Alle inzendingen van An

Als je voorgoed naar een ánder land vertrekt, heet dat immigratie, wanneer je belt of schrijft met iemand, noem je dat communicatie. Als je het niet meer ziet zitten, noem je het een depressie, wanneer je 'gezichten' kunt trekken, heet het expressie. Als men belust is op ándermans ellende, heet dat gewoon sensatie, wanneer je een hekel…

Op een rustige zaterdag, helemaal alleen, rinkelt de telefoon, of je me stóren mag... hebt last van het fenomeen, de overgang, heel gewoon. We kletsen, zéker ánderhalf uur, lachen en huilen en ik zeg je opeens, wél bekend he, dit hele gebeuren... tijdens zwangerschappen zaten we ook zo te zeuren, een pijntje hier, een probleempje…

Bedekken met de mantel der liefde... Waar heb ik die jás geláten.... Foutjes door de vingers zien... m'n hand ligt er haast áf... Van verwaandheid náást je schoenen lopen... Ik ga voortaan blootsvoets.... Spreken is zilver, zwijgen goud... Ja, maar ik ben al zólang stil.... Stóppen wil ik nu, met van m'n hart een moordkuil maken..…

Alles moet maar gróter, móóier, méér. Wanneer stopt dat nou een keer? Wanneer is een mens eens echt tevreden, wanneer is ie dan écht voldaan? Desnoods door stélen dan verkregen of door iemands hersens in te slaan, ach, wat maakt het allemaal nog uit, als jij het maar in je bezit hebt, dan interesseert de rest je toch geen fluit?…

De vooruitgang, nee, die hou je niet tegen, maar toch zou je wensen, dat al die mensen, die vroeger zouden hebben gezwégen, ook nu nog terug zouden denken aan de tijd van toén. Overdoen nee, geen optie, maar denken aan wat je ooit niet had en nú in overvloed, moet je toch aan 't denken zetten. Alles moet maar gróter, móóier, méér... wanneer…

Sinds twee dagen ben je dat..., je KLEINKIND is geboren, een méisje nog wel.... is dat even wat, een kind wat er al helemaal bij is gaan horen! Je bent van pure blijdschap de weg een beetje kwijt, da's helemaal niet vreemd hoor, dat een mens zó gelukkig wezen mag, is gewéldig. Je toont het door te huilen en ook dat is normaal, het zijn…

Jaloezie, 't meest lastige woord in deze tegenwoordige tijd. Want waar men vroéger met áfgunst naar keek, píkt men het nu, uit pure nijd?…

Mijn Maatje, betrouwbaar, als een rots in de branding. Niet altijd denk ik zo, schieten we beiden in de brand. Klaart de lucht weer lekker op, is er niks meer aan de hand. Daarom blijft ons schip zeewaardig, kan het menige storm trotseren. En wat een ánder daar van vindt, ach, wat kan het ons ook déren. We weten wat we aan elkaar…

En alweer gaat de tórenhoge prijs van de loterij, mijn neus én de rest van mijn lijf voorbij! Een ánder is de gelukkige, bij deze wel gefeliciteerd. Ik blijf wel goochelen met mijn geld, want wat moet je met miljóenen doen? Ik zou 't bij God, niet weten, maar ietsie meer dan ik nu heb, zou bést welkom zijn! Geen miljoenen, ben je mál…

Geen mán weet, hoe of het voelt, om ongestéld te zijn... Ze hebben wérkelijk geen idee, hoe 't is om zwánger te zijn... Totáál geen vermoeden van, bevállingspijn... Zij blijven verschoond van dit soort pijnen en ongemakken, hoeven bij 't toiletteren niet door hun bénen te zakken. Blijft de vraag, zou ik 't willen zijn ... een mán?…

Vrouwen, bóven een bepaalde leeftijd,krijgen eens per vijf jaar een oproep,er wordt ze dan gevraagd of ze mee willen doen aan het borstkankeronderzoek. Nou is het best wel nuttig, om te weten, van tevoren, of je wat mankeert, maar ik heb me lopen zwéten, omdat je weet dat 't píjn doet maar moet je hóren. Na een paar minuten, is 't achter…

Hé, persoon met een probleem, blíjf je nou toch aan de gang? Kun je nérgens anders heen, nee sufferd, óns maak je niet bang! Dat ben je zélf blijkbaar wel, want tevoorschijn komen, doe je niet. 't Enige wat we van je weten, is als je lángs bent geweest. Dan zeggen we kijk, hij/zij was weer hier, want het cijfer prijkt voluit EEN VIER…

Tot morgen, zeggen we bij 't afscheid. Maar of morgen nou volgende week is, dát ben je bij 't zachtjes sluiten van de deur, al kwijt. We lopen de deur uit, in 't besef, dat je vergeten bent dat we er waren.....…

Een sms-je van een vriendin, vind jij ook dat ik niet luister? sms-je terug, ruzie met je man? Piep, doet m'n mobieltje, nee die slaapt, maar ik had visite en die zei me da'k niet luisteren kon, wat vind jij, klopt dat? SMS-je retour... heb je gelézen wat ik je stuurde, weet je nog wat ik je als berichtje zond? Piep..natuurlijk weet ik nog…

Zomaar, omdat jij mij neemt, zoals ik ben, nimmer verwachtingen schept, omdat je, als enige die ik ken, nooit over het verleden rept. Mij de ruimte geeft, adem te halen, mij niet vasthoudt, als ik wil gaan, die mij leidt over bergen en dalen, mij de zin in doet zien, van het bestaan. Vaak zijn woorden overbodig, begrijp je mij meteen,…

