Alle inzendingen van Albert

Doen,zonder te willen. Gewoon, omdat het moet. Laten, zonder te moeten, gewoon, omdat ik dat wil, maakt wat zuur is zoet. Maakt wat kwaad is goed.…

Onder het oppervlak, van onze dagelijkse sleur, sluimert toch ons vuur. Onder de donkere wolken, van onze teleurstellingen, wachten ons troost en hoop. Onder de golven, van ons alledaagse leven, stroomt onze liefde. Onder de spiegelingen, van onze illusies, wacht ons het wonder, van de werkelijkheid. Wacht ons ons trouwe leven,…

Ken ik haar, ken ik hem, de vrouw, de man, de mens, die moedig door ons leven liep? Ik kan en wil haar niet vergeten, mijn gestorven moeder, die wijze vrouw, die me het levenslicht liet zien. Ken ik mezelf? Die man die vijfenzestig jaar geleden, in het logeerbed van zijn oma sliep. Begrijp ik hem? Die oude man, die ik in de spiegel zie…

Religie betekent opnieuw verbinden. Religie is een heilig verbond, dat alle religies samenbindt. Dat moslims religieuzer worden, is goed nieuws. Moge alle mensen hen volgen. Religieus zijn betekent liefhebben. Het hart van alle religies is liefde.…

In de leegte, tussen oude sterren, worden nieuwe sterren geboren. Zo ook ontstaan planeten, uit onzichtbaar sterrenstof. Zo ook trekken oude gedachten, die geen mens kan zien, nieuwe gedachten aan. Zo ook trekken gestorven mensen, nog ongeboren kinderen aan. Zo ook ontstaan gedichten, die nog niet bestaan, uit het bijna niets. Uit leegte…

Wanneer een mens moet wikken, of wordt gewogen, tussen kwaad en goed. Wanneer een mens buigen moet, of wordt gebogen, tussen vallen en weer opstaan. Wanneer een mens faalt, of hopeloos verloren raakt, tussen angst en moed. Wanneer hij denkt dat hij sterven zal, maar toch niet dood gaat, te midden van hetgeen hij vreest. Ja dan ervaart…

Als in een huis in de onderwereld, waar De stille vader en het stomme kind Elkander aanzien - zó zit ik gebukt Over mijn boeken in dit donk're huis. En tegenover me aan de tafel zit Dat stomme kind der sombere gedachte, Mijn stille weemoed met het bleek gelaat, Mijn stomme weemoed met het donker oog, Die niemand ziet dan ik, - maar áls…

Hij is in 't midden van de mei Geboren en een dichter zei: Dit is een kind dat zingen zal, Dat de mensen 't horen óveral; 0, wat een zeldzaam mei-geval: Hij is in 't midden van de mei Geboren. Hij mag een lelijk mosje zijn Wie horen wil naar liedjes fijn, Die zoekt de mooiste vogel niet: Van de lelijkste vogel is 't mooiste lied…

Het graven van de Laangracht, heeft vele voeten in de aarde. Wat moet dat wel niet kosten? Wat is de toegevoegde waarde? Enhousiaste Laanse winkeliers, werden bij het plan betrokken. Het graafwerk is al voltooid. De strandjes zijn al bijna klaar. Straks zal een duurzaam pontje, de straat van Laan in varen. De angst bestaat dat critici,…

Proef het leven! Het leven beproeven. Is nieuwgierig zijn. Is proberen. Is leren. Het leven op de proef stellen. Is experimenteren. Is uitdagen. Is durven. Het leven woordeloos proeven. Is voelen en ruiken. Is horen en zien. Is tasten. Is aandachtig zijn. Is liefde. Is leven.…

Zoals de wind waait. Zoals de wind, verwaait ook ons leven. Zoals in de laatste zucht, van een afgeleefde dichter. Zoals in de eerste schreeuw, van een pasgeboren kind. Zoals de wind waait, zoals een storm raast, zo verhaasten we ons leven. Gelukkig verstaan mensen de kunst, om ook vrij te kunnen ademen. Zoals een kind doet, dat…

Wie gelooft dat achter ongeluk, geluk wil sluimeren, is, ondanks alle tegenslag, een gelukkig mens. Wie als kleine bierbrouwer, Malheur durft te brouwen, brouwt geen klein, maar zéér groot bier. Prosit! Bonheur! Santé!…

Wie beseft dat groot, klein kan zijn, en klein groot, is slim. Zij die groot denken, geloven in een nieuwe start. Biologen ontwerpen nanorobots. Mercedes een elektrische Smart.…

Bestond er één mens, die mij ten volle begreep? Bestaat er één mens, die ik, met héél mijn hart, lief kan hebben? Het is mijn lieve moeder, die op aarde niet meer beeft, van angst. Het is mijn sterke vrouw, die niet op mijn moeder lijkt, maar waarin moeder is blijven leven. Van haar, van hen, hou ik, met héél mijn hart. Het hart van…

Lucht, aarde en water, voeden koffieplanten, die bessen laten rijpen, in de tropenzon. Koffieboeren kweken. Koffiebranders roosteren. Barista's maken koffiedrank. Mensen met liefde en passie zijn het, die ons vitaliseren. Zij zijn het, die ons laten genieten. Van het mysterie dat we koffie noemen. Van het leven zelf.…

