Alle inzendingen over vrijheid

Afhankelijk zijn, nee, nee, in geen geval. Toch hebben we meesters zonder tal. Dat weten we veelal niet, omdat je ze niet ziet. Ze blijven op de achtergrond, houden ons stiekem gezond. Toch zou het beter voor ons zijn te beseffen dat ze er zijn. Ons hartje klopt van vroeg tot laat. Houdt over ons de wacht, want... zolang het met de adem…

Vizioen, hoe handen woelen in de wrong Van vuurrood haar, en, twee hong'rige honden, Zoeken op vrouwelichaam, waar ze vonden Het heerlijkst vlees - hier - daar - met gulz'ge sprong, En door de hersens 't bloed dreunt als een gong, En tanden, wreed, het druipend tandvlees wonden, En de uren smelt tot dropp'lende sekonden Half bewust'loze…

Als vrij zijn is: hou jij je mond want ik heb iets te zeggen Als vrij zijn is: jij achter tralies, want dan hoeven wij niet bang te zijn voor al jouw anders zijn en doen en anders laten Als vrij zijn is: de dag van morgen strak bepalen door de dag vandaag iets minder dag te laten zijn Als vrij zijn is: de deuren sluiten en op het beeldscherm…

Een kaars die brandt met kleine vlam schijnt zoveel als wordt waargenomen in eigen glorie en vol vuur aangewakkerd om meer te tonen…

Klemde het deurtje? Een beetje. Maar ik stiet het open en liet - diep snoof ik de zeelucht toen blies ik mijn hand leeg - de dief los. Dicht boven de golvende golven, - natuurlijk klemde het hout, zo lang hield het dieren en goden gescheiden - vloog ik mijn dief. ------------------------------ uit: ' Hersenmutor', 2005…

'K voel mij de mens niet meer dan 't dier verwant: Mijn voortijd eer 'k in kunstige infuzoren; 'K vervloei, hen ziende, in schem'ring vreemd verloren, Waaruit tot mijn ziel Brahman is ontbrand; De vonkjes eer 'k, uit wier heilig verband Ik ben, een vlam, meer dan hun som, geboren, Zoals een Boeddhabeeld, dat als een toren Over de wereld…

De zekerheid van onzekerheden, geven toevalligheden alle kans, om bedoelingen te worden. Vandaag begint een nieuwe dag. Een uur geleden werd ik wakker, alsof ik opnieuw geboren werd. Nieuw is weer: Ik heb een plan. Een plan om toeval toe te laten. Om avonturen de kans te geven, om opnieuw op avontuur te gaan. Wanneer? Elke dag opnieuw!…

Omstandigheden, die we niet zijn. Ervaringen, die ons overkomen. Gedragingen, die ik niet ken. Opinies, die ik niet ben. Jaren, die niet tellen. Weer stap ik in mijn luchtballon, nu ik met aandacht koffie drink. Hier kan ik weer helder zien. Hier durf ik te begrijpen, wie wij van harte zijn. Wie ik ook ben.…

Zwijg, ook morgen, vertel geen verhalen, geen illusies geef me liever niets De werkelijkheid is genoeg zoals ze is, onbenoemd vrij van etiketten Als ik dat ooit leer zal ik wijs zijn en zelf het bekende zien ook wat onbenoemd is waarvan ik moet raden wat ik ruik, wat ik voel en hoor en zie ook jij die gekend wil zijn Zwijg,…

Baby’s maakt het nog helemaal niet uit dat het leven al voor hen is bepaald wat hun aandeel zal worden in de buit en wie ooit het gulzig gelag betaalt opgroeiend zullen ze kunnen kiezen of ze binnen lijntjes kleuren blijven zonder zichzelf daarbij te verliezen in vermoedelijke vrij misdrijven als hun regenboog vanbinnen verkleurt alles blijft…

Een dichter die schrijft op schuurpapier dicht daarmee voor het volgzame volk schrijnende wonden in woorden en steekt zijn zin als hij spreekt als een dodende dolk door het hart van de macht overdenk het doel van al het doen een stap op het strand spoelt altijd weg een stap op de maan zal eeuwen staan ondanks de macht…

men moet opnieuw en steeds opnieuw zich uitvinden, zich uiteindelijk vinden als op de oude route de wegen lichtelijk vastgelopen zijn dus, vandaag sluit ik mijn blauwe periode af en begin de gele zet het grof vuil aan de straat zeg eindelijk waar het op staat schrijf een brief aan mezelf zet hem tegen het glas of beter nog in mijn jas…

Adressen te weten waar je heen armen die je ontvangen (geen punt van elleboog of aarzelende afstand) Een lach, blijdschap om jou, jij om die ander, die geraakt wil jou aan durft raken, een wederzijds vertrouwen. Dat plots bijzonder blijkt…

Dan lachte zij: O jou geleerde ! Wat Weet meer dan ik van 't Brahman zo'n brahmaan? Het is mijn thuis, ik kom er net van daan, De Schone Slaapster van jouw Lotusstad. Stil leg ik in de ziel je heel mijn schat Van zelfgeschouwde God, geen mensenwaan: Hoor, nu ik wakker ben, mijn fluist'ren aan, Niet 't plechtigst org'len van de Oepanishad…

