Alle inzendingen over emoties

Zowaar verloren de herfst staat op en groet mij melancholie vloeit Hoe herfst eindelijk is tevoorschijn gekomen dragend in allerlei vormen, geuren en kleuren maar ook de herinneringen die mij vervullen met een bezorgdheid, rusteloosheid en overweldigende droefheid Uitdagend maar toch wel onzeker daar het geheel onverwachts op mijn pad is…

ze dwaalde over de velden zocht naar wat ze verloren had ze wilde terug naar het begin dat allereerste begin toen ze nog niet geboren en veilig was nog niets wist van de pijn en later toen ze naïef naar het leven keek nog steeds niets wist van de pijn tot het leven als een mokerslag binnen kwam nu kent ze…

ik ben dronken maar niet van geluk ik ben moe maar niet van het werk ik ben geil maar niet meer op jou ik ben jong maar niet van hart ik ben wijs maar niet van de ik ben wel goed maar niet gek ik lach tranen zonder tuiten ik heb dorst maar niet naar kennis ik heb genoeg maar niet van alles ik ga maar niet op pad ik hoor maar…

Laatst zag ik er weer twee ze kusten elkaar op de teevee zij deed haar hoofd achterover en zijn lippen raakten haar mond het duurde heel lang en je kon wel zien hoe fijn ze het vond. Er kwam toen een zucht en ze opende haar ogen dromerig en langzaam ik vraag me nu af hoe vrijen en zoenen later bij mij zal gaan? Net ben ik voor de spiegel…

IK zat toen heel stil te werken, de boeken waren als zerken voor me, ik wist wel wat elk graf in zich had. Mijn lijf zat daar in een kamer, boomtakken voor het raam er heenkropen en weer, vervelend, met groene bladen al geelend. Mijn oogen zagen verwonderd naar 't buitenlicht, maar zonder 't zelf te weten wat of hun licht oppervlak…

Vreemd, dat eenzelfde huis bevat ons beiden en toch, wij durven ons niet af te scheiden, wij durven niet alleen zijn, niet te spreken dan lippen bevend, die niet open breken, begonnen klagen, wenkende ogentroost, gloed van een wang, die om zijn blozen bloost, handen, die groeten, blikken van verzwegen ontroerd zijn, zuchten als uit vuur gestegen…

valse klanken laten oren trillen ogen springen, zien in duplo maar een hand uit de hoogte strooit zichtbare stralen een opvallend lied klinkt brengt volheid in leegte je komt weer in balans de tijd zal alles beter maken het leven zelf, de vreugde zal je blikveld met al zijn pracht raken © Hilly Nicolay…

mij mankeert van alles wat daar word je echt niet vrolijk van maar als je naar hem kijkt dan zie je dat het nog slechter kan en zij rijdt met een zuurstoftank in een elektrische rolstoel wat ik dan denk zeur niet – houd je smoel toch het gas raakt wel op en we steken onze kop heel diep in het zand in wat voor tijd zijn we beland maar…

ik probeerde nog te drijven op de oneindige leegte onder mij te staren naar de oneindige leegte daarboven maar mijn voeten moeten watertrappelen in het verontruste onderbewuste ik houd nog net mijn hoofd boven water maar soms ga ik kopje onder…

't Is triestig dat het regent in de herfst, dat het moe regent in de herfst, daar-buiten, - En wat de bloemen wegen in de herfst; - en de oude regen lekend langs de ruiten... Zwaai-stil staan grauwe bomen in het grijs, de goede sider-bomen, ritsel-wenend; - en 't is de wind, en 't is een lamme wijs van kreun-gezang in snakke tonen stenend…

Jaloezie: echt de domste emotie die er bestaat! Hoe kun je iemand haten, die van het leven geniet? Je kijkt naar de buurman: omdat hij luxe leeft? Hij heeft wat jij wil: je gunt hem niet? Als kennis macht is: is advies het sleutelwoord! Leren, luisteren, noteren, onthouden. De buurman: heeft wat jij wilt hebben. Waar jij wil zijn: is hij…

Kijk over de stilte van het water, de zon tegenmoet Zie een kerk, haar klok, het is weer later, maar hetgeen ik voel dat doet me goed. Luister naar het fluisteren van de wind, gedrapeerd liggen bloemen in een kleurig lint. Steek mijn hand op voor een laatste groet, denk aan vroeger, denk aan morgen, put hieruit……nieuwe moed.…

als ieder wolkje maakt niet uit hoe klein zo kortzichtig zou zijn en denken o wat ben ik toch alleen dan zou er nooit geen wollig wolkendek meer zijn als ieder mens denkt ik ben alleen ga naar buiten kijk om je heen heb een warm woordje over voor iedereen en vervult dat niet je wens ervaar dan als je kunt de natuur en voel hoe troostend…

En ze schilderde hem na van een foto, die ze mooi vond hij zit daar op haar bank. De schildering werd niet slecht maar neus en mond klopten niet Het was een andere man, serieuzer, hij had inmiddels ook een andere bril Diezelfde namiddag wilde ze hem in haar huis! Hij mocht de zolder en slaapkamertje Zij hield haar eigen en haar schalen…

