130 resultaten.
Heilige Schriften
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.283 Heilige Schriften zijn die waaraan niemand een sylbe verander,
Godlijk, naar letter en geest -
Goede gedichten zijn zo, zij dan hun bron de Skamander,
Jordaan of Noordzee geweest.
---------------------------------
Skamander - rivier bij Troje…
Het jonge groen
poëzie
2.8 met 27 stemmen 1.885 Al dat jonge groen
Als een koele zoen
Op mijn ogen...
En mijn hart bewogen
Zoals toen...…
Het kindje lag gewikkeld
poëzie
2.5 met 4 stemmen 1.631 Het kindje lag gewikkeld in de doeken
Op moeders schoot; het was een armlijk kot:
De koe en ezel stonden achter 't schot.
'Wat die drie koningen in 't huisje zoeken?'
Jozef was graag gevlucht in donkre hoeken.
Hij hield zich stil terzij: hij zat voor zot.
Maar noch gevolg noch vorsten toonden spot:
Geschenken biedend knielden zij, die kloeken…
Het verlaten huis
poëzie
4.0 met 1 stemmen 421 Als in een huis in de onderwereld, waar
De stille vader en het stomme kind
Elkander aanzien - zó zit ik gebukt
Over mijn boeken in dit donk're huis.
En tegenover me aan de tafel zit
Dat stomme kind der sombere gedachte,
Mijn stille weemoed met het bleek gelaat,
Mijn stomme weemoed met het donker oog,
Die niemand ziet dan ik, - maar áls…
IK SCHRIJF DEEZ' VERZE'
poëzie
4.0 met 10 stemmen 2.032 Ik schrijf deez’ verze’ uit liefde tot de gele
Papieren met de kreuken glad-gestreken.
De inkt vloeit, de pen haakt, harige vezels breken
Af in het split en vlekken vegen vele.
Daarom mijn hand die zo zwaar leit tot hele
Lichte trekjes dresseer ‘k en ’t licht geteken
Oefent de geest tot een licht uitgereken
Van woorde’, ook niet àl te ijl,…
Ik ben een dichter en der Schoonheid zoon
poëzie
3.8 met 9 stemmen 1.571 Ik ben een dichter en der Schoonheid zoon.
Alles wat schoon is, is me een vreugd altijd.
Mijn hart is menslijk, maar of 'k lach of lijd,
Mijn lachen en mijn leed zijn beide schoon.
Ik heb de macht dat ik wat schoon is toon
Aan andren, door de taal die ik belijd,
Zodat wie leest bedroefd wordt of verblijd,
Maar zich bedroevend vreugd smaakt…
Ik drink mijn zonden op als rijpe wijn
poëzie
2.0 met 5 stemmen 1.053 Ik drink mijn zonden op als rijpe wijn
Waar een kap'laan zich heim'lijk aan bedrinkt: –
Hij feest zijn oog aan 't glas, dat halfvol blinkt
Binnen de lichtkring van de lamp, wier schijn
Wemelt rondom en scheem'ring wordt in 't klein
Vertrek, waar vóor hem zich een heir verdringt
Van dromen, tot zijn hoofd halfdromend zinkt:
Hij prevelt…
Ik had uw hart mij tot een huis gewijd
poëzie
4.0 met 2 stemmen 396 III
Ik had uw hart mij tot een huis gewijd:
De wierook brandde — de opgeslagen blaân
Der schriften gloorden — de ark zag 'k openstaan -
Ik had mijn wolk rondom mijn huis gespreid.
En zie, in mijn huis zit een wisslaar aan,
Midden in mijn mysteriën, als beidt
Hij mijne komst: opent de poorten wijd,
Strooit lovers, dat mijn voet moog' binnengaan…
Ik heb alleen de woorden, gij de geest
poëzie
2.6 met 7 stemmen 1.448 Ik heb alleen de woorden, gij de geest,
En zoveel als geest meerder is dan woord,
Is in dit werk meer dat aan u behoort
Dan aan uw dichter, die het schrijft en leest.
Gij gaaft mij goeds uit uwe geest en preest
Mij voor uzelve, bracht ik daarna voort
Uw goed in schoon verband van woord met woord,
Maar minder schoon dan 't in ú was geweest.…
Ik heb alleen de woorden, gij de geest
poëzie
3.1 met 11 stemmen 2.401 Ik heb alleen de woorden, gij de geest,
En zoveel als geest meerder is dan woord,
Is in dit werk meer dat aan u behoort
Dan aan uw dichter, die het schrijft en leest.
Gij gaaft mij goeds uit uwe geest en preest
Mij voor uzelve, bracht ik daarna voort
Uw goed in schoon verband van woord met woord,
Maar minder schoon dan 't in ú was geweest.…
Ik heb mijn hart ú tot een huis gewijd
poëzie
3.8 met 5 stemmen 1.666 Ik heb mijn hart ú tot een huis gewijd,
En midden in het binnenst heiligdom,
Waar de outerkaars in 't donker gloeit, verbeid
Ik u, mijn lief, mijn zoet sieraad alom!
