Alle inzendingen van Albert C M Weijman

Harry Kuitert schreef: 'Alles wat wij over boven zeggen, komt van beneden'. Mensen weten niets over God. Alles wat God over ons mensen weet, komt van Boven. Daarom zwijgt God in alle talen. Socrates wist al dat hij niets wist. Blijven geloof, hoop en liefde, schreef Johannes.…

Wanneer ik een gedicht geschreven heb, kan ik de tekst moeilijk onthouden. Voltooide gedichten moet je laten gaan. Een gedicht moet je niet onthouden. Laat gedichten een eigen leven leiden. Gedichten moeten op eigen benen leren staan.…

De tijd vliegt met ons mee, wanneer wij mensen haasten. De tijd zal op ons wachten, wanneer we aandachtig leven gaan. Geen ander dier zal tijd bedenken. Ik lig in bad te piekeren, en zie! Moet het leertje worden vervangen? Druppels vallen tijdloos uit de kraan.…

Een gedicht is als een huis, waarin je fijn kunt wonen. Een gedicht is ook een schulp, waarin je angstig kruipen kunt. Een gedicht kan een kliniek zijn, waar je moedig vraagt om hulp. Een gedicht staat als een tempel, wanneer je het in eenvoud bidt. Gedichten vragen me dan eerlijk, of ze vals zijn of juist goed. Daarna vertelt mijn intuïtie…

Leven is als een eeuwige oceaan, waarnaar water altijd terugkeert. Bloed, dat terugkeert naar het hart. Zonder water kan geen vis zwemmen. Zonder bloed kan geen mens bestaan. Als kind genoot ik al van fonteinen. Als oude man besef ik pas waarom.…

Dwing liefde tot overgave, en je staat met lege handen. Forceer de liefde maar, en geluk verandert in damp. Betaal desnoods voor liefde, teleurstelling wordt ons loon. Maak de liefde dan maar zelf, dan verkruimelt het tot stof. Bestudeer liefde als u wilt, en plotseling verdwijnt het. Onverdiend gelukkig voel ik me, wanneer jij liefelijk…

De God die ik heb geschapen, is een goede god. De Godin die mij heeft gebaard, is een heilige godin. Hij heeft me kracht gegeven. Zij heeft mij gemaakt, tot wie ik ben. Zij zijn het tot wie ik bid. Zij zijn het die mij troosten. In angstige, eenzame uren, praat ik alleen met hen.…

Je mag toch verwachten dat... zei mijn oude vader graag. De mensen sputterden tegen. De wereld luisterde niet. Nu ben ik zelf een oude vader. De wereld luistert nog steeds niet. Wie wel naar mijn verwachtingen? De wereld is wel wijzer. Laat me lachen!…

Ik tob over gisteren. Ik pieker over de toekomst. Een merel begint te fluiten. De zon breekt door de wolken. Ineens heb ik geen tijd meer. Om te tobben en te piekeren.…

Vaak heb ik gedaan, wat ik niet wilde doen. Vaak heb ik gedacht, wat ik niet mocht denken. Vaak ben ik geweest, waar ik niet wilde zijn. Ongewild maak ik fouten, die ik wil vermijden. Toch, Al die daden. Al die gedachten. Al die wegen. Al die fouten, leiden ons naar onze bestemming. Ondanks ongemak en onbegrepen pijn, is het goed om…

Breng geen bloemen, wanneer mijn kist nog boven aarde staat. Laat geen muziek klinken, wanneer mijn dode lichaam, naar de grond toe gaat. Wie uitvaart ben niet ik, maar onze illusie, dat eeuwig leven bestaat. Sta alleen maar even stil. Luister naar het fluisteren van de kerkhofbomen. Zie niet naar gisteren om, wanneer een merel fluit…

Op het juiste moment. Op de juiste plaats. In de juiste stemming. Moe ben ik of gewoonweg blij. Plotseling verschijnt MAMO. Ik sta dan met open handen. Niets heb ik bewust gedaan. Steeds vaker overvalt het mij. Wanneer de schellen van onze ogen gaan. Dan kijken we niet langer maar we zien, tijdens Magische Momenten, de zinvolle zin van…

Het idee dat er een God bestaat, is een kinderlijke gedachte. Dat theologen God serieus nemen, is een naïef idee. Zoals boeddhisten die in duisternis, helder worden verlicht. Dat biologen leven willen begrijpen, is een heel vermakelijke ambitie. Alleen Darwin heeft een tipje, een tipje van de sluier opgelicht. Leven ontstond ooit in zee…

Zoals mijn rook nu oplost in het niets, zo zal mijn tijd oplossen in eeuwigheid, zoals mijn hier zal worden tot overal. Tussen hier en nu voltrekt zich ons leven. Wij mensen zijn als een stofje zo klein, toch is ons thuis ons eindeloos heelal. Aandachtig rook ik mijn edele sigaar. Plots lost ook mijn eigen wijsheid op. Dat is geen wereldvreemde…

Tonen wil ik alleen nog wie ik ben, want van toneelspelen word ik moe. Toonkunstenaar wil ik worden. Samen vallen en weer opstaan. Dat is wat ik het liefste doe.…

