Alle inzendingen van Albert C M Weijman

Het wordt al stiller in onze straat. Buurtbewoners zijn met volgeladen auto's, van hier naar daar getrokken. Velen zijn op zoek naar groener gras, sommigen naar de stilte. Kuddedieren zijn ver van huis gegaan. Wat rusteloze mensen elders zoeken, is in alle rust thuis gebleven. Stil werd onze zomertuin. Vredig ons bestaan. .…

Als kleinkind wilde ik zo graag, groter dan mijn grootvader zijn. Als oudste zoon moest mijn opa, na de dood van zijn vader, kostwinner worden. Moeder verkocht heet water en vuur. Opa werkte in een stinkende fabriek. Twee oorlogen en de grote crisis, heeft hij moedig overleefd. Nu we even oud zijn besef ik pas goed, dat ik onverdiend…

Vijfenzestig jaar geleden, keek ik tegen mijn opa op. Vandaag de dag, ben ik net zo oud als hij. Gelukkig is mijn oude hart, dat van een kind gebleven. Mijn opa maakte zelf sigaren. Met smaak rook ik ze nu ook, zoals de grote opa's van toen. Ik hou van kinderen en van opa's, die gedurfde dingen doen.…

Onze oude kater is uit de tijd, maar toch is hij gebleven, in mijn ziel en zaligheid. Wat ik van hem geleerd heb, kan niet meer verloren gaan. De buitenwereld krijgt minder vat, steeds minder vat op mijn bestaan. Hij leerde ons wat ontspanning is, temidden van de wanen van de dag. Hij leerde me wat aandachtig kijken is, naar de kleine…

Geleerden hebben ontdekt, wat nooit heeft bestaan. Tijd. Mensen kunnen niet ontdekken, wat altijd al bestond. Eeuwigheid. Vissen weten niet, wat water is. Vogels beseffen niet, wat leven is zonder lucht. Alleen kunstenaars weten. Alleen kunstenaars maken. Levensgenieters leven. Dichters dichten. Van niets maken zij iets.…

Het is half vijf en ik luister. Een vroege merel begint te zingen. Voor dichters is het nog te vroeg. Ik blijf zwijgen in het duister. Het wordt vijf uur en ik kan weer zien. In de kamer wordt het langzaam lichter. Een schilderij zwijgt nog aan de muur. Woorden komen spelen met de dichter. In mijn hoofd zie ik woorden samengaan. Wat nog…

Leer ons begrijpen, wanneer onbegrip ons omgeeft. Bied ons inzicht, wanneer we niets meer kunnen zien. Breng ons weer samen, wanneer we elkaar loslaten. Houd ons vragend verstand bijeen, wanneer niemand ons antwoord geeft. Laat iets van U horen, wanneer niemand iets te zeggen heeft. Leer ons liefde geven, maar laat ons niet met lege handen…

Stel je eens levendig voor, dat je je ego verliest, en nooit meer terug kan vinden. Je zou dan werken als een organel, in een weefselcel. Je zou stromen als bloed, dat lichamen liefde geeft. Je zou dan zelf een lichaam zijn, dat verbonden is met al wat leeft. Je zou dan weer blij worden als een kind. Stel je eens levendig voor, dat je…

Wanneer niets gedaan kan worden, wat moet een mens dan doen? Wanneer die zware steen toch valt, in onze rimpelloze vijver. Wanneer we schreeuwen als een beest, maar er niemand is die naar ons luistert. Wanneer ons hart klopt in onze keel, en onze ademhaling stokt. Wanneer onze radeloze angst, de zon verduistert. Wanneer niets kan worden…

Nieuws houdt van fouten. Zakken worden vernieuwd, nieuws blijft immer oud. Zoveel vriendelijkheid is om ons heen te vinden. Zoveel gaat er goed. Zoveel operaties slagen. Zoveel mensen leven verder, die uit de dood zijn opgestaan. Godsdienst heeft voor velen afgedaan. Zonder fout nieuws kunnen we leven. Maar leven zonder anonieme goedheid…

In het ongelooflijke wonder, dat je er als mens mag zijn, kan bijna geen mens geloven. Geen mens kan vinden, wie of wat hij al is. Wat je van nature bent, kan nooit worden gevonden. Toch blijven we zoeken. Naar erkenning. Naar aanzien en naar macht. Naar status en schone schijn. Naar mensen die moeten bevestigen. Dat wij recht hebben…

Brexit is een noodzakelijke leerschool! Om aan het verkeer deel te nemen, moet je een geldig rijbewijs hebben. Om aan de democratie deel te nemen, mag je zonder stembewijs stemmen. De toekomst wacht! Het mondialisme! Dichters zullen blijven dichten. Nationalisten zullen zwichten.…

Natuurlijk bestaat de dood, niet. Al wat bestaat blijft leven. Moleculen worden weer atomen. Zalmen keren stervend terug, naar hun geboortebron. De dood is een menselijk ego, door deze dichter, ten dode opgeschreven.…

Toen ik begon als dichter, wilde ik vragen stellen en antwoorden geven. Nu ik op gang ben gekomen, wil ik antwoorden stellen en vragen geven.…