Ik sloeg mijn ziel dit zoete donker om,
Alleen om ú te ontmoeten, die me altijd
Belooft te komen, in 't geheim, na stom
Eerbiedig beiden ene kleine tijd.
O kom, mijn lief,…
Ik walg nu van die dagen vol van zon
poëzie
2.3 met 14 stemmen 3.973 Ik walg nu van die dagen vol van zon,
Van die zon zelf, die niet wil ondergaan;
Wanneer het nacht was zou ik naast hem staan
En zeggen: Vriend, 't was waar, eerst nu begon
Mij 't leven, àl wat ik eertijds verzon
Was logen, wat ik zei van zon was waan,
En van genot en liefde, - maar, welaan,
Vergeef mij dat ik zó dwaas dwalen kon.
Dan…
Ik weet, dat geen die later dit boek leest
poëzie
3.1 met 8 stemmen 2.847 Ik weet, dat geen die later dit boek leest,
't Begrijpt, - en wie de wereld gadeslaat,
Weet dat zij slecht noemt wat zij niet verstaat,
En goed het niet-verstaan van eigen geest.
Maar ik, die dit boek schiep, ben niet geweest
Schepper van 't niet-verstane, in andren kwaad,
Maar van het wél-verstane - en, naar hún raad,
Goede in mij zelf en…
Ik zie de mens, maar ik begrijp hem niet
poëzie
4.0 met 9 stemmen 1.219 Ik zie de mens, maar ik begrijp hem niet: –
Hij eet van 't leven al wat lekker smaakt,
En proeft van ál zijn passies: zijn mond raakt
Iedere vrucht, die iedre hand hem biedt.
Hij zoekt in dronkenschap een droom, die vliedt,
In 't leven, – tot hij, moede en koud, ontwaakt,
Naakt en gebroken: op zijn lippen smaakt
Des levens droesem bitter…
KONING ADELBOUD.
poëzie
2.6 met 7 stemmen 950 Daar zat de koning Adelboud
Op een armstoel van het duurste goud.
De koning had zo'n dikke kop,
En een wichtige gouden kroon d'r op.
Zijn mantel was van hermelijn,
Zoals alle koningsmantels zijn,
En naast zijn armstoel stonden twee
Pages, die keken weltevree,
En elk hield in zijn rechterhand
Een wijnglas, vol tot aan de rand.
Toen…
KRISTAL EN FONTEIN
poëzie
3.6 met 10 stemmen 1.499 Het is zo weinig wat ik heb:
Dit éne leven, dit kristal
Waaruit ik straal en vormen schep
Van ’t wijd heelal.
Dit éne leven, maar het is
Een knooppunt in het wereldweb,
Van waaruit alles anders is
Dan ’t andren was of is of wezen zal.
Ik heb wel altijd dit kristal
Waarin de wereld spiegelt,
En in me is altijd vloed en val
Van golf die wendt…
Klokgetik
poëzie
3.2 met 16 stemmen 1.345 Tik tak, tik tak: kort van pas,
Van seconde tot seconde,
Gaat de tijd, en toch te ras.
Ochtendstonde, ach middagstonde,
Avondstonde en na de dag
Nacht; en wéer een dag; en dagen,
Weken, maanden, jaren jagen
Met hetzelfde stil gewag
Van de slinger en de wijzer,
En wij worden stijver, grijzer
En gaan zachtjes over stag.
Is het zo? O ja. Maar…
Kom nu, bedroefden! al wie raad'loos klagen!
poëzie
4.7 met 3 stemmen 651 Kom nu, bedroefden! al wie raad'loos klagen!
'k Bèn niet de Schoonheid, maar 'k zal vóor Haar spreken.
't Bewijs? 'k Geef u mijn woord-zelf als een teken,
Dat Zij mij zond en gij mij raad moogt vragen.
Geloof alleen maar dat zij álle dagen
Kan troosten al wie, lijdend, Háar aansmeken,
En woorden weet, die 't lachen door doen breken
Om…
Kuddedichters
poëzie
2.8 met 8 stemmen 1.421 Poëzie is geen voer voor een kaste
Maar een dronk voor de vrije mens -
Tot de kudde die vastte en die braste
Zich ophief in dwingend gedrens
En de slechte poëten kwamen
Van wie zij schijn voor wezen namen.…
LACHEN EN SCHREIEN.
poëzie
3.1 met 7 stemmen 920 Ik wenste dat mij mocht gebeuren,
Nu en voortaan,
Heel goed te zijn voor hen, die treuren,
Nu en voortaan.
Want als ik blijf behou'en
Gezang en de vreugd daarvan,
Dan weet ik, dat ik al wie rouwen
Oneindig troosten kan.
