Alle inzendingen over emoties

hou van de dieren door hun goed te behandelen dan pas kan de wereld beginnen met een schoon nieuw pad te bewandelen liefde voor dieren weerkaatst immers dubbel en dwars terug op de mens ‘t is van een onschatbare onvolprezen waarde vervult onze steeds groter groeiende nog te weinig uitgesproken wens tot het behouden van een voor…

Geen zoeken borgt succes op een bereikbaar doel maar stel je open laat je vinden dat geeft goed gevoel. Wat kun je moe zijn op je zoektocht naar vrede, maar wat helpt die vermoeidheid als je daardoor het zoeken staakt ? Bedenk dat wat wíj maken van dood materiaal ooit levend is geschapen. Nee, geluk brengt geen wijsheid, wijsheid…

Laat je leven Niet stil zetten Door angst en pijn…

het silhouet van een boom lijkt ijzig stil alsof hij staat te wachten op een lichtstreep uit het wolkendek een klein glimpje lentewarmte op zijn kale kroon aan mijn werktafel staar ik kouwelijk in de verte diep in gedachten zit ook ik te wachten op het vroege jaargetij van thuiskomende zwaluwen…

Ik ben slechts de schrijver van zo nu en dan een gedicht. Zodra u het heeft gelezen is het toch echt uw eigen bezit. Vraagt u daarom liever niet naar de achterliggende betekenis alleen omdat u zich liever van schroom ontdoet En dat alleen omdat de waarheid die voor U van toepassing is eigenlijk nog liever niet had ontmoet.…

wat hij wilde worden heeft ie nooit geweten en wat hij dan uiteindelijk werd? Het klinkt misschien stom maar ja hoe zou zoiets nou eigenlijk heten echt hij zou er geen naam voor weten maar hij is toch tevreden en kom daar heden ten dage nog maar eens om…

Je diepste pijn te doorvoelen Kan een levens bevrijdende Ervaring zijn Het maakt verkrampte energie En verlamde creativiteit vrij En geeft ruimte om plezier te voelen En wel in die mate Waarin je bereid bent Je pijn te voelen Hetzelfde geldt voor angst Angst is een ontkenning Van andere gevoelens Wanneer het oorspronkelijke Gevoel…

Met langzame maar zekere tred raak ik meer en meer vervreemd van 'vrienden' kennissen maar vooral van mijzelf. Het is nu zelfs zo erg dat het mobieltje mijn vingerafdruk niet meer herkent.…

Ik ben van u zo verre, Ik waar bij u zo graag, En zeide u alle de liefde Die ‘k in de ziele draag! Ik fluisterde u in de oren Zo geren een enkel woord! -ik zong het reeds duizend keren! nog hebt gij het nooit gehoord! Ik zong het aan de rozen Wel honderd, honderd maal – Licht heeft het afgeluisterd De wilde nachtegaal. Ik zei het…

Mijn vader ging dood - ik was toen zeven - dat was heel erg, maar erger was: die ochtend had ik hem geen kus gegeven. Ik kwam die dag voor de eerste maal van school thuis met een tien voor taal: had hij geen dagje kunnen wachten? Later ging ook nog mijn broertje dood. Ik heb gehuild, kon hem niet missen, 'k was toen al banger…

Met maar een beetje bestraling van het schraal verwarmende helle hemellichaam, je rakend met licht in troostende sfeer, komt er hoop op vooruitzicht, op een gelukstemmende lente. Alsof een dakvenster een blik gunt vanuit winterse donkerte, een licht gevoel van verandering zacht kriebelt onder dikke kleding, onbestemd iets in de lucht hangt…

Gedachtes, gevoelens, pijn en verdriet Alles zit vast als in een spinnenweb Het begin in zoek maar het eind is onvindbaar…

Alleen in de kamer in het holst van de nacht Ik heb het er weer niet te best afgebracht Allang niet meer nuchter, maar net nog niet dronken Toch stiekem nog één keer mijn glas volgeschonken Alleen op de bank, het is bijna te stil De stem in mijn hoofd zegt precies wat ik wil En ik word als mezelf, er is niemand die kijkt Van de stilte, de nacht…

Pari je wist er is een stuk verleden vaag gehuld in mist en Pari jij als haar nicht hoorde een echo van een niet beleefd verleden een brief heeft onverhuld de waarheid omtrent jullie beider verleden onthuld armoede was de schuld maar toch met geluk en geduld zijn alle stukjes van de legpuzzel ingevuld helaas is gebleken…

Ze zegt: als haar gevraagd wordt hoe het gaat, het gaat goed, we zien de pijn in haar ogen. Ze kijkt weg, als men dieper op het antwoord ingaat het gaat best, we zien haar schouders zakken. Pas, als we naast haar zitten, breekt ze een zielig hoopje snikkend en wel de tranen vloeien rijkelijk, nooit wist ik, zo stottert ze dat verlies zo’n pijn…

