Boom,
wat sta je toch
gebogen,
je was zo recht,
zo fier
en opgetogen
De kruin buigt
zich tot 't zachte
mos,
zo lijkt het
donker in jouw
bos.
Kijk verder
dan jouw herfst
waarop je 't blad
laat gaan.
Hef op je kruin,
een nieuw gewaad
komt er nu
heel snel aan.…
Daar in de kleine vijver
zag ik held´re lissen staan
die kleurden zich vol ijver
veel geler dan de maan.
Daartussen, teer en teder
stond trots een zwanebloem
libellen streken neder
verstrengeld in een zoen
Insecten zongen zoemend
hun vleugels schreven faam
geen taal of teken noemend
ontstond er toch een naam
Nu wilde ik wat dichter…
En bijna is het lente….
De vorst is uit de lucht
Trotserend alle stormen
Geeft zij haar laatste zucht.
Nu bloeit de lente open…
Geeft zij weer nieuwe hoop
Een tak is uitgelopen
Nieuw leven neemt een loop
Zij schenkt haar moederwarmte
Die ze in zich had weer door
Omarmt daarmee seizoenen
Gaat nimmer meer teloor!
Die leeft die zal…