Alle inzendingen van Abel Staring

amos de woestijn zal morgen bloeien als een roos ga naar buiten raap de rijm op voor de zon die smelten doet en koel je tong zodat die noemen kan de duizend soorten mos en ieder trillend haartje en de verborgen knop die op de lente wacht ----------------------------------------------- 24 december 2001 zonneleen 24…

lopend op de lange streek krijgt amos gezelschap van een mager scharminkel dat een soortgenoot tot leven roept die wekenlang met franse krijgsgevangenen van joodse komaf opliep terwijl een vijandige bevolking hen aanstaarde alsof ze apen waren bobby was vrolijk, dartelde om hen heen en liet zelfs bij het ochtendappèl van zich horen ze…

met je ziel onder de arm de lange streek aflopen denken van g’d los te zijn van jan en alle man van alle schepselen en dan is daar emma die jou vrolijk blaffend omsingelt en vervolgens gezelschap houdt deze troost vermenigvuldigt zich als een ander hondje uit het verleden opdoemt bobby die wekenlang met krijgsgevangen joodse fransen opliep…

de limo / uit leem geformeerd het hagelde twin towers osama bin laden pim en palestijnen dolfijntjes op het strand en steeds die verbazing: amos op schier! haar lippen gingen nog net zo rap en glinsterden in decemberlicht zoals de morgendauw toen in april het haar dat hij nooit ontplooide was grijs geworden gestuwd nu in een…

umbra mortis (in de schaduw van de dood) onder de boog van walviskaken stond zij met open of gesloten ogen in haar tent en tergend traag bewoog de burqa toen naar het huis der vele woningen in het hart van het dorp het hoog hotel amos volgde haar beschaamd over zijn volgen maar argwaan had woning in hem gemaakt was het wel een vrouw?…

bijna vertrap ik de populierenkatjes die vallen voor pasen…

de magnolia bloeit open zelfs de buurvrouw zwaait naar mij…

in donkerblauw een watermerk een anker de lucht klaart op…

in het koor dampen op de graven kookpotten de schoorsteen rookt weer…

in het oog springend het geel van de forsythia de kou is uit de lucht cp 210304 zondag laetare…

vanuit grand rapids draagt oom christiaan voor mij met stentorstem zijn werkstuk voor: de wereld staat van boosheid bol maar mister president staat pal his right en waarheid zegevieren door bloed en zweet en tranen heen hij volgt de schaduwen des doods te land ter zee en in de lucht hij slaat de daders in de boeien hij brengt ze voor…

met ferme stem leest oom anthony vanuit grand rapids zijn poeem voor: van boosheid staat de wereld bol maar onze president staat pall zijn recht en waarheid zegevieren hij heeft the means hij weet the way hij zal achter de dood aan gaan te land ter zee en in de lucht daders en handlangers zal hij slaan in de boeien voor het hoofdgerecht…

amos sliep en liep de kwelder door geen vrede graast de kudde voor opgetrokken lippen heeft de vloed die geulen vullen gaat en prielen veilig wantij raakt volledig zoek de stroom omhelst de trage zielen ---------------------------------------------------------- 18 december 2001 zonneleen 18 Voor aantekeningen zie www.abelstaring.tk…

hier ben ik gelukkig zonder verplichtingen elders de lastige liefde ik kan denken eindelijk denken eindeloos denken het ene nodige dit wilde ik toch ? de wijde rust het boerse zingen van monniken? waarom dan nog getreurd? ---------------------------------------------------------- maandag 17 december 2001 gedachtenis san juan…

waar hou jij je toch verborgen eerste liefde van mijn hart? eens het alles ziende oog het alles horend oor het altijd wakend hart nu een vluchtend hert eens de dageraad de schitterdauw in morgenlicht nu hulle en mist -------------------------------------------------- 16 december 2001 zondag gaudete gedachtenis san juan de la cruz…

absconditus (de verborgene) begeerte heeft mij aangeraakt weerbarstig desolaat gemaakt men zoekt de duinen af de dalen wordt ooit dit monnikswerk gestaakt? vrijdag 14 december 2001 gedachtenis van san juan de la cruz 1 zonneleen 14 passer solitarius (een kleine eenzame vogel) hij zoekt mij om den brode en nu pas zie ik die grijze…

passer solitarius vanmorgen voor het eerst monster ik mijn makker om den brode: mahonie glanzen de veren en een vleugje wit na onze sobere communie hipt hij het tafeltje af en vliegt naar een hoge boog van walviskaken daar zit dan op de nok een eremiet hij tuurt de wadden af in duizend eeuwen een streepje dichter bij de grote zon…

hij stapt het ronde pad waartoe besloten is tot diepe groeven af wat denken kan gaat dolen hij is patroon en tredend paard en koldermolen die malend wat nog heugt versmalt tot puur gemis straalt door het trillend stof een gulden baan van licht of drijft geleidelijk een merriegeur naar binnen dan raakt hij eindelijk na maanden weer bij zinnen…

amos zag een vogel in de wolken zich verwonden en de wonde was de zon die dalend in zijn bloeden ging vertolken wat hem als kind reeds zo ontstellen kon ik dool opnieuw door donkerholle zalen waar spiegels voorhistorisch licht ontvingen en in ’t gebinte stil de hymnen hingen – wat dwingt mij hier alsnog verhaal te halen ? op de dorpel naar…

ik waad door dag en dauw en derde dennen naar een open plek met trillend zonnestof geen dier geen mens geen god is hier te kennen de stilte staat en zingt het morgenlof ---------------------------------------------------------- woensdag 12 december 2001 zonneleen 11 weblog: www.abelstaring.tk…

aan het water staat de stramme reiger een grijs en heilbegerig quiëtist ademloos te wachten wat ik weiger op wat verschijnt en altijd wordt gewist ik wil verlossing ik wil licht en lucht ik sla de strak gespannen trommelwand dwars door het water heen maar geen gerucht geen zucht wordt hoorbaar in omringend land een rabbi dwingt mij uit…

media vita in morte sumus gekraakt de allerlaatste roos die rood op geel de ijsselstenen muur besloeg de nacht zo streng en bitter van de dood verwoestte weer wie tijd van leven vroeg ik voel de oude worm hardnekkig knagen ik voel hoe krom en slom hier gangen boort die doorgedrongen tot de liefste lagen gestaag verteert wat nog aan…

modestia vestra (de maat die u past) hij vond de tombe bij zijn bakermat en wrong zich steunend door het mangat heen de wieg in die de grote man omvat het diep dat leeg en vol atomen scheen verknocht aan domme machtssymbolen speelt hij met pistolen telt het geld nog maanden kan hij hokken in zijn holen en zich verdichten tot beproefde…

het lege mussennest in de laurieren moest optimaal van hogerhand gevuld een hemelvogel rein in hart en nieren van erfsmet vrij heeft Rome ons onthuld die beelden sneed van joachim en anna deed amos kurzweil dieper mediteren het hunkeren zag hij vervuld het manna dat de zwarte dame weet te keren eens viel mijn musje van het dak geschrokken…

Een grote vogel zag ik in de wolken zich verwonden en de wonde was de zon die bloedig rood al dalend ging vertolken de afschuw die een kind bekruipen kon. In het donker dwaal ik door de zalen waar spiegels licht van dode sterren vangen en hymnen slapend in 't gebinte hangen - en nergens kan ik ook maar iets verhalen. Op de dorpel naar…