Villa Ellende
Er staat een huisje verderop,
rozen bloeien vol in knop,
bewoners zijn er ook in dat huisje
aan de rand van de weg.
De mensen die er wonen,
zitten er al jarenlang
al zijn ze verstoken
van wat modern spul,
ze zijn er om de drommel
niet bang.
Geen telefoon, geen internet, geen gas
Electra of anderszins,
nee hoor en koken dat doen ze op peterolie
daar aan dat huisje ginds.
En als je s'avonds de zon ziet zakken
achter ver achter de kim,
dan gloeien de kaarsjes op
daar in dat huisje binnenin.
En dan denk je zoveel wat ze niet hebben
wat een geluk,
maar echt dat beetje
dat kan ook nog stuk.
Hij brak zijn been,
toen ie de sloot overstak,
tja er ligt maar een plank,
dus weinig gemak.
Zij wilde helpen en schoot erheen,
brak voor gemak ook enkel en kuitbeen.
Er staat een huisje een eind verderop,
ambulance kon er niet komen
vanwege de strop,
dat een telefoon er niet was
en gillen niets hielp.
En toen dus de lichtjes niet aangingen
verleden week,
ik toch nog een keertje extra goed keek,
zijn toch de hulpdiensten maar gebeld
die met sirenes zijn weggesneld.
Ik zag ze rijden, kijken en gaan,
over die gammele plank over de sloot,
maar het had geen zin meer,
ze waren al dood.
Er staat nu een huisje daar een eindje weg,
begrijp je me, als ik zeg,
ik mis de lichtjes, de mensen erbij,
want ach, ze woonden er zo vrij?
Ze hadden niks anders nodig dan elkaar,
en misschien een bredere plank over de sloot
ach dat is achteraf maar!
De stoet die voorbij kwam,
was niet al te groot,
men stopte nog eventjes ter hoogte
van de sloot
en ik kijk alleen maar naar dat huisje
een eind verderop,
waar geen lichtjes meer branden,
maar waar nog steeds de rozen bloeien,
vol in knop!
casema.nlGeplaatst in de categorie: vrijheid
Villa
192
Geef je reactie op deze inzending: