Alle inzendingen van An Terlouw

De wens is uitgekomen haar wens verloor jaren geleden haar dochter door een triest ongeval is er nooit overheen gekomen. Sprak altijd nog in ‘het heden’ over haar, die ze niet verder opgroeien zien mocht. En nu is ze bijgezet in het Familiegraf bij haar dochter die ze al zolang niet zag. Haar wens is uitgekomen ze ligt nu naast…

Vreemde kaarten van vreemde mensen mooie bloemen van een onbekende anoniem. Vreemde e-cards van ‘afzender onbekend’ nou geef mij dan maar een simpel boeketje van mijn eigen vent.…

En dan is er niets meer dan stilte je bent overleden, je bent er niet meer je adem is gestopt, je hart eveneens het afscheid was kort de stilte lang. Té lang.…

Je hebt geen grip op deze zaken, je kunt niets doen dan toekijken je had graag honderd willen worden samen maar dat is helaas niet gegund. Je kunt niets anders doen dan denken aan hoe het had kúnnen zijn je had elkaar nog zoveel jaren willen schenken het mocht niet zo zijn. Het is oneerlijk zoveel op je schouders te deponeren, het is…

Mijn jeugd was zo gelukkig niet maar erover schrijven, is taboe want als men ziet waarover je schrijft ontdek je nog een groter probleem de familie en kennissen lopen er omheen. Mijn jeugd was zo gelukkig niet erover praten is taboe want als men hoort wat je bedoelt draait men zich om en er is er geen die aanhoren kan wat je voelt. Mijn…

25 januari staat in het teken van rust, Dus niet smakken, al is het dat je er meer van lust. 25 januari staat in het teken van stilte Warme voeten, weg die kilte 25 januari staat in het teken van vrede Die nogal met voeten wordt getreden 25 januari staat in het teken van concentratie En dát is nou iets wat ik heel erg graag zie Maar het…

Dakpannen zijn gesneuveld bomen sterk als reuzen, zijn geveld auto’s als miniatuurtjes opgepakt en elders neergekwakt alsof het niets voorstelt. Ons land in de ban van de storm, doden te betreuren die op het verkeerde moment op de verkeerde plaats waren de zee, met monsterhoge golven het aanzien meer dan waard maar gevaarlijk. Niet bepaald…

Planken latten laminaat en microfoonkoorts, slaan weer toe nu de dag weer nadert. Podium verlichting geluid en grote luidsprekers doen daar nog een schepje bovenop. De dag van het gedicht nadert met rasse schreden de 25e is het weer zover. De dag staat in het teken van rust en stilte, we drinken ieders werken in. De dag wordt door iedereen…

Stil verdriet als ze opgedroogde tranen voelt trekken op haar gerimpelde wangen, intens verlangen naar hen die in haar geheugen dichtbij, maar in de realiteit van haar bewustzijn de strijd allang opgaven. Stil verlangen blijft ze naar dat wat nooit meer gebeuren zal, de hoop vervliegt pas op dat moment wanneer ze beseft dat waar ze op…

Jouw hand zoekt de mijne, pakt hem aarzelend vast, ze zijn voor elkaar geschapen want alles past als een puzzel in elkaar. Mijn hand pakt de jouwe en houdt hem stevig beet zodat je niet twijfelt en zeker weet dat ik je nooit los zal laten.…

Vroeger was ik bij mijn oma altijd een graag gekomen gast. Mocht er altijd blijven slapen en beiden waren we enthousiast. Hadden het prima naar ons zin deden juist de dingen die ik thuis niet mocht. Snoepen tot je misselijk werd, lekker eten werd gekocht. Opblijven tot je bijkans sliep en dan in de bedstee waar je stiekem en in het…

Vuurpijlen, ratelbanden, rotjes, siervuurwerk, heel wat euro’s verlichten de lucht. ’t Oude jaar wordt uitgeluid met heel veel kabaal, de hond verzucht, slaakt af en toe een blaf van schrik, het doet pijn aan zijn oren. De hemel verlicht van prachtig vuurwerk, kijk toch ál die schitterende kleuren Echter één ding is jammer…

Het is geen wereldwonder of bekend fenomeen, het is niet eens belangrijk voor anderen, tevens is het geen voorpaginanieuws Het is geen belangrijke Nederlander, de titel van gravin of prinses zal het nimmer krijgen. Maar voor ons is dit wondertje van 43 cm lang een wonder van formaat. Zolang wij er dan maar blij mee zijn is dat…

De wens vervuld een dag voor Kerst normaal cadeautjes onder de boom. Een wens vervuld doordat een kind de dag ervoor geboren is gewoon. Een wens vervuld voor papa en mama die trots zijn op dit wonder. Een wens voor opa en oma want het blijft toch heel bijzonder. Een wens vervuld voor iedereen een unieke geboorte een dag voor Kerst, zo blijven…

Het zou zo mooi kunnen zijn maar is het niet decembermaand vol vrede maar in mijn hart is het dat niet het zou zo mooi geweest kunnen zijn maar het enige wat ik voel is diep verdriet, een zielepijn die ik niet verwoorden kan decembermaand vrede op aarde mijn geliefde vriend is niet meer hij stierf geheel onverwacht mijn vriendin ligt op sterven…

