Alle inzendingen over uithouden

zekerheden zal ik altijd wantrouwen onzekerheden wil ik het mee uithouden leven is dan een levenslang waagstuk in het omhelzen van liefde en geluk…

Zekerheden zal ik altijd wantrouwen onzekerheden wil ik het mee uithouden leven is dan een levenslang waagstuk en de brandstof voor liefde en geluk…

Ik kon het in huis niet uithouden, ’t Laatste lief stelde mij teleur Evenzeer als ’t eerste. Ik ging op het terras uitzien op de wouden, Trachtte mij te troosten met de allerteerste Bloemen en de allerbedwelmendste geur. Maar ’t was later seizoen dan ik dacht; de koude Bergwind trok dampen over de dalen, Grijs werd alle kleur.…

berg, en bos, en bomen En steden vol mensen, en velden met het vee In duisternis verdwaald, op hun plaats terug brengt Verheugt hij, met de dag, de Aarde en de rivieren: Maar de andere sterren die jaloers zijn op zijn licht, Begraaft hij, met zijn glans, in duisternissen dicht, En van de ontelbaar grote menigte, kan niemand het bij hem uithouden…

Ongelukkig zijn Energie uit je lichaam voelen lopen Warmte liefde uit het hart gedropen De hele dag in pijn Hoelang het kunnen verdragen Het nog kunnen uithouden met haar Terwijl ik peinzend naar buiten staar Steeds jezelf dit af blijven vragen Echte gevoelens niet kunnen delen Blijven proberen óf het nu opgeven Hoelang kun je zo leven…

verdorie ik val op jou Hoe kan dat nou verdorie, ik wil bij jou zijn In regen en zonneschijn verdorie ik ben echt verliefd Of deze liefde het lang uithouden zal weet ik niet en ik zie het wel Maar vang me op als ik val mijn hart klopt veel te snel Verdorie ik ben verliefd op jou, maar dat kan toch niet?…

In deze moeilijke tijd De slopende ziekte waar aan ze lijdt Niet meer wetend wat er allemaal gaande is Al die drukte om haar heen, die bemoeienis het doet ons pijn om ze zo te zien Ons mam die lijdt aan Altzheimer bovendien Maar een ding is dat we altijd weten en dat is, en dat we nooit zullen vergeten dat ze onze moeder is, en lang mag uithouden…

Nog even en ik zou het levenslang kunnen uithouden in een heuse gevangenis, met een cour van maar dertig stappen oost, west… thuis voel ik me opperbest……

Pril schieten sprieten vol van gretigheid naar de top, weerstand, uithouding, snelheid, robuustheid werden gemunt door deze soort Traag groeien is lang meegaan, zoals het hoort Opportuun buigen voor wind en ontij zo blijf je staan, zo neem je de tijd Mobiele wezens lopen al gebogen als bomen nog in eeuwen geloven Wat je alle dagen ziet…

Wanneer de Vorst des lichts slaat aan de gulden tómen Zijn hand, en beurt omhoog aanzienlijk uiter zee Zijn uitgespreide pruik van levend goud, waarme Hij nare angstvalligheid, en vaa, en creple drómen Van 's mensen lichaam strijkt, en berg, en bos, en bómen En steden volkrijk, en velden met het vee In duisternis verdwaald, ons levert op haar…