Een grap die ik in Polen heb gehoord: “Zeg, Angela: Beata vraagt met spoed wat zij toch met die vluchtelingen moet; miljoenen staan te wachten voor de poort.” “Sag ihr, daß sie das schafft; laß sie herein.” “Maar je beseft toch dat het Duitsers zijn?” (Angela Merkel en Beata Szydlo: de leiders van resp. Duitsland en Polen)…

Wat kijken al die mensen toch omhoog Wat kan in godsnaam zo belangrijk wezen Wat er toe doet is in mijn tweets te lezen Wat zoekt men dan toch aan de hemelboog Nieuwsgierig heb ik toen omhoog gekeken En met mijn blik liet ik de zon verbleken…

Mijn nagelvijltje is geconfisqueerd, (Want in het straalvliegtuig naar verre oorden Ben ik in staat er één mee te vermoorden) Wat onderstaand signalement creëert: Wim Overweg, de terrorist pur sang: Tien nagels scherp en alle veel te lang.…

In Tallinn wemelt het van de toeristen Met camera ’s en malle selfiestick. Maar vrij snel evenwel bemerkte ik Dat sommigen de ins en outs niet wisten. Zo vroeg ons een Japanner die wij spraken: “Kunt u misschien een selfie van mij maken?“…

Ik zat er op, bij vader of een vrindje Wel wiebelig, maar dat was geen bezwaar Zo’n stang, is nu ontdekt, vergroot gevaar En gaat vast weg, dat geeft een droevig tintje Ik voelde mij toen veilig op die stang Zo dicht bij iemand was je nimmer bang…

Ik ga nog als een vorst over de stang Maar op de fiets ben ik in het verleden Nog weleens van het zadel af gegleden Een tegenvaller voor de scheppingsdrang 'n Echte man kan daar natuurlijk tegen Toch is mijn stem wel een octaaf gestegen. (Een heer die langsreed zei me desgevraagd: 'Ik voel me door dit nieuws op stang gejaagd.')…

Gekleed in roze broek met wat bretels zit ik voor ’t eerst te paard in volle draf Er komt een briesend busje op mij af… De afgelopen nacht was meer dan hels ’t Komt door de wrede vraag die mij verscheurt: Is óns land nú… of mórgen aan de beurt?…