Alle inzendingen van An Terlouw

Wanneer de avond valt, gelukkig zachtjes en sereen, gaan mensen na hun werk naar huis, of elders heen. Als hier en daar dan ook nog lichtjes branden gaan, zie je mensen wat harder lopen, kijk, daar vooraan! De lange genoeglijke avonden, met kaarsjes al dan niet, maakt dat je de sombere dag van vandaag in een heel ander lichtje…

Na maanden uitstel kwam het er van de week eindelijk van, er kwam een nieuwe grutter is ons stadje, precies degene die we ook al bezochten om de paar weken, en nu dan in de buurt. Acties waren aangekondigd in de vorm van; op dag 1 krijgen alle 250 klanten een bos bloemen. Dag 2 enz enz. Nietsvermoedend lopen wij gisteren het winkelcentrum…

Hij was een KEI in taal, hij was een ROTS in vertalen, hij was een cabaretier die zalen stil kreeg, hij was een STEENGOED mens, te lief, te zacht en nu, dood! Hij verlegde de steen in de taal deed dat kei goed en nog voor ie goed en wel afgekoeld is, wordt hij al zo gemist! Rust zacht en vermaak ze daarboven!…

Al is het niet meer zo dat we overlopen van hartstochtelijkheid, we zijn de liefde voor elkaar nog bij lange na niet kwijt. We lachen samen, soms slap, soms gewoon, we huilen samen, ook dat is doodgewoon. We zijn geen mensen die zich met een kluitje in het riet laten sturen, Maar ik zeg je, onze relatie mag eeuwig duren! En…

Wie van zijn of haar muizenissen af wil hoeft alleen maar morgen de storm te trotseren door met wapperende haren, in het natuurgeweld te gaan lopen. Niks geen marathon, niks geen hardloopwedstrijd, niks lopen voor een doel, maar puur en alleen voor je eigen muizenissen gevoel. Het beoogde doel? De muizenissen verdwijnen…

Jij hebt de schouders, waarop ik huilen mag, jij hebt het geduld waar ik op bouwen mag, jij luistert als ik praat, jij, die altijd naast me staat. Jij hebt die wijde armen, waar ik in wegkruipen kan, jij mijn maatje, mijn eega, mijn echtgenoot mijn man. Jij hebt de liefde, die ik nodig heb, die liefde is wederzijds, zo is…

Niets moet, alles mag, laat uit bed, ach wie het zag, maling aan de wereld, het waait hard, maling aan wat anderen zeggen, Niks moet, alles mag. Zo'n zalige luie opruim zondag, even naar buiten, voor de bekende frisse neus, dan weer heerlijk genieten van die zalige rustige zondag, jawel 't is heus, niks moet, alles mag…

Ze zitten op de scouting, twee stoere meiden, een van zeven, een van vijf, nooit eerder was ik getuige van het feit, dat meiden werden ingelijfd, twee stoere meiden, die buiten spelen het belangrijkste vinden en nu dan ook de scouting. Er ging een wereld voor hen open, maar voor ons, als Opa en Oma, niet minder! We zijn trots en…

Niets begrijpend van de wereld om je heen, zit ik naast je, niets beseffend van de stilte om ons heen, hou ik je vast, alsof ik je hier wil houden. Niets meer voelend van je omgeving niets horend niets denkend, niets, tot ook niets overgaat in de doodse stilte die volgt na je zachte ademtocht. Ik laat je los.…

Wanneer je laatste jaar op aarde door jou geleefd wordt, besef je pas hoe waardevol het leven is, altijd te kort! Wanneer je laatste maand op aarde door jou geleefd wordt, schiet het leven je voorbij, nog steeds veel te kort. Wanneer je laatste week op aarde door jou geleefd wordt, weet je; het einde nadert maar het is veels…

Mag het een beetje meer zijn, of liever een beetje minder? Die vraag hoorde je maar al te vaak, in slagerijen, kaaswinkels en wat dies meer zij. Nu echter zou je dat wel eens goed kunnen opbreken, in het strafbankje zou je terecht kunnen komen, wanneer je met minder in de schijnwerpers komt. Laat mij maar met minder toe moeten komen,…

Ze weet het; ze moet verder, ze weet het, is nu alleen ze weet het ze moet haar schouders eronder zetten en toch is alleen nog steeds alleen. Bijna vijftig jaar bijeen, na een kort ziekbed ging ie voor altijd heen. Ze weet het maar allemachtig wat is ze eenzaam, wat is ze alleen!…

Eisen stellen doe ik niet, heb hooguit wat kleinigheden op mijn verlanglijstje staan. Ben niet zo van ; ik moet en zal De kleinigheden zijn te verwaarlozen, echt niet groot hoor, ben je mal. De hoop op winnen van de loterij is allang vervlogen, ik hoef ook geen miljoenen, wat ik wel zou willen, kan ik niet zo snel benoemen. Een…

Het weer morgen; sociaal gezien een prima dag, gerekend dat het vandaag dierendag was, er schapen werden geslacht, maar ach, wie daar op wacht, zit net als de mensen die zijn gepensioneerd, het wachten op een schapenbout allang verleerd! Minister Timmermans, maakt grote kans, de MAN van het jaar te worden, tenslotte is hij nu al, de…

