soms kruip ik zomaar even in de huid van een ander ik voel dan hoe ik van binnen tijdelijk verander ik hoef niet verliefd te zijn om over liefde te kunnen schrijven noch hoef ik dood te zijn om als dichter bij de dood te blijven nee, ik ben niet invalide zoals ik laatst heb verwoord ik verplaats me in ander's gevoel dat bij dichter leven…

Alweer een jaar voorbijgegaan we knallen ’s nachts het vuurwerk af het oude jaar afsluiten om het nieuwe in te gaan het is toch eigenlijk maf met tranen in onze ogen denken we aan alles wat is gebeurd vreugde, verdriet of heel bewogen om gestorvenen getreurd hoe dan ook tranen gelaten geschreeuwd en gehuild ontroerd door al dat haten…

waar oud verdwijnt in nieuw begin wensen vervuld mij liefde gaven hervonden geluk gekregen dromen hartsverlangen schonk jij mij oud blijft nieuw jij bent mij niets is anders een jaar voorbij…

Het toeval gelijk aan de steen, waardoor het glazen paviljoen tot duizenden scherven vervalt. Kristal helder het besef, de erkenning van het weten, onbeschut in het klare licht - de waarheid naakt. Onthuld in de weerspiegelende fragmenten steeds de tere bloem der liefde.…

Mijn lief, ik zag een schillenvracht met paard en wagen, veel te zwaar, helling opwaarts gaan en dacht: hoe speelt dat arme beest het klaar? Berg op bleek slechts routine voor het schillenpaard te zijn, omdat z’n dagelijks brood verdienen verworden was tot medicijn. Dat kan de droef van het dier verklaren, om van berg af nog maar te…

een zuchtje wind verdwijnend in het niets is alles wat ik ben…

geef je over geef je aan geef je over aan 't bestaan laat je strelen door de lucht laat je dragen door je adem slaak bij vlagen een diepe zucht laat je vallen in de armen van de adem die je omgeeft laat je vallen geef je over want dan weet je dat je leeft…

Als een lichtkrans waarneembaar, scheurt tederheid mijn smart. Ik vind een vonk op elke snaar, in mijn gitaar schuilt mijn hart. Eindeloze verhalen, eens gebruikt als web van waarheid, nu alleen nog geldelijke klaarheid. Weg met mitose! eens een pad gelopen, helemaal zelf teruggekropen. In een druiperige omgeving, zien we enkel vlekken…

Ze suikert haar woorden met fluistering als ze de zin in zijn oor laat smelten waar de taal traag uitloopt en dan opstaat als een verlegen renaissance van beelden…

Boterhammetjes en melk Bewaar het geheim Mond vol kersen Bewaar het geheim Knuffels en poppen Bewaar het geheim Dans maar...Dans maar schatje…

Als de avond langzaam komt, en de schemering voor me opsomt, en ik de dag starend laat vergaan, vraag ik me af: Waar komen die sterren ineens vandaan? Lang blijf ik er niet over denken, m'n moeheid wil me dat niet schenken. Ik kan niet meer blijven staan en moet maar eens slapen gaan. Die grauwe, benauwde, zwarte nacht sluit mij in zijn…

door stramme handen ontglipt mij de jeugd waar een hart jong gebleven het testament maakt van zijn leven en in vermoeide ogen dromen vervagen speels verlangen naar vervlogen tijden dit doorleefd gezicht aanschouwen mag dat toekomstdromen liggen verborgen in reikende handen van een kind…

Jij kastanjeboom, wat ben jij gegroeid al vanaf jouw en mijn prille leven als een kastanje in de grond had men jou geplant Zoveel herinneringen aan jou heeft alleen deze vrouw Je stammen zijn nu zo dik groeiend vol met bladeren omhoog wat had ik met jou een schik ik kroop met een plankje naar de regenboog boven in je kruin, in een boekje…

knarsend geluid doorweven in roodbruin vergane dromen krakend roest als verlangen aan een leven verward in kronkels gedraaid in breekbare tijden als stukgelopen radars in de klok van het leven…

ik ben een strenge vorst als een striemende hagel scherpe kantjes op een harde schaal leef gehard met graniet voorkomen wacht gewoon tot ik compleet verstaal van dag tot dag gisteren verliep met de wijzers voorbij verleden vergeelt toch, soms, misschien bij wijze van is er de roestige drang naar zalf die breuken heelt…

Woorden zeggen kan ik niet, laat staan hele zinnen. Ik weet niet hoe het einde moet, zelf niet hoe te beginnen. De keel zit helemaal dichtgeschroefd, piepend komt er soms wat uit. En als men denkt wat hoor ik nou, dat is dus mijn geluid.…

Vergeet de kwade krachten in je leven En zie jezelf als ridder beëdigd Verdedig waar jij werkelijk voor staat Zoals je nog nooit hebt verdedigd Bevecht je eigen onzekerheden Graag leen ik je mijn zwaard Je zal snel je eigen zwaard smeden Met de kracht die huist in je ware aard Als een nobele krijger zul je strijden En groeien in je krachten…

Als een paar afgetrapte schoenen liggend in een hoek. Of als een afgedragen jas die je niet meer aandoet. Eerst liefdevol gekoesterd met plezier gedragen. Nu heb je het weggeduwd, er nooit meer naar vragen.…

waarom, zijn de bomen groen en niet blauw, word een hond een hond genoemt en geen pauw. waarom, is de kleur van de liefde rood en mijn lievelingskleur, zwart, de kleur van de dood. waarom, oh,waarom is een mens zo naïef en een betweter en een dier toch zo veel beter. waarom, is zo'n typisch antwoord op waarom daarom.…

Ik zie je voor me elk detail heel scherp toch ben je niet bij mij ik houd je vast handen strelen je lichaam je bent zo ver weg van mij ik hoor je stem in mijn hoofd elk woord duidelijk en zacht je zit zo diep in mij je bent weer een tijd weg mijn huis is zo leeg en ik, ik ben niet blij ik wil je zo graag zien, zoveel…