Alle inzendingen over vrijheid

De koe en het kind staan voor de sloot te denken – wat vrijheid zou zijn.…

Bij uitstek voor het Nederlandse volk Gewoon was het nadien decennia, De nazies hadden ons ervan beroofd, Lees er de grondwet nog maar eens op na. Nu heeft het virus ons ’t weer afgenomen En komen wij dit keer niet ondergronds, Maar wel massaal voor onze rechten op En nemen wij geen kapje voor de mond. Wij willen handen schudden en omhelzen…

Vandaag kwam ik de vrede tegen En heb hem gevraagd waar hij al die tijd was Ik zei; “U hebt zolang gezwegen, Terwijl toch iedereen over oorlog las” Hij zei; “Ik heb reeds zolang op aarde gezworven. En geen media erkende mij. Door al dat leed ben ik duizenden doden gestorven Niemand luisterde, wat ik ook zei. Zolang de mensen elkaar niet…

Ik verlang naar het begin van iets Loskomen van de tijd Verroeste gedachten Met andere ogen Kijken naar de omgeving van Vertrouwde vergezichten Zijpaden inslaan, afdwalen Ontdekken wat jij zag en Voor mij nog geheim was. Ik verzamel moed, baan mijn weg Naar de oppervlakte Door angstzweet, schaamte Die mij stom geslagen Gevangen…

De zweep der vrijheid geselt onze jeugd, Ontneem hen niet het vlees, zij worden laaiend; Het is verworven door de ouders, minstens zo vrijgevochten willen zij nu zijn. Geen generatiekloof kan dat nog keren, De puberteit gaat postmodern aan hen Voorbij; er heerst het feest, laat ons het vieren En dat zal ook de demonstratie zijn. Die vrijheidskoorts…

Wat duivels niet doen is kwaad met ander kwaad vergelden ze geven juist vrij spel aan verstand en onverstand als een weddenschap dat mensen kunnen overleven en samenleven als ze maar verstandig zijn en bescheiden over hun bijdrage, tevreden met anonieme eer voor wat er is bereikt met dank ook aan de vandalen en de barbaren die altijd…

Mij aanpassen Daar ben ik Altijd Goed in geweest Ik geef De ander De vrijheid De ruimte En pas Me daar Bij aan Nu aan het leren Zelf ook vrijheid en ruimte In te nemen…

Hoogbegaafd Hoog en begaafd Niet hoog, wel begaafd Begaafd, iets meer dan anderen Niet meer Maar anders Denken, zoveel Voelen, zo intens Beleven, zo snel Hetzelfde als ieder ander Maar dan net iets anders Niet meer Niet minder Anders bedraad…

Mooie herfstdag wandelend door het park zocht een bankje beschenen door de zon las op een terrasje de plaatselijke krant een oudere man uit een ander land kwam op enige afstand bij me zitten we wisselden even van gedachten ik luisterde in gebroken Nederlands intens naar zijn vluchtverhaal, nu is hier zijn thuis, het opnieuw beginnen…

ik begin opnieuw met dezelfde mensen niet allemaal ik vertel mijn verhaal maar niet helemaal ik ga door met dezelfde liefde van dezelfde mensen daar waar ik hoor niet allemaal alleen nog de juiste einde verhaal…

blanke zielen zijn zij nog niet besmeurd heerlijk vrij en ongelovig politiek onbewust in alles zo open en bloot geen echt idee van wat er rondom hen gebeurt vol eerlijke levenslust dus ook nog niet zo bozig geen kennis van de dood vrij van een oplegde moraal nog niet verblind door het alles bepalende kapitaal vrij van u weet wel die…

echte vrijheid is die je je leven lang vermijdt die jij niet najaagt die jou probeert mee te vragen tijdens zwakke momenten je daar ongevraagd mee belaagd leg af die zware loden jas door jouw iele schouders nu nog te dragen of die veel te dunne waardoor er nooit genoeg aan warmte was als je die beide van je schouders af kunt laten…

De toekomst van ons aller heden, leeft in het verleden van het nu. Vrije mensen mogen kiezen. Help een levenslustig kind, dat op de grond gevallen is, met opstaan. Help een angstige vogel, die uit zijn nest gevallen is, met leren vliegen. Leer een kwetsbare vlinder, die in een klok gevlogen is, met in vertrouwen vallen. Voel je in een…

wat moet ik met die vogel in m’n handen het beestje kijkt me aan met zijn gitzwarte oogjes ik zie de vraag in z’n ogen staan: wat hebben we hier beide aan? Het is zo onlogisch ik vlieg niet en jij hebt je handen vol aan mij hij heeft gelijk en laat hem gaan en maak m’n handen vrij hij sluit zich aan bij de negen anderen van…

Maar dan - want nooit kan sterven, wat eens diep, Diep uit tijdeloze afgrond van mijn Wezen Naar 't golvend vlak van 't schijn-Ik is gerezen, Maar 't zinkt naar de oorsprong, waar het heilig sliep, Tot verre^herrinering het wakker riep Naar schomm'lende balans van hoop en vrezen: Dus vind ik 't, als 'k van 't leven ben genezen, Dat wereldschijn…