En bijna is het dan zover het heerlijk avondje is gekomen zakken vol speelgoed staan gereed voorbij zijn de angstige dromen van die toch wel spannende tijd slapen wordt weer als vanouds we horen niet meer "‘k zal het Sinterklaas wel zeggen" ook niet "misschien ga je mee naar Spanje" morgen wordt de realiteit van pakjes openen een feit…

Nog een keer te kunnen zeggen dat ik zoveel van je hou nog een keer je aan te kunnen raken en te zeggen dat ik niet zonder je kan nog eenmaal hand in hand met je lopen waar ook naar toe, het maakt niet uit nog eenmaal je welterusten te kunnen zeggen en je wakker te zien worden. Nog eenmaal ruzie te kunnen maken over helemaal niets, als altijd…

Als er lang van tevoren vervelende dingen aan komen,ben ik nerveus, zoals b.v. bij de tandarts. Ben niet zijn grootste fan,en altijd weer blij als ik buiten ben. Maar zo moest ik vandaag voor een scan, als dan blijkt dat je in zo’n enorme machine overgeleverd bent aan hen die de knoppen bedienen en je weet dat die toestand een half uur duren…

Hij miste, springend van de hak op de tak door de zwaarte van de zak en niet alleen de inhoud van het jute wat vervolgens brak.…

In een lang en grijs verleden, ach het is al zolang geleden werd het licht zoveel vermeden was men zó toch al tevreden dat in het donker je ontkleden de gewoonste zaak ter wereld was. In de zonnige tijd van nu is ’t kledingstuk, omhulsel wat men beoogt ’t mag wat kosten maar dan toch het liefst met zo min mogelijk stof, want bedekken doet…

Wederom mogen we laten weten voor wie we zijn, wie ons land regeren kan. Wederom zullen we blunderen door de verkeerde keus te doen gaan we voor de verzorging, of het pensioen gaan we voor de dieren of voor onszelf? Want tot dusver is niet één partij in staat gebleken te regeren zoals het moet. Wederom mogen we ons stemrecht gebruiken…

Er is geen plek op aarde waar alles normaal gaat En overal is dezelfde ellende Geroofd gemoord bestookt en overal dezelfde ellende moeders die in de stress gaan, vaders die het slechte pad op gaan en overal dezelfde ellende. Mensen die teveel te eten hebben mensen die naar de voedselbank moeten omdat ze anders sterven van de honger en overal…

Ik kijk met mijn ogen oké door een bril dat komt omdat het zonder domweg niet wil. Ik luister met mijn oren naar wie dat maar wil maar soms denk ik wel eens hou nou toch eens stil. Ik voel met mijn handen maar dat niet alleen ik voel met mijn wézen zoals ik is er geen. Ik begrijp soms de mensen niet helemaal dan gaan ze tekeer, zo vreselijk…

Wangen kleuren rood morgen verschijnt de nieuwe quote met daarin de meest rijke mensen die in ons land wonen. Wangen kleuren rood want er is geen mens ooit op het idee gekomen om in diezelfde quote de ármste mensen te laten verschijnen. Wangen kleuren rood want zoveel geld als er omgaat bij de top honderd van quote terwijl er zoveel nood…

Als ik je zeggen kon, nog één keer, doe de deur achter je dicht, als ik je vertellen kon, waar ’t knopje zit van het licht, als ik je nog één keer zien mocht, zoals je graag gezien werd, maar ik kan je niets meer zeggen, vertellen, ik kan je niet meer zien om uit te leggen dat je alles voor me was… Nooit meer.…

Als niets je meer boeit, je ogen vermoeid de wereld inkijken, die kleine wereld van een woonkamer van twaalf bij acht meter, gedeeld met acht medebewoners en verpleegkundigen, als je het nieuws kijkt maar niet meer weet wat je ziet in dat kleine wereldje, als iedereen je vriend is of vijand in die kleine gemeenschap, als je verder…

Het gaat in traag tempo of juist niet, het gaat gestaag, maar als het gaat dan gaat het ook rollators en driepoten in de gang de deur op slot niemand mag eruit. Geeft een gevangenisgevoel. Je zit aan een tafeltje, heel alleen met het hoofd op het blad. Als ik bij je zitten ga en mijn hand op die van jou leg, til je langzaam je hoofd op en…

Als ik het voor het zeggen had als ik een motie indienen mocht, dan zou je het beleven, nee geen ene stille tocht dan zou ik wensen dat er geen honger meer was en iedereen genoeg te eten had er zouden geen mensen beroofd worden van hun spullen ook zou je geen gevangenissen hoeven te vullen. Als ik het zou mogen zeggen, zou ik proberen…

Ze vergeet ’t heet dement alles ze leeft bij de dag telkens weer ze wordt opstandig soms en dat komt omdat ze af en toe heel eventjes zich herinnert dat ’t ooit anders was ze dementeert, vegeteert op zichzelf geagiteerd reageert ze maar soms lichten haar ogen op, alleen worden die lichtpuntjes steeds minder.…

Nooit meer zal ik je zien lachen, grapjes maken of juist niet. Nooit meer je brede glimlach als je me na een lange werkdag ziet. Nooit meer zul je me omarmen of geen boodschappen meer doen. Nooit meer mijn koude voeten bij je warmen, of die ‘voor het slapen zoen’. Nooit meer met de kinderen spelen, met de voetbal of de blokken. Nooit meer…