Het taboe
Mijn jeugd was zo gelukkig niet
maar erover schrijven, is taboe
want als men ziet waarover je schrijft
ontdek je nog een groter probleem
de familie en kennissen lopen er omheen.
Mijn jeugd was zo gelukkig niet
erover praten is taboe
want als men hoort wat je bedoelt
draait men zich om en er is er geen
die aanhoren kan wat je voelt.
Mijn jeugd was niet gelukkig
maar is nu voorbij
en ik heb lang gedacht
‘het ligt vast aan mij’
dat was een fout die ik niet meer maken zal
want ik zál schrijven, praten en doen wat ik wil
want al was mijn jeugd niet gelukkig
ik ben het nu wel én dus niet langer stíl.
Zie ook: http://www.dijkdichters.nl
Schrijver: an terlouw, 3 februari 2007
Geplaatst in de categorie: emoties