Wie vrijkomt wil een leeg hoofd. Wie vrijkomt heeft geen oren. Schil de dromen, bijt in de vrucht. Wie zeult de koeltas met gebroken ijs? Wie vrijkomt vergeet de oren aan het hoofd van de ander. Als hij lacht wordt zij een ander misschien. --------------------------- uit: 'Witte adel', 1991.…

Zal een gedicht voldoende gewicht kunnen hebben om de weegschaal naar de goede kant te laten slaan? en dan meteen de vraag wat is de goede kant? om vervolgens weer met een wedervraag te beantwoorden; wat had je zelf gedacht? Ik schrijf mijn zinnen tussen hemelse woonsteden lieflijke gezangen rondom de reuk van zwavel en lelies…

En als de storm 't zwiepende weefgetouw Vastmokert op nachtlijke vastelanden, En wereldzeeën blauw en goud doet branden Onder zijn spoel, een streep van goud en blauw, En dan voor de ingang van cyklopenbouw, Een berg elk rotsblok met duiz'lende wanden, Tot groet aan morgenzon met trotse handen Zijn regenboog zich omsjerpt, hel op grauw -…

Hoe moet zoiets, van hem houden? Zijn vader zegt dat het niet mag vanwege het geloof. Want tussen God en Allah is de liefde vreemd. Dat is nu eenmaal zo. Hij wil zijn pa niet grieven. Alle wegen leiden immers terug naar Ankara. Ik weet alvast: ik blijf alleen. Als Fatima in Appelscha. -------------------------------------------…

Openheid is een blauw gewelf, waarin gedachten, als witte wolken, drijven. Hemels zijn het die helder worden, wanneer we gedachten gadeslaan, en weer aandachtig laten gaan. Ook angstwekkende gedachten, die op onweerswolken lijken, drijven opgelucht voorbij.…

mijn gedachten verwaaien met de winden op weg naar daar waar ze in woorden een voedingsbodem vinden een plek om te gedijen waar ze confrontaties weten te vermijden mogelijk kunnen verlichten als bouwstenen dienen voor gedichten…

De handen van de zanger verstomden voorgoed nadat de militaire macht was toegezongen in dissonante akkoorden tijdens de zwarte nacht kritisch klinkende woorden worden met bloed beschreven in het volle stadion als dank aan ‘t vrije leven onder de Chileense zon de stemmen vermoordt leeft desondanks als melodie de gedachte voort…

Och wat krijgen we nou wie is ‘t toch die zijn ogen sluit voor mishandeling in vredestijd? En ik geloof nog steeds niet dat God jou de opdracht heeft gegeven om haar voor twee ijzeren spijkers te laten beven terwijl jullie de doornen plantten alles wat tegen de wind ingaat om de roos uit haar schoot te plukken Na de trieste…

Je opmerking klinkt scherp, maar redelijk. Toch wordt het niet gepruimd. Men vreest de pragmatiek: o wee als het waar is, het onomstotelijk blijkt: de persoon in kwestie zich voor iedereen ontkleedt...! Mag je zulke blindheid signaleren? Nee, gauw wissen, doen alsof een sprookje is weerlegd - 'correctief loochenen' heet dat. Sssssst…

Duizend regels Duizend wetten Bazen en plichten Nooit ben je vrij Ook niet in je hoofd Daar hebben anderen van alles in gestopt Alleen de dood maakt vrij…

Bevrijding Los komen Van slaaf zijn Van moeten Vrij komen Van mijn Eigen gevangenschap Vrij zijn In mijn Doen en laten Mogen en kunnen Zijn wie Ik ben Daar verlang Ik naar Eindelijk vrij Bevrijdingsdag 2021…

Wit werd de stad als een duif de vrijheid tegemoet in de trieste lucht de aerosolen druppels die zijn blijven hangen ontsteken we het vrijheidsvuur anders dan anders…

vrijheid is het kunnen mogen durven het luchtruim doorzweven het luchtruim de ander - de wereld - je thuis vrijheid daar waar je wil wezen daar waar je zonder angst of pijn jezelf mag zijn…

Holland heft op nieuw het hoofd; Alle twist zij uitgedoofd! Eendracht zal de harten binden. Telgen van één Vaderland, Geen verdeeldheid hoû meer stand; Wij zijn broeders thans en vrinden. Ach, hoe duur, hoe duur, Bataven, Heeft partijzucht u gekost! 't Wrocht u 't schandlijk juk van slaven, U, door Nassauws bloed verlost! Ach, te smartlijk…

Ik heb een roofdierhart en roofdiermond, verorber land na land, elk moment is het moment voor de sprong. Ik knoop tijd aan elkaar. Hoe het komt? De grens, klemvast, was een ver geheim. Het was nacht, de maan was rood. De hoge heuvel sleepte stenen aan waar 't licht afdroop als afscheidstranen. Het gevaar verbond de wond. We liepen.…

Ze kwamen als een dief in de nacht en omsingelden het land speurend naar Joods bloed zodat het volk leven en Waarheid niet meer zouden bestaan hier en daarginds strijders in Waarheid en Geest strijders voor vrijheid en liefde niets zal ons tegen houden om te strijden tegen de klokken die tegen de wind in luiden…