Voordat we werden geboren, kenden we nog geen verdriet. Maar tussen wieg en graf, zullen we verdriet ervaren. Angst en pijn zal een deel, van onze blijdschap zijn. Tussen wieg en graf, moeten we leren leven. Tussen wieg en graf, moeten we leren geven. Tussen wieg en graf, en zullen velen vragen, waarom ze hebben gehaat, en wie hen…

In het diepste geheim wordt gewerkt, aan een vernietigend wapen. Het effect zal huiveringwekkend zijn. Atoomwapens zijn straks kinderspel. Violide transformeert testosteron, en zet dat om in endorfine. Wanneer het mondiaal wordt verspreid, betekent dat het einde van de mensheid, zoals wij die nu kennen. Het einde van het voetbalspel. Het…

Wanneer paniek ons wil wurgen, wil ik naast je staan. Samen zullen we rennen voor ons leven, door tegenslagen en de zwaarste storm. Als het moet, ons lange leven lang. Wanneer we om durven kijken zien we, hoe angstig onze laffe duivels zijn. Ze vluchten! Panisch rennen hoeft niet langer meer. Voor paniek zijn we niet meer bang.…

Niemand van ons mensen weet, wat leven is. Astronomen zoeken leven, in het verre duister. Biologen experimenteren, bouwen prachtige theorieën, op wat hun eigen ogen zien. Filosofen strijden. Chirurgen snijden. Dichters dichten. Theologen weten van God, helemaal niets. En ik? Ik twijfel aan mezelf. Dat is tenminste iets.…

De kans was oneindig groot, dat ik nooit zou zijn geboren. Desalniettemin werd de kans nul, dat ik nooit zou hebben bestaan. Toch bestaat het eigen risico, dat ik nooit bewust geleefd heb, en dus zinloos dood zal gaan.…

Onze beste vriend, is gestorven. Mijn oude wijze kater, leeft niet meer. Hij heeft me geleerd, wat aandachtig leven is. Hij heeft me getoond, hoe ik moet mediteren. Jij voelde feilloos aan, hoe eenzaam ik me voel. Nooit meer zullen we samen, gedichten schrijven. Diep in de nacht, bij het eeuwig brandend vuur. Jij keek dan aandachtig…

Kun je het leven wel serieus nemen, wanneer je ongevraagd wordt geboren? Wil je mensen om je heen wel begrijpen, die elkaar naar het leven staan? Wie kan begrip opbrengen voor de dood, wanneer die je onverwacht besluipt? De grap, de lach en de traan. Humor levert ons de wapenen, voor onze zinvolle strijd, om ons bestaan. Humoristen zijn…

Vandaag lunch ik, met een torenkraai. Hij kijkt geduldig toe, terwijl ik op mijn broodje kauw. Wat overblijft eet hij haastig op, omdat horecamensen hem verjagen. Maar kauwen eten graag met mij, omdat ik heel veel van hen hou.…

Sterven is eenvoudig, we kunnen het allemaal! Dat riep een filosoof opgewekt. Mij stemt sterfelijkheid somber. Ik lig weer sterfelijk in mijn bad. Finkers ligt binnen handbereik. Ik begin een stukje te lezen. De zon gaat weer schijnen. Ik lach.…

Onze Vader, Uw wil geschiede! Ik blijf U trouw tot in eeuwigheid. Nooit zal ik van U scheiden. Zelfs niet wanneer niet U mijn, maar ik Uw creator blijk te zijn. Wie U ook bent, leg mij eens uit, wat toch de zin is van geweld, en de onzin van het lijden.…

Een diep geworteld verlangen, om gevoelens te uiten. Een dwingende noodzaak, om het onvindbare te zoeken. De urgentie, om ontdekte inzichten te delen. Verlangen, noodzaak en urgentie, maken van een gedicht een gebed, dat ook door atheïsten wordt gebeden.…

Ik schaam me zo, voor mijn haren. Waar vroeger haren groeiden, waar ze horen, groeien nu schaamharen, in mijn neus en uit mijn oren.…

De kans is groot, dat het niet gaat lukken. Nooit, nee nooit, worden we het eens. Teveel van ons zijn tegen. Samen zullen we gaan falen! Diep in mij zegt iemand: Dat nooit. NEE! Zal die stem in de anderen, ook zo tot hen spreken? Ineens wordt de kans groter, dat het wèl gaat lukken. Ja! Misschien hebben we wel ongelijk, en valt alles…

Ongevraagd geboren worden. Opgevoed worden. Naar school toe gaan. De eerste liefde. Een nieuwe baan. Méér van hetzelfde? Ouder worden. Verval. De dood nadert. Al-tijd en over-al. Blijven zaaien heeft geen zin. Nemen we tijd om te oogsten? Tijd om lief te hebben? Heb ik wel geïnvesteerd? En waarin?…

Taal is denkbeeldig. Zinnen zijn sprakeloos. Woorden zijn symbolen. Het woord voor 'plant', kan geen zaden maken. Alleen gedichten leven, en stellen vragen. Alleen woorden in gedichten, kunnen ontkiemen, groeien en sappige vruchten dragen.…

Ieder mens verdient het, het voordeel van de twijfel. De mogelijkheid van verandering, zit in onze genen ingebakken. Ons bloed is instaat om te kruipen, naar waar het kruipen moet. Opnieuw vertrouwen geven, waar vertrouwen werd geschaad. Heel veel is daar niet voor nodig. Een klein gebaar van vergeving, een glimlach en wat levensmoed.…