Wie maakt zich in dit land nog druk, niemand toch? Of er iemand verongelukt, op de grote weg, nooit meer thuiskomt, zeg maar, wie kan het schelen, niemand toch? Of er voor de zóveelste keer iemand wordt beroofd van zijn net gepinde geld, wie maakt het wat uit? Niemand toch? Als er voor de zóveelste keer iemand wordt neergeschoten, zeg…

Hoeveel tochten, zijn er nodig? Vraag het mij en ik zeg, geenéén! Ze zijn totáál overbodig, behalve voor de lopers alleen! Zij putten moed, zélfs uit de steeds kórter wordende stoet!…

Hé bajesman, gezellig hé, met zijn tweetjes in één cel, nou de papierwinkel is bedwongen, kan 't gelukkig dit keer wel! Maar bajesklant, wén niet tevéél aan die gezelligheid, met z'n twee, want voor je 't weet, zit je straf erop en gaat je celmaatje dán met je mee?…

Het begon met een heel klein vlekje, een speldenprik. Meer was 't niet, maar dat hele kleine vlekje, bleef niet klein, zeer zeker niet. 't Groeide en groeide, werd zo groot als een erwt. Toen kreeg 't de grootte van een tuinboon, toch maar even naar laten kijken, want dit was echt niet meer gewoon! De dokter besloot niet tot een zalfje…

Als je nadenkt, hoe 't ooit begon, is 't er sluipend ingekomen. Van die héle kleine dingen, soms niet meer weten, waar je iets geláten hebt! Wat de wereld van tegenwoordig betreft, wordt het ons te vaak té makkelijk gemaakt, door de meest elementaire dingen. Een knop voor aan en uit, eentje voor "herhaling" zélfs een oplossing voor…

'k Zit verschrikkelijk te gapen, 't is ook allang bedtijd, waarom toch je tijd verslapen, voor je 't weet, ben je vandaag ook weer kwijt, er valt nog zóveel te vertellen, hoe 'k zonder pen moet stellen, hoe vandaag verlopen is, waarom 't nu weer donker is. Ja 'k weet, de nacht is om te slapen, doe 'k ook best, geef me nog even. Opnieuw…

Waar moet het heen, waar gaat het naar toe, m'n beurs is leeg,saldo nihil, 'k ben al 't rekenen zó moe, 'k wou dat de loterij, hiér nou eens viel... De economie ligt op z'n gat, datzelfde gat wordt levensgroot, 'k heb het nú toch wel gehad, hoe bied ik nu toch weer het hoofd, aan de nieuwe maand met al z'n rekeningen, betalingen,…

Zij wordt dement, beiden worden oud, om haar tóch nog bij 't gesprek te betrekken, stelt men haar een simpele vraag, waarop manlief bromt, stel haar toch niet zoveel vrágen vandaag! Hij kan 't niet verkroppen, de dementie van zijn vrouw, maar jee, wie kan dat wél? De kinderen worden ouders van hun eigen ouders, als ze teruggaan…

Met een behoorlijke pijn in haar gewrichten, pakt ze d'r pen en gaat even dichten, de pijn zit namelijk niet in d'r hersenpan, dus doet ze wat ze al veel langer kan, ze zet d'r gevoelens gewoon op papier, dan maakt een beetje pijn niets uit, geen zier. Ze pakt een extra paracetamol, nee, niet teveel, dat wordt te dol. Om haar gedachten af…

Rechtvaardig noemt men ons rechtssysteem, want iedereen heeft gelijke rechten. Hoe rechtvaardig is het dan als álles waar we voor moesten vechten, met de grond gelijkgemaakt wordt? De zorginstellingen, ziekenhuizen, ziekenfondsen, verzekeringen, pensioenen, álles moet worden aangepakt! Alles, behalve de gouden handdrukken, die laat men mooi…

't Spel wat óver is, is voorbij, je kunt 't ook óverspel noemen. 't Spel gespeeld door jou en hem, verdriet over liefde, die niet mag. 'k Had zo graag, 'k zou zo graag, ach, 't mag gewoon niet! 'k Zeg je maar één ding, je moet het met rúst laten. Een héél gezin gaat naar de knoppen, omdat jij en hij verliefd zijn! Dat hij ook van…

Heeft u de krant al uit? Wat zegt u, of ik wanten heb? Nee, de kránt, heeft u die uit? Nee hoor, ik speel geen fluit! Gaat u mee wandelen met mij? Tuurlijk ben ik heel erg blij! Mag ik u eventjes wat vragen? Nee joh, je hoeft me niet te dragen! Welterusten, slaap lekker. Nee hoor, ik heb helemaal geen wekker! U moet op de zaal blijven, de…

Er vallen stiltes, die er vroeger niet waren, gaten die je niet op kunt vullen, hiaten in gesprekken, je stokt in een verhaal, kan het niet meer afmaken, weet niet meer waar het over gaat. Ik denk, wat nu, wat moet ik nou, je verhaal afmaken, je hiaten opvullen, moet ik zeggen dan waar 't over gaat? Dan ineens trekt er een glimlach over…

Leve de lol en lol in het leven hebben, dat wordt nu wel lastig, zonder een euro, maar ach, wat maakt het uit? We kwamen tenslotte met de komst van de euro ook al in de problemen, dus ach, wat maakt het uit? Allemaal gaan we achteruit, of het wat geeft, welnee, of je de zorg nog verder omlaag laat gaan, de pil uit het pakket, voortaan moet…

Je weet het wel, maar ja, dat hart he, dat maakt overuren, als je verliefd bent. Je weet het wel, dat het niet mag, verliefd worden op een getrouwde vent! Je weet het wel, maar die vlinders in je buik, die blijven fladderen, van links naar rechts. Je weet het wel, dus stop ermee, je wint het toch niet, dit gevecht. Je weet het toch, 't…