In een papiertje met vier vouwen
zit er eentje met maar twee
op het randje
zit wat plaksel
likken
verzenden maar
woorden
worden nu gedragen
naar jou toe
open scheuren
en dan lezen
de inhoud
doet er heel veel toe
een levensteken
van je minnaar
slechts
vier woordjes
lang…
Ik verklein, in minima gehuld
ik zinspeel op zilte lucht
waar het treft in zaligheid
waar handen raken, in geduld
En ieder lam gaat tot zijn slachting
het raakt mij nu, die zwaveldamp
blaas mijn déjà vu vol nieuwe dichtsels
als plaksels op mijn nieuw behang
Naast mij ligt de dwangsom
in voleinding zinnen slepend
waar niemand teder op de…
in de uren van vermoeidheid
zakt het leven even in
zijn gedachten stroop en plaksel
weinig plussen, veel meer min
in de dagen van het duister
lijkt de zon voor altijd zwart
zoek je schaduw voor je angsten
demp je ’t schreeuwen van je hart
in de rusteloze nachten
brengt de dag een nieuwe strijd
tegen onbegrepen woede
met als bron “verleden…