Ben ik wat ik zelf wil zijn Dat is een tijdlijn Ik begrijp ik mezelf soms slecht Dat is waar ik soms mee vecht Maar dat is wel echt Dat is niet krom Maar ook niet recht Dat is precies hoe je dat kunt ervaren Door te relativeren Kun je een heleboel leren Dat doe ik maar al te graag Inmiddels vind ik dat niet meer vaag Dus stel ik mezelf…

ik geloof in vonken die knetterend spatten van kruisende blikken die elkaar in hun baan in het midden ontmoeten van hen die het niet willen en durven erkennen dat zulke blikken bestaan die je overdonderen en verlegen verstijfd laten hangen in een verwarde waan en zo’n eerste keer doet vergeten toe te slaan beiden nog te onervaren…

Ik vrij mij Blij mij Laat mij Vrij Van angst…

Soms moet je door je hart heen… Daar kom je woorden tegen, uit lang vervlogen tijd. Woorden die je had vergeten. Je hart vertelt je dan: ‘ Ze nog te weten.’ Woorden: gefluisterd, in het donker van de nacht. Van gelach en vrolijkheid. Met iedere hartenklop, voel je, hoe de tijd verglijdt. Soms moet je door je hart heen, om verder te kunnen…

i Neem een moment om... Dacht dat er tijd was voor... Dat zo te blijven... Dat mijn tijd... Dat jouw tijd... Dat een einde... De tijd... ... ii Bankjes voor het palazzo, denkend aan de elf geboden, tellend één twee drie vier... Check check check... Ik ontken alles, veeg het zweet van mijn neus, aas op uit de goudleren bladeren…

nooit voel ik me eenzaam zolang jij er bent en naar me wuift en stilletjes ritselt en mij toefluistert door de wind zolang ik weet dat jij het bent waar ieder klein wezentje dat ik altijd heb bemind bij jou geborgenheid en een schuilplaats vindt soms ben je even zo’n prachtig kleurrijk figuur en als je je kleed aflegt toon jij je…

Oude kerk in Enkhuizen Het dak moet vernieuwd daarvoor is geld nodig Twee euro kost een tekst schrijven op een leisteen ten bate van het dak daar op lees 'k bijbelteksten weet er zelf zo gauw geeneen Dan op een tafel waarop kringloop boeken kijk ik naar het Europese dak, van het land vol bergen De liften, hellingen steil, glooiingen…

Een volle maan in zwoele zomernacht Hield als een ridder al die tijd de wacht Naakt onder lakens linker- rechterdij Duende Mariposa aan mijn zij…

geef elkaar toch dat kadootje die geïnteresseerde blik steek een hart onder iemands riem geef dat bemoedigende schouderklopje die verzachtende vrolijke knipoog schenk die ander hiermee een fijne dag omdat ook hij dat verdient krik op dat neerhangende kopje als een soort van push up misschien gun dat toch aan een ander en echt het kost…

Mijn ziel is in mij als een kind Dat droomt, terwijl zijn voeten bloeden, Van vleugels verloren, die hij, de moede, Wel eenmaal wedervindt. ---------------------------- uit: Serena (1898)…

ik ben teleurgesteld noch kwaad of pissig gebelgd evenmin ik ben witheet ziedend razend woedend ja WOEST ben ik jaha!…

Puur lig je aan mijn zijde een naaktheid opgebouwd uit beelden, gedachten en verwachtingen die mij aldoor mijden of van tederheid naar waar ik zo smacht ik wil me sterk aan jou blijven wijden Mijn hand gaat over jou, het korte groen niet hoger is mijn verbeelding liggend in het gras doch in zwaarte en inhoud onberekenbaar ik zucht na iedere…

Nachtelijk duister Houdt wacht bij mij Door de gordijnen Breekt zon de kluister Droom spat uiteen Ligt nu aan flarden En gruzelementen Voorgoed nergens heen Voel mij verlaten Verward en ontheemd Mijn ogen ontloken Het nabeeld ontvreemd Geschenk uit de hemel Zong net door mijn hoofd Uniek en eenmalig Illusie beroofd It's your…

Ik was even heel kort bij, tot aan mijn knieën in het getij. Tussen eb en vloed, verliet me de moed. Je te troosten in mijn armen, of met een goed bedoelde kus. Ik liep terug, langs de uitgestoken brug. Liet ik je staan, met in je oog een traan. Voor mij!…

Een glimlach van mijn zoon en ik zie jou verschijnen. Hij weet niet wat het doet bij mij. Hoe kan hij ook, de dood liet jou verdwijnen. Dit gaat al jaren zo en echt het gaat niet weg. ’t Is steeds het onverwachte. Een pijl scheurt door mijn hart, nu ik het zeg. Ik wil jouw naam niet langer dragen. Te leven met een dode, dat is niets…

Mijn boek is uitgegeven Er staan gedichten in geschreven Mijn zo "dichtgrage" vader, mocht dit helaas niet meer beleven Ik had hem zo graag mijn boek gegeven, zijn reactie willen horen Helaas heb ik hem te vroeg verloren Mijn boek heb ik naast zijn foto gezet Misschien dat hij nu een klein stapje verzet Ook al weet ik dat dat niet kan Toch…