Alle inzendingen van Albert C M Weijman

Als kind wist ik precies, wie ik niet was. Niet mijn vaders evenbeeld. Niet ijverig en oplettend. Niet sportief. Niet zo lief. Abnormaal. Als oude man wil ik, wie ik wel ben niet meer weten.…

En weer is het de waan van de dag, die niet wil wijken. De avond is al aan het vallen. De stilte staat al rustig klaar. En ik, ik wacht aandachtig, op wat zal moeten komen. Wanen wil ik niet langer zien. Ik staar. Ik staar naar verdrongen herinneringen, die uit een ver verleden komen. Ik staar naar onbereikbare horizonnen. Ik zie mezelf…

Afstand scheppen kan bijna iedereen. Gas geven, en onverschillig achterom kijken. Onderduiken, en niets meer van ons laten horen. Opstijgen, en gewoon uit het zicht verdwijnen. Ondergronds gaan, en naar zwarte olie boren. Wegen aanleggen, dwars door problemen heen. Bruggen bouwen, die meningen verbinden. Waterputten slaan, in denkwoestijnen…

Eerlijkheid, heeft me altijd aangesproken. Meningen uiten, zeggen waar het echt op staat. Mensen in beide ogen kijken, was me veel te recht door zee. Nu ik maar één oog over heb, heb ik daar geen moeite mee.…

De zon is brandend aan het ondergaan. De avond is vredig aan het vallen. En ik? Ik ben hier mijmerend neergestreken. Hier, aan deze tafel, onder een oude beuk, maak ik de balans op van de dag. De toekomst wil ik hier vergeten. Het verleden heeft al afgedaan. Wat bleef zijn mijn sigaren, een glas met koffie en Keizer. Een vogel zingt een…

Wie onschuldig bekakt is geraakt, wordt groot onrecht aangedaan. Zijn, of haar, veeleisend ego, vraagt de hele dag om kaviaar. Daarom lijden zij, vreselijk, aan ernstige grootheidswaan. Onze eigen minister van Justitie, kent het probleem als geen ander. Wel is hij tot op heden, terecht, met vreemdelingen zeer begaan. Maar met het dossier…

Verdrinken kun je in water. Omkomen in de chaos. Sterven van angst. Verdwalen kun je in de toekomst. Zoekraken in het verre verleden. Doodgaan in de overleden tijd. Verdrinken kun je in het moment. Dat is de énige, Goddelijke weg, die tot ons ware leven leidt.…

Geen fantasie, maar naakte feiten. Herkennen wie ons EGO is. Wat is daaraan fout of mis? Ons EGO onder ogen durven zien. Wie kan dat? Wie durft? Ken u zelf.... Dat leerden de oude Grieken ons wijs. Laten we die les opnieuw gaan leren, voordat we ziende blind worden, of gewoon te oud, en veel te grijs.…

Hoeden maken de man, en menige vrouw. Zonder hoed voel ik me onzeker. Ben ik depressief en lichtgeraakt. Ben ik voer voor psychiaters. Zonder hoed voel ik me naakt. Mijn hoed geeft zin aan mijn bestaan. Zònder hoed ben ik bijna niemand. Mèt hoed kan ik mijn leven aan.…

Binnenkort hoop ik eindelijk te slagen, voor mijn hoogstpersoonlijk vliegbrevet. Wanneer paniek me laf weer overvalt, hoef ik niet meer aan de grond te nagelen, maar neem ik braaf en dapper wraak. Niet langer hoef ik angstig toe te kijken, wanneer ik zomaar van mijn koers af raak. Van verre kan ik straks de oorzaak zien. Van grote hoogte…

Op Nova Zembla, blazen frisse stormen. Wie in Nederland wind zaait, kan Zembla oogsten. Zembla blaast problemen uit het stof. Zembla valt niet om te kopen. Opent gesloten deuren. Zet ramen open. Wie Zembla heeft doorstaan, is moedig en stormbestendig. Wie van Zembla heeft geleerd, heeft het goed gedaan!…

Niets willen doen, toch veel gedaan. Innerlijke rust. Niets willen moeten, is ontmoeting. Innerlijke vrede.…

Wij mensen denken, dat alleen wij denken kunnen. Wij mensen denken ook, dat we veilig kunnen vliegen. Geleerde astronauten denken zelfs, dat ze onze aarde veilig kunnen verlaten, wanneer die onbewoonbaar wordt. Zo denken de meeste ornithologen, dat vogels niet bewust kunnen weten, wat humor is. De boot naar Texel vertrekt! Meeuwen vliegen…

Steeds vaker overvalt het me. Verliefdheid op het leven! Verliefdheid op mijn vrouw. Een halve eeuw geleden, door geile testosteron. Heden ten dage, door zoete endorfine. Dankzij onze oude liefde, en diep doorvoelde trouw.…

Samen met mijn oude kater, mijn wijze meester, zie ik het leven zitten. Mijn meester is gaan liggen. Een paar regeltjes heb ik nog gelezen. Een beetje nagedacht en weer vergeten. Er is nog veel te veel te doen, maar gelukkig niets gedaan.…