Eens zal ik gaan tot waar de Ongeschonden Roos voor eeuwig bloeit, en schouwen in Haar hart, tot waar de zee van bloed zwart wordt van diepte: Mysterie, van Zichzelf gedragen, dat uit Zichzelf geboren wordt.…

Sobibor het zou de naam van een cocktail kunnen zijn of van een computerprogramma van een nieuw medicijn of van een steen in de branding die wacht op de zee of de naam van de man die de steen in zijn hand houdt en streelt en wacht op het water het brood het bevel het schot die wacht op de vrouw de vrede de dood of gewoon op de branding…

Zie niet om, maar zie vooruit! Door geen enkle grens gestuit Moet gij immer verder streven, Vóór u in het blauw verschiet Liggen vrijheid, heil en leven, Maar in 't grauw verleden niet. Zie vooruit, en zie niet om! Vele mensen, dwaas en dom, Ontevreden met het heden, 't Heden vol van last en druk, Zoeken in het verst verleden De eeuw…

De openheid, die ons een lege agenda geeft. De leegte en de vrijheid, van niet te moeten hoeven. Volop vrije tijd te hebben. In overvloed. Af en toe. Kijken en luisteren, naar hoe andere mededieren leven. Hoe ze lopen, vliegen en kruipen. Durven druktemakende mensen, eindelijk, op vrije voeten staan? Kunnen mensen volle aandacht schenken…

Heten de beulen broeders, wordt er een zwaard betrouwd, eer nog de tranen der moeders, eer nog de lijken koud? Geen vriendschap, geen vriendschap, geen vriendschap onder de helm! Wie met hen hand in hand kan staan Is in het hart een schelm. Hoed u voor lange vingeren, hoed u voor grof geschut. Waar ze de brandel slingeren blijve noch kerk…

Die zilveren deinende schoot, mijn liefste, dit maagdelijk gave net, dit gruwelijk schone huwelijksbed, dit vangzeil van de dood - ik heb het gesponnen tussen de bomen en tussen de zon en de aarde en al waar ik ontwaarde je zoet-zoemende dolersdromen. Ik vang je op in mijn wiegelend bed O wond in mijn maagdelijk net O liefste verloren in mijn…

Een vogel zie ik landen in de tuin. Of zou het dalen zijn? Hij doet dat omdat hij bij ons wil leren. Wat wij met vallen en opstaan doen. Zijn en onze natuur verkennen. Daarna vervolgt hij gewoon zijn weg. Zijn natuurlijke vrijheid tegemoet. Op weg naar alle openheid. Of zou dat stijgen zijn?…

De natuur Helpt me De ingewikkelde tijden Enigszins te ontwikkelen De natuur laat me de liefde en schoonheid zien van het leven De natuur helpt mijn levensweg begaanbaar te maken De natuur helpt me Brengt me naar De stilte en vrede Van mijn hart Geeft me vrijheid Om te zijn Brengt mij naar Mijn natuurlijke staat De…

Wild duwt zich een dier naar vrijheid, onder mijn huid – en doet mij dansen.…

Verweven in jou Verbonden met jou Alert in het inzien: In jou Jou bijstaan Mooi toch Lief toch Niet gezond Mij vergeten Mij kwijt Geen begrip voor mijzelf Weinig zicht Andere richting Kijken in mij Lief zijn voor mij Er ZIJN! Nu gaan INZIEN! In mij Ik mag er zijn Ik moet er zijn In alle vrijheid LEVEN!…

Ik hou mezelf Gevangen In de ban van de ander Ik leid mezelf Een weg In de ban van een ander Verschuil mezelf In de ban van een ander Langzaam Op mijn tenen Langzaam op mijn tenen Ik kruip.. langzaam .... WEG.....van de ander.... Ban ik me... EEN WEG NAAR MEZELF.…

Los worstelen... Te diep onder de huid... Eerst los weken... Maakt de pijn wat zachter... Zo strak onder de huid van jou... Los weken....uit jou... Ik jou..... Mij los worstelen... Eerst los weken... Verzacht de pijn wat... Ik jij.... Ik moet nu naar mij... De vleugels zijn te zwaar.. Na het vele weken... Worstel en kruip ik…

Mijn zelf... Los koppelen van jouw zelf... Vrij van jou.... Uit jou vandaan... Mijn eigen zelf bijstaan.. Mijn eigen weg inslaan...…

Liep augustus op zijn einde, sloot de badmeester de hokjes af, fietste neuriënd september in. Niemand was er dan ook bij dat ik de plank betrad. Ik was geblinddoekt als een deserteur. Dit zijn de stappen bang bang bang. In het Bospad op de hoge zweet men het peentje bangverlang. De zon stond even laag als ik en stond op punt van zakken…

Op vakantie in Duitsland doen mijn man en ik om de 2 jaar Berlijn aan lopende op de ‘Unter den Linden’ van Oost naar West Berlijn raak ik bevangen door de zo verkregen verenigde vrede van de Duitslanden en haar hoofdstad Berlijn maar nog meer van de nog zo gewenste vredes voor de zovele nog lopende conflicten in zovele werelddelen de tranen…