treurende wolken
benevelen grijs de zon
de dag playbackt de avond
ingekerfde stenen rij aan rij
uiten gedateerd het verlaten
half vergane bloemen rotten
boven lijken diep begraven
stil knerpt het grind
schuifelend de dood aanvaardend.…
Er lijkt geen uitweg
keel en darmen zitten dicht
met weerstand
van een levenlang
maar wanhoop
wanhopig sterker
wint en vindt haar weg
ik buig ik breek ik barst
en spuiend
spat ik uiteen
in niet te lijmen scherven.…
In deze nacht
meedogenloos diep en zwart
en zonder troost
in deze leegte
waarin noch vraag noch antwoord
maar kilte heerst en dood
in deze ondergang
moederloos en krachtenloos
zonder iemand zonder iets
daar stolt mijn bloed
en sterf ik eindeloos
naar geen bestaan... naar niets…