Er bestaan mensen, die niet in God geloven. Ik ben één van hen. Tegen al mijn ongeloof in, geloof ik in het genie van Bach. Genialiteit kan geen toeval zijn, want Bach schreef goddelijke muziek, voor en namens Hem. Bach is een belangrijke reden, dat ik me zeer verbonden voel, en tegendraads gelovig ben.…

Kom dat zien! Kom ze bewonderen! Ze werken en ze verzetten bergen. Vlooien zijn superdieren. Mensen? Dat zijn dwergen! Vlooien springen over wolkenkrabbers. Ze heffen gewichten van vele tonnen. Ze trekken loodzware koetsen voort. Dat zijn de superharde feiten, die niemand heeft verzonnen. Toen vlooientheaters nog bestonden, ging het met…

Met de feiten, heb ik leren leven. Met de werkelijkheid, sta ik op goede voet. Maar wanneer onzekerheid pijnlijk mijn gedachten voedt. Wanneer fantasie blijft razen, blijf ik angstig. Totdat iets diep in mij fluistert, dat ik niet langer moet blijven vluchten, maar alleen maar, aandachtig en moedig, naar mijn eigen angsten kijken moet…

Wanneer een mens, zijn zelfbeeld moet laten vallen, dan zit hij bij de scherven neer. Dan heeft hij zichzelf verloren. Dan is hij pijnlijk ingestort. Dan is hij niemand meer. Wanneer een mens, de gebroken illusies op durft ruimen, dan ziet zij gesloten deuren opengaan. Pas dan kan iemand, vrij en van zich bewust, op gaan stáán.…

Elke lente opnieuw vieren tuinen feest. Narcissen tromboneren. Zwarte merels zingen. Bloesems juichen! Lente, zomer, herfst en winter. Geluk is bloesem van de geest.…

Vader, kun je me begrijpen? Jouw zoon werd grootvader, en denkt nog vaak aan jou, ook al ben je elf jaar dood. Dat onzinnige generatieconflict, hebben we waanzinnig uitgevochten. We knokten toen over ons groot gelijk. Ik was meestal klein en jij was groot. Jarenlang hebben we gestreden, over gehoorzaamheid en gezag. Zuiver mijn herinneringen…

Vriendelijk zijn voor onvriendelijke mensen. Aardig blijven, voor wie chagrijnig is. Glimlachend wakker schudden, wie met het verkeerde been is opgestaan. Verwonder je en zie hoe ijs ontdooit!…

Aanvaarden, wat onbegrijpelijk is. Geloven, wat ongelofelijk is. Verbonden blijven, met wie al gestorven zijn. Liefde geven, aan alles wat nog ademt. Durven zijn, wie ik ten diepste ben.…

De toekomst, is verleden tijd geworden. Het verleden, is in het heden opgegaan. Vandaag, wordt de oogst van gisteren. Vandaag al, kiemen de zaden voor morgen. Wanneer we van ganser harte, onze fouten kunnen áchterlaten. Wanneer we, vooral vandaag, het goede hebben vóórgedaan.…

Deze wereld, waarin dichters dichten, is maar een nanobolletje. Meer dan een miljoen daarvan, passen in onze megazon. Ons zonnetje, is maar een gemiddeld dingetje. Onze reusachtige melkweg, bezit er 500 miljard van, ongeveer. Ons melkpaadje, is een belachelijk weggetje. Honderden miljarden ervan, vormen ons heelal. Niemand weet, niemand…

Vanuit mensenrechten bezien, heeft ieder mens recht van spreken. Vanuit ieders standpunt beschouwd, heeft ieder mens gelijk. Lang leve onze rechten en regels. Hoera voor toegegeven fouten! Eindelijk en nog steeds! Samenwerking wint het van de strijd.…

Als bioloog, kenner van het leven. Als overtuigd atheïst, geloof ik nog steeds in God. Als nietige dwerg. Als grote Zot. Dat mensen dieren zijn, klinkt zeer vernederend, maar is werkelijk waar. Steeds meer voel ik mij dichter. Dichter bij de werkelijkheid. Dichter bij het mysterie. Dichter bij elkaar.…

In mijn trouwe vriend Willem, woont de ziel van een wolf. Wolven leven onafhankelijk en loyaal. Ze hebben heimwee naar de wildernis. Naar het zonlicht en de volle maan. Naar de liefde van een wilde vrouw. Niemand weet waarom ze huilen. In vriendschap zijn wolven eeuwig trouw.…

Hier, in dit huis, in mijn luie stoel, voel ik me weer dankbaar worden. Gezeten onder mijn kantelraam, zie ik mijn gedachten vluchten. Ik zie ze naar de wolken kijken, en één voor één het raam uitgaan. Problemen lossen nu probleemloos op. Innerlijke rust blijft achter, temidden van ons roerige bestaan.…

Het feit dat al wat ademt lééft, wil ik van ganser harte geloven. De vraag of God bestaat of niet, kan me helemaal niets schelen. Het feit dat wonderen wel bestáán, wil ik met alle ongelovigen delen. Socrates wist al dat hij niets wist. Verlichte theologen twijfelen nog. Echt, zij hebben nog niets beslist.…