Alle inzendingen van Abel Staring

krakers loeren op het karooschaliegas krakers van de shell Toelichting bij de haiku: Weer erger ik me aan het gedrag van de Shell. Ik las net een artikel van Harm Ede Botje in Vrij Nederland 41/42, het herfstnummer. Winstbeluste, roekeloze nemers van milieurisico’s zijn het. Horende doof. De enige taal die ze verstaan is economische taal. Ik…

de blaadjes vallen en ik blijf maar opgewekt niet normaal toch?…

de bruidssluier ze heeft de puf niet meer voor nog een uitloop…

verdovend voor het ongewende oor de stilte duizelingwekkend de zon op dit leeg geruimde land…

rosa zo vroeg en wonderbaar ontloken en nu de avond daalt verwelkend voor mijn ogen Naar Alanus ab Insulis: Quae dum primo floret, defloratus flos effloret vespertino senio. http://bit.ly/Rtep6n…

ongezien loop ik door dat grote slimme web en straffeloos heeft het zin een boete voor de doodsschrik van een spin?…

houvast… ook de hop werkt zich een slag in de rondte ------------------------------------------ haiku bij foto van humulus lupulus aureus: http://bit.ly/KhutVG…

bijna dansend achter de lijkwagen aan de kinderen je witte ballon wil wat wil naar boven wil los…

het kindskind schreef de dode een brief en hief zo aan: ‘toen jij nog bestond, zei jij...’ - het wist nog van de ziel…

voortijdig niet te bevatten ontzield 4 mei bij schilderij van annelies landsman…

kom o koele noordenwind en jij zo zoele zuidenwind laat de hof indringend geuren en toeven zal ik weer als kind…

Hij is alleen en boven hem zweeft een vogel met een geweldige spanwijdte. Geluidloos houdt deze hem ononderbroken in het oog. Rillend drentelt hij rond. Hij wil en zal hier op dit eiland zijn rede voor een wereldwijd gehoor vormgeven. Regel na regel neemt hij op de lippen en wat goed klinkt spreekt hij omhoog. Telkens hoort hij dan in zijn rechteroor…

in het struikgewas houdt een vogel stug vol: ik ben er nog…

uitgestorven rotonde zondagmorgen en het licht gaat uit een kraai trippelt een meeuw zeilt door mijn blikveld wordt het licht zondag misericordia 06.18 uur…

de zwarte merrie observeert gestadig het verkeer soms beweegt haar linkeroor jaren heeft zij nog te gaan…

rosanne huppelt om mij heen en vult de hof het hoofd het hart met prille vragen zij wil als thomas weten onverhuld wie hij is die nooit meer op komt dagen een worm begint weer opgewekt te knagen: mijn wenteltrappen monden niet in licht, mijn vensters zijn al jarenlang beslagen mijn summa heeft een vederlicht gewicht een schrale troost: ook…

winterswijk traag kruipen de dagen voort ze bloeien nu in de berm weerbarstig de crocussen…

een reiger zo droom ik de dagen door een reiger grijs van rug en wit van buik wachtend op een rimpeling…

aswoensdag een schorre kraai krast mij toe memento mori stof ben jij en tot stof keer ook jij weer terug…

Jeronimo droomde dat hij achter de processie op Bruegels Toren van Babel naar boven ging. Als kind al, zei hij, ging hij graag met de muziek mee. Maar dit was een zwijgende ommegang, omwenteling na omwenteling tot ze in de wolken halt hielden. Een katheder werd uitgeklapt en de dienaar der dienaren Gods nam pontificaal plaats. Hij zwaaide plechtig…

Morgen weer Holocaust Memorial Day. Ik haat de verplichte frases die bij zo'n dag horen. En wat voor foto hoort daar bij? De tekening van Albrecht Duerer pakte me. Zo miserabel. Koning Dood op een paarderug en dan die omgehangen doodsbel. displaced person hier is het wak in het kroos hier de grote staande snoek en aan de overkant de roomsen…

op het land op het recht op de bloemen staat ie sikkeneurig de treurigheid der wereld werkt de dood zei paulus al woensdag na kanazondag citaat uit mettenlezing bij prent van Bleker: http://bit.ly/whc04r meer info: http://bit.ly/wjQAPy…

Het lekt, het afdak lekt, het lijkt verdacht veel op een waterklok in volle werking die tijd in druppels uitgeeft deze nacht en elke spat betekent een beperking. Dit is geen dak, dit is wat lossig riet, een loofhut schielijk naast mijn deur verrezen, een tabernakel voor het oerverdriet: de boom ten val, zo zal het weldra wezen. Wij hebben…

Ik sjok met de hond door de zogenaamd vrije natuur en zie iets wat mij verdriet: de brem bloeit al de natuur zoekt de kluts die wij kwijt zijn Een gekunsteld tekstje, denk ik op de terugweg, maar natuurlijk wel waar. Thuis zoek ik naar een foto van brem en dan merk ik dat ik toch wat anders zag... Ik trek met een nieuwe tekst mijn vergissing…

gestommel ze zijn vroeg bezig op het dak van slag aan de slag de natuur net als ik…

Ik wilde dit schilderij als kind niet zien, dit verbluffend virtuoos geschilderd vlees gepaard met moord. Ik lees nu de oude mis voor 28 december: HH Onnozele Kinderen. Graduale na de eerste lezing: ‘Onze ziel is ontsnapt als een musje uit de strik van de vogelaars. De strik is gebroken en wij zijn bevrijd’. Dat slaat op de zielen van de vermoorde…

rapper dan rap als een wekker gaat ie af drieteenstrandloper…

na de regen schittert het dorp in de zon één toeft te komen winkelwagentjes rollen nog in processie voort zondag rorate…

zweven onder een parapente boven de zeereep is voor even maar zweven oefening in dalen al…

witte wolken stapelen een zetel een vacante…