niet meer bestaat
bij de volgende ademtocht
een fluitje van een cent
nog minder dan de prijs
van een winkelwagentje
voor de doortocht te betalen
met een stukje rond metaal
de jaren die nodig waren
alle liefde en elke ruzie
tevergeefs, je kind is soms niets
meer dan een te nemen horde
op weg naar levenslang
voor een ritje
voor een peukje…
Hij rookt, en ja hij rookt teveel
Zuigt gulzig aan die sigaret
Ook al heeft hij een zere keel
Of ligt hij ziekjes in z'n bed
Hij behoort nu tot d'asocialen
Zijn karakter is dus zwak
Rookt z'n shag uit balen
En voelt zich eigenlijk brak
's Morgens hoestend uit z'n bed
Snel de trap af naar beneden
De vlam in 't eerste peukje gezet…
Lig in bed m’n ogen dicht
Als altijd zie ik je gezicht
Half vier, ik weet wat wacht
Het wordt weer een lange nacht
Zoveel wat ik nog zeggen wil
Maar naast me is het schreewend stil
Half vijf, het blijft maar malen
Je blijft maar door m’n hersens dwalen
Teveel gedachten in m’n kop
Kom, steek nog maar een peukje op
Half zes, ik zie je staan…
Een welzijnsgolf gaat door z'n hoofd,
als hij vol rook het peukje dooft.
Z'n exhalatie heeft geen haast.
Hij rekt z'n pret. Tenlotte blaast
hij blauwe rook en tot besluit
z'n allerlaatste adem uit.
De peuk ligt naast een briefje met:
'Dit is m'n laatste sigaret.'…
loskomen
maar mijn tranen zullen
stoppen met stromen
Ik zal troost vinden
in de pijn
Ik zal er niet meer
voor jou zijn
16 jaar gaf ik jou
van mijn leven
Nu zal ik jou
niets meer geven
Ik zal deze strijd
gaan overwinnen
wat rest is
opnieuw te gaan beginnen
Voor het eerst alleen
Mijn hart gebroken
Ben er klaar mee en
ga een peukje…