In werelden van alles, is niets meer mogelijk. In een volmaakte wereld, is alles al gedaan. Worden wonderen niet geboren. In een wereld van gelijkheid, kan geen creatief mens bestaan. In werelden van overvloed en alles, kunnen mensen levend sterven gaan.…

In een wereld van niets, is alles nog mogelijk. In een wereld van niemand, kan ieder schepsel bestaan. In een wereld van nimmer, werd tijd niet geboren. In een wereld van nooit, kan niets ooit vergaan.…

Protesten tegen olieboringen in Alaska. De zon breekt zojuist door de wolken. Onze kamerleden zijn nog met reces. Het begint ineens stevig te waaien. De ministers Kerry en Lavrov overleggen. Een oude beuk geeft ruisend antwoord. Ook Paus Franciscus erkent nu Palestina. Twee merelmannetjes beginnen een dialoog. Hier. Vanmiddag. Dichtbij…

Koffie drink ik. Slok na slok. Omringd door geuren van tabak. Ik kijk door witte wolken heen. Ik hoor het tikken van zijn klok. Ik weet en heb altijd al gedacht, dat verleden tijden niet vergaan. Mijn grootvader verschijnt en zegt: Zestig jaren heb ik al gewacht. Zestig jaar heb ik je gemist. We roken pratend zijn sigaren. Nu weet ik wat…

Ons leven is als een filmtheater. Rode stoelen, wit doek en films. Wij zien beeld en horen geluid. We lachen of huilen tranen. We denken en fantaseren. Over plezier. Over liefde. Over leed. Pas wanneer de film echt is afgelopen, beseffen we waar we naar hebben gekeken. Naar het witte doek in ons hoofd, waar gedachten komen en weer gaan.…

Uitbarstingen en aardbevingen. Bosbranden en orkanen. Overstromingen. Overspoeld worden we met nieuws. Nieuws dat zo oud is als de wereld. Natuurrampen laten ons mensen zien, hoe nietig we eigenlijk zijn. Vulkanen laten ons mensen ervaren, hoe de aarde zichzelf vernieuwt. Oorlogen laten ons mannen weten, hoe alles bij het oude blijft.…

De reis die onze genen maken, is eeuwen geleden begonnen. Onze genen leefden al, in naamloze oermensen. In onze vaders en moeders. In onze dochters en zonen. Zo reizen onze genen verder, eeuwen nadat we zijn gestorven. De reis die onze genen maken, zal nooit meer eindigen. En wat is het lot van ons stervelingen? Wanneer ego's eindelijk…

In welk wonderspel spelen we allen mee? Wat is de naam van dat toneelstuk? Van welk script ben ik de schrijver? In wiens boek ben ik beland? Van de antwoorden blijf ik onwetend, want wij mensen zijn echt niet ons brein, en oneindig veel meer dan ons verstand.…

Katers en poezen leven in een paradijs, waar mensen ooit werden uitgedreven. Zij slapen in een zaligheid, waar geen mens leven kan. Weer wacht het paradijs op ons, wanneer mannen verlichting zoeken, en vrouwen poezelig durven zijn. Lieve mensen, wees gewaarschuwd. Mijd verboden vruchten. Eet eerlijk brood. Drink rode wijn.…

Met mijn neus in je haren. Met mijn armen om je heen. Zo werd ik wakker vannacht. Ik zie ons liggen in de zomerzon. Ik zie ons bij gedolven graven staan, zoals we ook bij wiegen stonden. Nog steeds zijn we samen, zwervend door onze jaren. Met mijn neus in je haren. Met mijn armen om je heen.…

Wanneer de dood ons omarmt, maakt hij aan ons leed een einde. Eenzaam en alleen blijft hij achter. Zo krijgt de dood ons leven lief. Zonder liefde kan hij niet bestaan. Wanneer we de dood omarmen, kan vrede worden geboren. Kunnen onze angsten sterven gaan.…

Het ultieme gedicht, zal nooit worden geschreven. Dat finale vers, bereikt nooit ons wit papier. Wat ware liefde is, kan geen dichter ons vertellen. Wat liefde niet is, weet iedereen.…

Een hoge prijs moeten we betalen wanneer we door zwarte gaten gaan, op weg naar een onbegrepen niets, waarin ons ego zal verdwijnen. Angsten gruwelen door mijn geest. Maar zonder zwart contrast kan geen helder wit bestaan, geen moedig overleven, geen tol om te betalen, geen feestelijk feest.…

Wat drijft ons mensen voort? Over het land en over zee. Door wie worden we gedreven? Ooit zijn we uit de zee ontstaan. Wind stroomt nog door onze longen. Water is in ons bloed gebleven. Een mens leeft als een veertje, dat drijft op een diepe oceaan. Zie, hoe veertjes zeilen gaan!…

Voorbij onbegrip wil ik begrijpen. Over onbegaanbare wegen wil ik gaan. Dwars door onwetendheid wil ik kennen. Waar diepte onpeilbaar is wil ik staan. Met waarheden sta ik op gespannen voet. Met zekerheden kan ik geen genoegen nemen. In het geloof kan ik onmogelijk geloven. Onmogelijkheden mogen waarheid claimen. Over onbegaanbare wegen…