Alle inzendingen, met trefwoord kwatrijn

Het koor komt op. Alles staat klaar. Het is iets meer dan middelbaar. Dan, als het zingt en wordt verlicht, is het één groot kindergezicht. Met dit gedichtje wordt de koorcyclus afgesloten. Bijna. De echte finale voltooiing voltrekt zich in het onsterfelijke kwatrijn ‘Als stervelingen zingen’, alhier op de site……

't Was winter. Onze dirigente verlangde hevig naar de lente. Ze stak zichzelf in lichte kleren en liet ons vrolijk kwinkeleren.…

Hij schreef zijn sonnet snel, maar 't was geen snelsonnet. (Het was ook geen sonnet.) Wat was het eigenlijk wél? productietijd: 1 minuut 28 seconden receptietijd: 4 seconden…

Er zijn er die fraseren. Je hebt er die vibreren. Je hebt er die zwaar hijgen. Er zijn er zelfs die zwijgen.…

Wat is er met mijn koor? Het doet pijn aan mijn oor: het neemt telkens een loopje met het mooiste syncoopje!…

Een koorlid, Siegfried, een tenor, zong zuiver maar iets te sonoor. Hij had dat van zichzelf niet door. Nu zoekt hij naar een ander koor.…

Meestal ken ik uitsluitend het refrein. Mijn noten struikelen over de woorden. Verdwaasd hum ik de prachtigste akkoorden. Ik wil zo graag achtergrondkoortje zijn. (eerste in een korte serie 'koorgedichtjes')…

Na uren schuren, schaven, snijden heeft hij genoeg van letterlijden. - Dag dichtertje, wat mag het zijn? - Doe mij maar een tierelantijn.…

Vanwaar die lust tot cijfermoorden? Het is te infantiel voor woorden. Ik zie het aan met lede ogen en met steeds minder mededogen. (Gister was het weer zover. Het gedichtje Angstvallig/Valangstig was het weerloze slachtoffer. Vierengever gaf het een vier, zoals uit het scoreverloop was af te lezen. Het heeft iets lugubers. Je waant je op een onschuldige…

In zonnestorm en rukwindregen klemden mijn handen om het stuur. Het was een sfeer van laatste uur. De weilanden zag ik bewegen. (12 november 2010)…

Overdosis herfst Sterven op zijn sterfst Weemoed op zijn weest 't Was. Het is geweest…

De slagen ontweken De spieren verkrampt Verschrikking verstreken Het leven verdampt…

Een halve eeuw, bijna, is zij nu dood. Zo lang leef ik, ten dele, buiten westen. Een halve zoon, schrijvend in ademnood. Mijn woorden zijn haar stoffelijke resten.…

Als stervelingen zingen lijkt het of alle dingen, bezield door zuiverheid, ontstijgen aan de tijd.…

ondanks het bidden en werken de zondagse gang ter kerke vrezen zij op de lange duur het knetteren van het vagevuur…

We hadden ons een goede dag gekust op mond en wang, besmeerd met zonnecrème. We hadden er nog wel meer van gelust. Maar zij moest gaan. “Tot straks!”, zei zij, ad rem.…

Vandaag is het weer deadline-dag. Zo'n dag die niet meer over mag. Net zoals gister. Laat ze gaan, die dagen met hun doodlijnwaan!…

Er wonen torenhoge dromen in de kwatrijnen die vallen me regelmatig in de schoot van de scherven is een lied te maken in flonkerende refreinen van lichte verzen groot.…

Deprimerende mindermaker. Tragische kinderkopjeskraker. Neem eens een goede therapeut. Wie weet, gaat dan je gif eruit. (De vierengever geeft ook vijven. Mijn laatste distichon, 'Niet zo schichtig', was voorzien van twee negens. Leuk! Nu heeft de ervaring mij geleerd dat de cijfergeving op gedichten.nl uiterst grillig en willekeurig kan zijn,…

Haast! Achter elkaar. Acht, negen, tien. Zo veel heb ik nog nooit gezien. Zo snel! Vluchtend? Voor wie? Voor wat? Tien hazen op het hazenpad. (op 1 mei in de wei)…

Versie 1 Een leraar, ene Zwanenburg, ging langs bij de hersenchirurg. Links leek het prima in zijn brein. De rechterhelft bleek leeg te zijn. Versie 2 Een leraar, ene Zwanenburg, ging langs bij de hersenchirurg. Rechts leek het prima in zijn brein. De linkerhelft bleek leegt te zijn.…

Hoofd in de wolken en onthecht fietste ik luchtig langs de Vecht. Toen week ik uit. Ik dacht: daar gaat-ie! Jort Kelder in zijn Maserati!…

Visionair Zijn kaken zijn in steen gehouwen. Zijn voorhoofd is een blok beton. Zijn lippen zijn omlaag gevouwen. Zijn denken is van bordkarton. Verlichting/Oplichting Voor hun publiek zijn ze uniek: verlichte geesten en genieën. Ze zijn gemaakt in de fabriek. Het zijn kopieën van kopieën. Inzicht/Hervorming Nee zeggen…

Scepter van goud, gewaad van zij, je weet toch: dat is niets voor mij. Liever dan koning in mijn land ben ik een vogel in jouw hand.…

De dwaas, hij schreef wat over was aan liefde in een waas op glas. De zon ging prompt een poosje schijnen en loosde toen wat niemand las.…

Haar zonnebril was rood met witte stippen. Haar mond lachte met volle rode lippen. Haar tanden waren wit, haar ogen groen. Meer kleurtjes hoefde zij niet op te doen.…

De weerbarst onderga ik heel geduldig. Het wroegt. Het knart. Ik ben vermoord onschuldig. Smeur ik? Een tart probeert mij in te palmen. Ik laat mij door haar klamp totaal omwalmen.…

- Kijk nou! Weet jij wat dit voor vent is? Te gek! Is hij wel compos mentis? - Wie, zei je? Zwanenburg? O die. Dat is onze poète maudit.…

Een gymnasiast, hij heette Dennis, schopte het hele lesuur stennis. Maar toen trof hem de blik van Ine, dat schoolvoorbeeld van discipline!…

“Eén bult volstaat, twee vind ik veel.” “Dat kan wel zijn”, zei de kameel, “maar mijn gevoel zegt dat het raar is te luisteren naar een dromedaris.”…