Alle inzendingen van Alexander Peters

Golven van verdriet scheuten van pijn ik ben er nog hoe erg kan het leven verder nog zijn?…

Hier staan we dan op de hoek van de straat het is nog niet te laat om ons huis in te vluchten daar wachten onze oude stoelen vol ongeduld op ons ze zitten vol gaten van versleten gevoelens en eenzame woorden we zijn nog niet te laat de kachel daar smeult nog wat we wachten vol twijfel wie als eerste binnen gaat.…

Ik veranker mij in jouw dromen ik zit stevig in je hoofd laat je kronkels maar komen ik kronkel wel met hen mee je mocht eens van me af willen.…

Jouw dromen heb ik weggestopt in ons beddengoed niet in een of andere hoek of onder jouw boek wil je heerlijk slapen wil ik je slaappil zijn ik doe er alles aan jou aan mij te binden zonder mij zul je je dromen nooit vinden.…

De dagen worden alsmaar luider zo onvoorstelbaar luid dat ik niets meer hoor de dagen worden alsmaar zwarter zo zwart dat ik geen kleuren meer zie dat alles in een gat verdwijnt de dagen worden alsmaar meer als één en zo alleen dat ik ze niet herkennen kan.…

Het word steeds lichter steeds mooier in mijn ogen meer bloemen komen op meer lichtschepen varen mij voorbij ik kruip in je huid het strekt zich uit over heel je lichaam ik voel een hand elke morgen zacht en licht over mij heen gaan.…

Een vreemdeling heeft bezit van mij genomen hij leeft mijn leven, droomt mijn dromen neemt jou in zijn armen kruipt tegen je aan om zich aan jou te verwarmen een vreemdeling leeft mijn leven ik zie hoe hij zich aan jou heeft gegeven hij eet van mijn beschuit op bed die jij voor hem hebt neer gezet een vreemdeling leeft mijn dromen.…

Ik wil in jou leven alles beleven je lichaam iedere dag aan mij geven daarna, het lijf vochtig van de liefde, de rood gekleurde horizon met de zakkende zon bekijken met jouw ogen als het kon werd het maar waarheid ik blijf verlangend naar je kijken tot die tijd.…

Ik kijk op mijn computer of er berichten zijn inderdaad wat schreeuwende reclameteksten doorboren mijn hoofd alleen geen bericht van jou en je had me nog zo beloofd dat ik van je horen zou ik sluit maar af neem een fles wijn maar de kurk wil er niet uit en eigenlijk interesseert me dat ook geen fluit.…

Ik zet mijn stem op tegen de kale muren hoe lang zal het nog duren voordat ik door hen word opgevreten schreeuwend schop ik tegen de stenen ik leg mijn ziel voor hen bloot in de verte hoor ik hoe een klok de uren al heeft gedood.…

Elk zijn is tot het niet zijn geboren je telt de jaren op met het beklimmen ervan terwijl je beter aftellen kan we beginnen in het ochtendgloren vol frisse moed en leven het leven in voor- en tegenspoed en in de avonduren ontdek je de ontegenzeggelijke waarheid dat het begin het einde en het einde het begin gelijkt.…

Heb ik wel genoeg woorden op stal staan om onze vrijheid te vieren het kan nooit genoeg zijn heb ik wel voldoende gevoel om iets te vieren waarvan ik het waarom niet weet ik heb immers altijd in vrijheid geleefd of juist daarom moet ik de vrijheid vieren omdat ik niet beter weet of omdat mijn vader altijd zei vier het voordat je het…

In mijn droomwereld gebeuren vreemde dingen zo kleuren bloemen de sneeuw zo zingt een rat de aria van de eeuw mijn droomwereld is niet dor of stil gaat daar de zon onder dan kleurt de horizon purper en hoor ik ergens in de verte een muziekbak vol violen die als vanzelf een stuk van Verdi spelen als ik wakker word staat de radio aan.…

Je zit in mijn hoofd, in mijn handen, in mijn haar je stuurt mijn geest naar plaatsen waar ik lang niet meer ben geweest ik ben dan weer in Berlijn dan weer in het Louvre in Parijs jij brengt me overal op je reis en sinds jij mij beheerst verschijnt er iedere dag een geheimzinnige glimlach op dat gezicht in de spiegel dat ik niet meer…