Kom ik er vandaag toch achter, dat een minder fijne karaktertrek zich in mij genesteld heeft, wat me toch bezield? Nooit geweten dat, terwijl ik mezelf als grote meid toch bezighield, ik gezellig zit te kletsen met de wachtenden met mij in een wachtkamer. Tegenover mij zit een echtpaar, zij een leeftijdgenoot van mij zegt; mijn…

Als ik me ellendig voel, begrijp je wat ik ermee bedoel? Wanneer er niks uit hoofd en handen komt, is het net alsof mijn lijf een beetje afstompt. Wanneer ik me iets beter voel, dan de dag ervoor, geef ik daaraan meteen gehoor, ben blij iets opgeruimder en voel me ineens wat ruimer. Maar als ik me GOED voel, nou reken maar, dan…

Er staat een huisje verderop, rozen bloeien vol in knop, bewoners zijn er ook in dat huisje aan de rand van de weg. De mensen die er wonen, zitten er al jarenlang al zijn ze verstoken van wat modern spul, ze zijn er om de drommel niet bang. Geen telefoon, geen internet, geen gas Electra of anderszins, nee hoor en koken dat doen…

Zijn been is geamputeerd er zat alleen een wondje, na de operatie zei de arts, uw been, dat moest eraf! Zonder overleg of anderszins, gaat ie met één been door 'leven' sinds die fatale dag! Maar als hij op controle moet, kijkt de dokter nog eens goed en vraagt de man, kunt U ook op het andere been staan dan? De krukken stonden…

Tja geraniums heb ik niet, maar dat wil niet zeggen, dat ik niks zie, auto's rijden af en aan, je ziet steeds andere mensen gaan. Eerst komt een groene aangereden, blonde dame stapt eruit, verschikt haar haren, spiegelend in de autoruit Dan een wit klein geval, daar stapt ze in, duurt ff voor ze wegrijden, begroeting valt natuurlijk…

Een schitterende zondag veranderde in een regelrechte nachtmerrie met een ongelofelijk kabaal en waanzinnige herrie, reed de truck het publiek in. Een aantal doden te betreuren, een aantal gewonden die vielen, de berijder van de truck zal niet snel van zijn netvlies de ravage zien verdwijnen. Wat begon als mooie dag, eindigde…

Even dacht ik, verroest daar komt de zon maar het was van korte duur, de wolkenpartij won en nu is het weer somber.…

Na een dag van heel veel regen kwam uiteindelijk ook weer een dag, dat de zon weer zichtbaar haar stralen liet schijnen het natuurlijke fenomeen van, de herfst. Tussen de donderbuien door, waarbij de flitsen met genot, de mens liet schrikken zonder pardon, weten we toch weer, dat niets onvoorspelbaarder is dan ons eigen heerlijke…

De liefde van de man, gaat door de maag, dus manlief vraagt: wat eten we vandaag? Besef van de luxe een gevulde vriezer te bezitten dreun ik het een en ander op. De liefde van de vrouw volgt die van de man op, wanneer hij zegt, doe maar een pizza! Puur gemak en hartstikke ongezond, dus wat volgt is een lange avond. Geen piepers jassen…

Iets snappen van de huidige mensheid, doe ik allang niet meer, mijn begrijpertje slaat of op hol, of doet alleen maar zeer! Mensen zijn dermate kwetsend, grievend en neerbuigend, dat iemand van goede huize moet komen, zich daartegen te wapenen? Hoe komen we toch aan al die oorlogen?…

Als een grote vent, in het grote Roterdam, op de fiets naar school slechts zes jaar. Als een echte kerel in dat enorme verkeer, wachtend voor het rode licht, slechts zes jaar. Het licht op groen, een vrachtwagen trekt op, ziet niet die kleine grote man, van slechts zes jaar Hij wordt gegrepen, door de truck, komt nooit meer op school komt…

Je gedrag bepaalt wie je bent, je bent bepaald aan je gedrag voor jou die dit niet weet, wordt het een loodzware dag, loodzwaar bepalend, net als je gedrag…

Eindelijk de moed bijeen vergaard, is zij begonnen aan een boek, de narigheid omtrent misschien verjaard, vergt het immens veel moed, te schrijven wat haar in gedachten zolang bezighoudt. De eerste regels, openden het verdriet, was alsof ze constant de deur alleen maar open liet, het herleven, beleven van de narigheid, ze wil…

Mijn biografie zou een encyclopedie zijn met vreugde verdriet, lol en pijn het schrijven van een levensverhaal zou niemand wijzer maken dan ik verbaal toelichten kan. Dus neem ik me voor, alleen bij een luisterend oor, wat kleine puntjes toe te lichten, laat ik niet toe   te zwichten, voor een al te nieuwsgierig individu.…

Geen kleur krijgt hij of zij geen naam eveneens. discriminatie verdragen zij geeneens Een kleur, die ik wel krijg, als ik bedenk dat zelfs niet meer Gesproken kan worden over het goede en het kwade, neen, geen enkele keer, leg ik mij neer, bij het absurde idee, niet meer te spreken over zwarte Piet, Tenslotte is die niet ondersteboven…

Zodra men de schoonheid van de morgenstond niet meer ziet, Ook al regent het, dat het met bakken giet, blijve men beter de dag in bed, met het hoofd diep onder het dekbed! Zelfs een regenbui heeft charme, en jij die dat niet ziet, och arme, hou ook je gordijnen dicht! Des te eerder is het weer licht.…