Want al mijn zangen in mij
Zijn boodschappers van vreugd :
Zij dragen goede tijdingen,
En hemelse verblijdingen…
LEVENSLUST
poëzie
3.9 met 7 stemmen 1.168 Dit leven is een marktdag: ginder bluft
Een boerendokter op een stoeltje, omringd
Door domme kijkers, - langs mij been verdringt
Zich 't volk van sjacheraars en vult met wuft
Geschreeuw het plein, - een bond jankt me aan en snuft
Rond naar zijn baas, - in 't harlekijnspak springt
Een nar op 't koord, - een liedjesventer zingt
Mij…
Lachen en Schreien.
poëzie
3.3 met 3 stemmen 619 Ik wenste dat mij mocht gebeuren,
Nu en voortaan, -
Heel goed te zijn voor hen, die treuren,
Nu en voortaan.
Want als ik blijf behou'en
Gezang en de vreugd daarvan, -
Dan weet ik, dat ik al wie rouwen
Oneindig troosten kan.
Want al mijn zangen in mij
Zijn boodschappers van vreugd:
Zij dragen goede tijdingen,
En hemelse verblijdingen…
Lamp mijner ziel, die me in ’t verborgen gloort
poëzie
4.5 met 2 stemmen 394 V.
Lamp mijner ziel, die me in ’t verborgen gloort,
Zoet wonder van ’t heelal, dat niemand weet,
Brand niet zo duister in die mist van leed,
Maak niet altoos uw schijnsel droef; – gloed hoort
Bij gloed, wat schoon is brengt wat schoon is voort,
Zoet zoekt zoet, lief! och, dat gij ook zo deed,
U zelve zoet, uw zoet Zelf minder wreed,
Dat…
Licht mijner ziel
poëzie
4.0 met 4 stemmen 705 I
Licht mijner ziel! ik zag u steeds van ver,
En wist wel dat gij eindlijk komen zoudt; -
Woorden, die ik niemand heb betrouwd,
Gaan uit als bleke vlammen, - als een ster,
Die in 't azuur, maar blanker, lieflijker,
Zie 'k in uw lokken liggen 't licht gelaat;
't Mysterie van veel leeds, maar nooit van haat,
Droomt in uw ogen; - 'k zag…
Licht van mijn Liefde, dat nu donker werd
poëzie
4.2 met 4 stemmen 490 II
Licht van mijn Liefde, dat nu donker werd,
Daar ge in een mist van tranen altijd weent; –
’k Zie als een vlam, die trillende overleent,
Een wonder en een glorie in uw hart.
En gloeiende in het donker uw smart
Slaat ze uit en zoekt, tot alles zich vereent
Met mijne liefde, en vreugd, die om u weent
En in mijn diepste ziel uw naad'ren…
Meidag
poëzie
3.2 met 13 stemmen 3.667 Hoe nabij,
Hoe als eerst,
Glanst het bosje en straalt de wei,
Schalt de leeuwrik die met zang de lucht beheerst.
Zorgenvol
Liep ik uit,
Eer ik 't wist kwam Lente en zwol
De ogen vol met groen me, de oren vol geluid.
Wie bleef jong?
Wie werd oud?
Lente lachte en MIJN hart zong
De eigen tonen over die ze een knaap vertrouwt.…
Men kàn geen vlammen als een gouden vloed
poëzie
5.0 met 1 stemmen 422 Men kàn geen vlammen als een gouden vloed
Uit éen vaas gieten in een andre vaas:
Daarbinnen branden ze en een bevend waas
Gloeit door het hulsel heen met halve gloed.
Open het nooit – het is zo schoon, en ’t moet
Zó schoon zijn, blijvend in die zelfde plaats:
Die vlam zal niemand zien: zij zal, helaas!
Zichzelf verteren, daar haar niemand…
Mephistopheles Epicureus
poëzie
4.5 met 2 stemmen 518 Ik zie de mens, maar ik begrijp hem niet: -
Hij eet van 't leven al wat lekkers smaakt,
En proeft van ál zijn passies: zijn mond raakt
Iedere vrucht, die iedre hand hem biedt.
Hij zoekt in dronkenschap een droom, die vliedt,
In 't leven, - tot hij, moede en koud, ontwaakt,
Naakt en gebroken: op zijn lippen smaakt
Des levens droesem bitter…
Met een ruiker
poëzie
3.0 met 8 stemmen 647 Tussen haar zusters, de verkoren rozen,
Verbergt zij kuis en bang de zaligheid
Die haar verwart en mijmerend doet blozen
Nu zij vermoedt waartoe ze is voorbereid.
De bloemen op haar haastige adem beven.
Waarom die vrees?...want ze is mij teer verwant
En heeft mij daarom argeloos gegeven
Dit warme speelgoed, haar verliefde hand.…
Mijn God is enkel gloed en donkerheid
poëzie
3.6 met 16 stemmen 2.242 Mijn God is enkel gloed en donkerheid,
Schoon om te zien, - een wonder te verstaan; -
Daar is niet één als Hij, - doch 'k zie u aan,
En waan dat gij Hem-zelf zijt.
En dus heb ik mijn ziel u toegewijd,
Opdat ze in uw gloed mocht vergaan;
En stil verteren, zonder klacht, voldaan
Met zulk een liefde en zulk een éénigheid.
Zoals twee vlammen…