Water, dat zand grijpt, en weer los moet laten. Wind, die wolken drijft, tot voorbij de horizon. Wad, dat eeuwig verandert, en toch hetzelfde blijft. Wadden leven zoals mensen leven. Wadden veranderen, tussen eb en vloed. Mensen balanceren, angstig of moedig, tussen kwaad en goed.…

De blanke koeien waden 't weigras door, Uit hoge hemel daar een wolkbank ligt Straalt trillende op koe-ruggen zomerlicht, 't Gras ripplend krijgt een esmerauden gloor. Warm vlakt de vaart daar 't groene riet langs spicht, Golf deint en spoelt, trekt zijn geglinsterd spoor Stoomboot in stroom en stuurt de schomling door Die 't riet doet…

Het gedrag, dat wij mensen vertonen, is niet wat wij ten diepste zijn. Het gezicht, dat wij anderen laten zien, is niet ons oorspronkelijke gelaat. De meningen, die we elkaar mededelen, bewijzen dat DE waarheid niet bestaat. Mensen zijn als ziende ogen, die naar hun eigen ogen zoeken. Zij weten niet dat ze bestaan. Wij mensen zijn…

De route die ons leidt, van kijken naar zien. De weg die mensen volgen, van horen naar luisteren. Van praten naar schrijven. Het pad dat ons mensen leert zien, is een wonder. Wanneer steen beeld wordt. Verstarring beweging. Letters een gedicht. Verf schilderij. Metaal juweel. Geluid muziek. Het is een wonder, wanneer toeval bedoeling…

Zie! Hier rust een lichaam, dat de aarde teruggenomen heeft. Een lichaam, dat niet langer lijden kan. Zie! Hier ligt ons aller lichaam. Zie! Wat bij ons blijft is zijn. Is bescheidenheid. Is dankbaarheid. Is mededogen, dat liefde is.…

Tussen onze vastgeroeste meningen, van enerzijds en anderzijds, stroomt een brede rivier. Tussen de oevers van goed en van kwaad, strijden wij mensen voor ons groot gelijk. In de naam van de waarheid. In naam van de lieve vrede. Uiteindelijk bereikt een mens de zee. Daar waar het leven oeverloos begon. Daar waar niemand verschil ziet,…

Van de ouderdom begin ik te houden. Van de rust van een schaakspel. Van de stilte in de nacht. Van liggen in ons bed. Vannacht werd ik vanzelf wakker. Ouder zijn wordt jonger, denk ik. Vandaag wordt morgen gewoon weer gisteren. Voor later is het veel te laat geworden. Mat staan we bij lange na nog niet. Zie! We zijn nog steeds aan zet!…

Dat het woord florig niet bestaat, is ongelofelijk maar waar. Florig zijn mensen, die van bloemen houden. Mensen die blij worden, van planten en van dieren. Van de liefde en van elkaar. Bloemrijke taal is van nature florig. Geef mij al die florige dichters maar.…

De geboorte van een boek, is een moeilijke bevalling. Het drukken en het binden. Het verpakken in dozen. De reis naar de uitgever. Het bevrijden uit de vliezen, van karton en knellend plastic. Dan pas mag het eerste boek, het levenslicht aanschouwen. Maar is het boekje wel gezond? Is het leeslint wel rood, zoals bindend werd afgesproken…

Daar waar zinloos toeval, zinvolle bedoeling wordt. Waar zien geloven wordt. Waar weten geweten is. Heimwee. Daar waar geboren worden, sterven is en andersom. Waar einde verandert, in ongekend begin. Voorbij de horizon, begint de horizin.…

In de natuur is de natuur de baas. Steden zijn bezit van mensen. Denken we. Ratten ruimen onze resten op. Katten jagen er en mediteren. Meeuwen vliegen af en aan. Mollen leven ondergronds. Mensen zijn er nog holbewoners. Honden waren ooit wolven. Een vos ontdekt de stad. Dat is raar maar is gewoonweg waar. Steden zijn erg wilde stadsnatuur…

Waar mensen gingen en nog steeds gaan, gingen en gaan we dankbaar met hen mee. Als landrotten verhuisden ze ons, van Azië naar Europa. De wereld verkennen we met schepen. Veel hebben we te danken aan de VOC. Zo werden scheepsratten eilandratten. Nog steeds houden we van schepen. Van zeevogels en van de zee.…

Sinds ik u álles gaf, ál wat ik ben, En thans in ú mijzelve heerlijkst vind, Wat klage ik dan, daar gij een andre mint, Daar ik me, als de uwe, eraan meêplichtig ken? En daar ik ú ben, ben ’k dan niet verblind, Zo ’k op u toorn en dus mijzelve schen? En me aan úw liefde zoveel minder wen Dan aan mijn eigne, die ons zó verbindt? Moet…

Kiezen tussen bevriezen, of moedig voortleven. Zwevend tussen wanhoop en moed. Daar waar illusies sterven. Daar waar mensen moeten capituleren. Daar waar eerlijkheid dwingt. Daar waar mensen de goede dood, in de ogen moeten kijken. Daar worden overlevenden, tot leven gewekt. Uit liefde. Uit noodzaak.…

Er is geen maat die ik in u niet vind. Gij zijt de berg en gij zijt ook het grein, Gij zijt de aardwoning en het hemelplein, Gij zijt de vader en gij zijt het kind. Ik heb mijn ogen die u zien, maar blind Zie ik u ook: in mij het bloedgedein Is zozeer u als de eindeloze trein Van vormen, die nooit eindt en nooit begint. En 't vormenloze…