Alle inzendingen van Navius

‘Het leven is wat je er van maakt’, maar ik had er niet veel van gelapt; vrienden langzaam kwijtgeraakt, liefdes kortweg afgekapt. Toen ik later, vervoerd, een keer de mooie jaren met elkaar die daarop volgden evalueerde, noemde ik het liefde, maar zoveel geestdrift, zelfs in de liefde vind je zoiets niet: eerst geliefde, toen van beminde…

Na al ons pijnlijk tijd verdrijven weet ik eigenlijk niet zo goed wat ik jou nog zeggen moet, en toch zit ik dit vers te schrijven. Hoop op slagen heb ik al niet meer, dus dat het aan jou is, is gelogen, maar in de weemoed in mijn ogen lees je steeds de strekking weer.…

Mijn lief, ik zag een schillenvracht met paard en wagen, veel te zwaar, helling opwaarts gaan en dacht: hoe speelt dat arme beest het klaar? Berg op bleek slechts routine voor het schillenpaard te zijn, omdat z’n dagelijks brood verdienen verworden was tot medicijn. Dat kan de droef van het dier verklaren, om van berg af nog maar te…

Wanneer ik op mijn leven terugblik zie ik louter onenigheid, een kille, onbegonnen strijd om des keizers baard, die ik besloten heb maar mee te strijden. Van de vrienden die ik heb begraven wier geluk weigerde af te glijden, verbaas ik, gezeten bij hun graven, mij over hun aller angst te sterven -een troost voor mij voor ik bezwijk; dat…

Men vraagt mij wel eens welke inslag, welk onverzadigbaar talent of wat het dan ook wezen mag dat maakt dat je een dichter bent. Omdat ik op zulk naïeve vragen geen zinnig antwoord geven kan, wend ik me dan af en met een vage glimlach antwoord ik ze dan: “Er is meer nodig dan papier, een pen en een bureau, en ook met al het dichtplezier…

Nostalgie die ons belaagt en, wat me van het najaar beklijft, het dorre loof uit takken jaagt. En als het dan daadwerkelijk dreigt dat de herfst zijn intrede doet, de dag weer korter wordt in tijd, maar aan luchtigheid inboet, zie ik ons beider sterfelijkheid. En het is ook de herfst die biedt, dat ik, in de pauze van het leven de kommer…