaten Probeer een keer Me te respecteren Een weg te vinden Mijn eigen dingen te leren Probeer een keer Niet meteen door te slaan Mij accepteren En me me eigen weg te laten gaan Probeer een keer Te kijken hoe ik dingen doe Ook al heb je geen zin…

Ik zoek je Overal Ik kijk soms wel drie keer om In de hoop je toch te zien Ik zoek je Ik elke bus In elke winkelruit In elk deel van de dag Ik zoek je Maar kan je niet vinden En eigenlijk weet ik het maar al te goed Dat je voor mij niet meer te vinden bent Ik zoek je Ook in mijn hart En kom altijd hetzelfde uit Bij…

Dan, vroeger of later volgt voorgoed een oordeelsdag bescherming aangetast, koud, allenig en verlaten begeerd door een heel ander slag ontdaan door opgebouwde schuld verleden dreigt je in te halen, met een eindeloos geduld afgepeld, de mens onthuld…

Ik heb je eindelijk laten gaan Het was tijd me te verlaten Zo gezegd is het gedaan Schoorvoetend zocht je naar de poort een echo door de straten De winterwind duwde je voort geen mens heeft nog van je gehoord Ik heb het zo gelaten De stilte gonst een vage spijt Ik bijt mijn lip Wat ben ik kwijt.. maar roep: Het is hier lentefris!…

Met zoveel tijd vervlogen onwetend hoe het ooit begon groeit rust in mij onder de zon…

Een eigen taal..verborgen glans van oog tot oog van hart naar hart sluit snel die poort! verberg het woord! doof nu het licht! trotseer de smart gewenst..gesmoord…

Peinzend laat ik mijn ogen dwalen Treurnis strijdt, waar liefde droomt Weet niet meer wat me door d'aderen stroomt Ik zie en kan geen adem halen Het woord dat steeds mijn krachten toont schreeuwt nu dat slechts te zwijgen loont…

Na zo'n nacht, in't ochtendgloren komt een dag, zo stralendschoon alle zin wordt weergeboren als een geurend eerbetoon aan wat het leven kan beloven Zie, ik doe de zon naar boven en laat de bloemen wederkeren nu kan ik opnieuw geloven: er waait een briesje-hoop-met-veren…

Ach, Alles gaat voorbij en komt achter de rug Terecht, zo rekt een leven zich naar de hemel en weer t'rug en dan blijkt mettertijd in wat de geest vergaarde, de onzin juist van waarde De sprookjes kosten strijd en wereldvreemd verlangen mondt uit in nieuwigheid!…

We kijken en we kijken nog eens, Loes zegt dat deze oude foto haar niets zegt. Ik zie de zwartwitte, vergrijsde tinten, ik herken het schoolplein, geloof ik, de meester met zijn brilletje, ik denk dat deze foto in mei 1943 is genomen, althans, dat denk ik...…

Vanmorgen opgestaan met een gevoel van groot gemis, van zonder doel van iets zeer belangrijks vergeten van iemand die zou moeten weten alsof de aarde elk moment kon stoppen met draaien om de zon. Pas voor de spiegel, poedelnaakt heb ik een vreselijke kreet geslaakt in plaats van mijn hangende onderdaan spraken fraaie schaamlippen mij aan…

Ik duik somtijds de koffer in Met Loes of Madelon, Johanna, Sara, Elsemiek, Geertruida en Marjon Vergeet ik bijna Annejet, Coleta en Manon Doch liever dan hen allen Wil ik nu een Pokémon Ik wil een Pokémon! Enfin, een Pokémon! Ik wil een Po-po-po-po-po-po-pokémon!…