Ik ben weer uit mijn schulp gekropen heel traag als een slak verken ik mijn omgeving als een pas geboren egel tast ik alles voorzichtig af ik ben nog zwijgzaam spreekt iemand mij aan trek ik mij weer terug in mijn lichaam.…

Ik ben weer uit mijn schulp gekropen heel traag als een slak verken ik mijn omgeving als een pas geboren egel tast ik alles voorzichtig af ik ben nog zwijgzaam spreekt iemand mij aan trek ik mij weer terug in mijn lichaam.…

De dag is begonnen met groot tumult de ochtend is krom gebogen mijn hart is met droefenis vervuld terwijl ik ergens hoor, "geduld" hoe vindt een dag zijn juiste baan als hij van meet af aan verkeerd is gegaan?…

We zaten samen in de nachtbus richting Amsterdam Zuid jij hield het niet uit en gaf mij vluchtig een kus zomaar een kus midden in de nacht geheel onverwacht maar ik heb er mijn leven lang aan gedacht we stapten uit en vervolgden ieder zijn weg in Amsterdam Zuid.…

Ik keek op en je was er niet ik wist niet waar ik kijken moest ik verwachtte je te kunnen zien al was het maar in de spiegel maar je was er niet ook niet in de ochtendkoffie.…

Alles lijkt in bloei te staan geuren vinden hun weg naar mij hier word ik vrolijk van zelfs de hond kan lachen ik lach met hem mee de vogels vinden hun weg in mijn tuin kwetteren en fluiten hele verhalen ik versta er niets van maar ik lach tot ik niet meer kan.…

Ik wil in vreugde dansen met jou of wie dan ook ik wil een orgie van kleuren van de mooiste gewaden een bacchanaal moet het zijn maar aan dat moment van verdriet al is het nog zo klein ontsnap ik niet.…

Dat bord ligt daar in stukken weer een aandenken kapot ons samenzijn tot op het bot verrot maar de angst voor het niet-samenzijn heeft bij ons de overhand wij zwijgen alles weg maar het is een waanzin waarin we zijn beland ons huis brokkelt af het tekent ons bestaan ik laat het begaan.…

De dag is druilerig en dof begonnen de vogels zijn zelfs stil geslagen de stilte is beklemmend en zwaar de stenen lijken iets te fluisteren je legt je oor te luisteren maar je hebt het allemaal al eens gehoord het nieuws blijkt oud en grijs…

Je keek me zo verlegen aan terwijl we daar bij de halte in de regen bleven staan de bus zou zo wel komen maar wij stonden wat te dromen over een toekomst met ons twee zeker over een huisje aan zee daar kwam de bus en in gedachte gaf ik jou een kus de droom, die nam ik mee.…

Het leven is een strijd maar jij lacht de last kwijt jij weet boven alles uit te stijgen jij bent niet klein te krijgen jij groeit bij iedere kaalslag jij ziet niet de zwarte nacht voor jou alleen een zonnige dag jij alleen bezit die bijzondere kracht om je hoofd boven het maaiveld uit te steken terwijl anderen buigen durf jij je rug te…

Hier ruik je de stilte hij ruikt naar oude kranten opgestapeld in de hoek van de kamer de stilte is oud je kan de ouderdom proeven het heeft de smaak van vochtig karton je volgt zijn weg vertrouwd.…

Ik kan geen gedicht maken om dat te doen heb je woorden nodig en die heb ik niet jij nam ze mee onder je arm ver weg van mijn ogen nu doe ik de lamp boven de tafel maar uit en eindigt dit schrijven zoals jij het wil stil.…

Ik wek je tot leven met dit gedicht je krijgt weer een gezicht al is het maar voor even ik zie je weer voor me staan wat krom, meer gebogen ik bekijk je met lede ogen want je gaat toch zoals je altijd bent gegaan je kunt niet tegen dat geluid van al die mensen om je heen je verdraagt het gewoonweg niet wat je wenste kwam uit je bent…

Stilte kun je proeven je kunt het drinken als een glas warme melk voor het slapen gaan stilte kun je proeven nectar voor die diepe slaap totdat je wakker schrikt en je onbewust nog je lippen aflikt hoe zoet was toch die stille slaap het is de wekker die je echt wakker tikt.…

De groeven in mijn gezicht zijn de littekens van een oude wond van een leven snel en ongezond het duurde maar even maar de weg terug om het leven een andere richting te geven bleek lang en zwaar maar het bracht mij op het punt waar ik leef in vrijheid en van alle dwang ben bevrijd.…