Een klein metronoom die tikt en draait,
dat is de klok. Neutraal als hekwerkstaal.
Niet wreed zoals het weer, de vrouw, de man..
De klok maakt niemand oud of gek of kaal.
Het koele mechaniek heeft niets met ons
van doen. De wijzers draaien stijfjes door.
Hij komt uit onze hand, maar luistert niet
naar onze nood; hij volgt zijn tandenspoor.…
Weet niet wat ik doen moet,
Wanneer je naar me kijkt...
Weet niet wat ik moet denken,
Is het wel wat het lijkt?
Je slaat je ogen neer,
Verdrinkt in eenzaamheid.
Er is niets wat ik kan doen,
Waardoor je je verblijdt.
Kom op! Laat me je helpen!
Dit is realiteit...
Maar steeds duw je me verder weg
Nog meer buiten bereik...…
Waarom ben je er niet?
Ik heb je nodig
Hoe kan het dat je dat niet ziet?
Je bent mijn zuurstof
Mijn h2o
Waarom mis ik je nou zo...?
Je neemt niet op, als ik je bel
Hallo,,? Hallo..? hoor je me wel?
Er zit een muur tussen ons
Of eigenlijk een scherm
Want ik zie je wel
Kom er gewoon niet doorheen..…