Ten hemel
Ik verklein, in minima gehuld
ik zinspeel op zilte lucht
waar het treft in zaligheid
waar handen raken, in geduld
En ieder lam gaat tot zijn slachting
het raakt mij nu, die zwaveldamp
blaas mijn déjà vu vol nieuwe dichtsels
als plaksels op mijn nieuw behang
Naast mij ligt de dwangsom
in voleinding zinnen slepend
waar niemand teder op de rug klopt
al nederig naar boven zwevend
Geplaatst in de categorie: afscheid