Wandelend over het strand Mijn haren in de wind Naast mij diegene die mij bemind Jij legt jouw hand in mijn hand. Wandelend over het strand Mijn schouders hangen moedeloos Mijn gedachten zijn troosteloos Jouw bemoedigende hand in mijn hand. Wandelend over het strand Hoeveel kan een mens verdragen Zonder pijn en zonder klagen Jouw troostende…

je ligt in mijn warme bad tevreden zo beschermd mijn lichaam heeft zich over jou mijn schat liefdevol ontfermd ik voel jouw weer hoopvol kloppen aan de randen maar ik wil meer ik wil je in mijn handen in mijn armen en dan mag jij mij gaan verwarmen dat is mijn wens je bent zo welkom mijn lief klein mens en dan besef ik na een…

‘k Lachte dansend, ‘k danste lachend, midden door m’n bitterste verdriet, zodat niemand niet het ooit ziet. ‘k Danste lachend, ‘k lachte dansend, midden in het grijnzend gelaat, de honende lach, die niemand niet ooit zag. ‘k Zei: 'Ben je vrij, dans je met me vandaag? Ik dans zo graag, maar weinigen dansen met mij. Durf jij?' ‘k Lachte…

Als vleermuizen in de nacht, draaien ze hun ronden. Verloren in de duisternis, likken ze hun wonden. Angst voor de verdoemenis, met een tong die gespleten en vergiftigd is. Vergiftigd door hun hunkering, hun hunkering naar vergiffenis, die ze tot nu toe niet gegeven is. Ze zoeken het in hoeken, ze zoeken het in gaten. Schreeuwend en vloekend…

Down en murw geslagen ledigde ik de fles maar ook de inhoud vulde noch mijn geest noch mijn ziel. Ze bleven beide leeg als de ziel van de fles.…

Ergens klinkt het lied Het lied van liefde en hoop Hoop op gerechtigheid Wat nog steeds niet is Ergens klinkt de roep Een roep om hulp uit nood Nood die de mensen tergt Door honger en gemis Ergens nijpt de armoe Armoe bij gebrek aan begrip Begrip voor lijden en sterven Geen kennis van geschiedenis Ergens klinkt er hoogmoed Hoogmoed…

Als een uitgenepen spons, voel ik mij gehinderd in mijn behoefte, om jouw liefde te absorberen. Het water zijn mijn tranen die wegsijpelen door de gootsteen. Net zoals onze passie wegsijpelt, doorheen een eindeloos gat van een tijdmachine. Terug sijpelend naar een tijd, waarin we beide dezelfde taal van de liefde spraken. Maar rust is geen…

de clown had z’n leven lang kinderen laten lachen nu hij zelf weer kind geworden was waren het enkel kinderen die hem nog een glim lieten lachen…

Met doffe angst gedwongen dans de staven langs die eeuwig grijs elk uitzicht sperren en westerstorm weerstaan tot van je kooi de bodem breekt en je verdwijnt in dodendal, de sprong der vrije dieren in gevangenschap verleerd.…

Door onwelkome gevoelens Te negeren of te onderdrukken Versterken we ze juist Op een aandachtige manier Afstand nemen van de gevoelens Die je in de weg zitten Helpen je los te laten Kalmer te worden Bewuster te leven en te veranderen…

De kassière heeft de zegeltjes al uitgeteld terwijl ik alles inpak vraagt ze of ik ook actiezegeltjes wil ‘nee dame ik hoef geen zegeltjes, als je zo oud bent als ik moet je je tijd niet verkwisten aan zegeltjes sparen en plakken’ we wisselen geld en een glimlach de oudere dame na mij kijkt me hoopvol aan durft niet te vragen…

Ik ben het plaats delict Ademend gestikt Mijn doos vol creativiteit Voor altijd gesloten Slechts tranen ontsproten Klaprozen in bloei In beton gegoten Geen groei Afgeremd door bliksemschichten bij heldere hemel Mijn hemel Waar ben ik Daar waar zwaar het licht uitdoet Ik heb het ingeslikt Maar nooit verteerd Er mee om leren…

Ik wilde dat ik vliegen kon naar een land op verre afstand vroeg engelen hun vleugels af te staan soms komt er eentje op m’n frêle schouder zitten even vragen hoe de dag is vergaan ik vertel van mijn zoon zijn Parkinson en ons verdriet en steek een kaarsje aan na een poosje komt rust duidelijk voelbaar over me gedaald moet alleen een…

Ik hoor de nacht die nader-zijgt, - en beider zwijgen... Ik voel uw hoofd naar mij geneigd, - zal 't míjne neigen? Uw aangezicht is vreemdlijk stil in 't schemer-leven... Ik zie het laatste dag-geril in de avond-dreven. - Is dit een einde of een begin?... Uw handen glanzen; uw blik is als violen in verslenste kransen... - - Ach…

Met woorden verfde ik jouw ramen zwart klemde ik je kiezen op elkaar smeerde ik stopverf in je slot verpulverde ik de sleutel wikkelde ik je in een bloedrode deken Met woorden stal ik je hart liet ik je lachen huilen ook liet ik je komen laat ik je gaan. ------------------------------- uit: 'Gek van liefde', 2008.…