Alle inzendingen van Annejan kuperus

Geloven doe ik in een tijd Periode jaren samen Tijd leert mij dat niet alles, niets echt voor eeuwig voor altijd is Hoewel wij soms best flink botsen Is onz' liefde waarlijk oprecht Zonder jou ben ik slechts een schim…

Tijd heeft zij mee, daar de dag van morgen zich naar de lijnen van de dagen die nog moeten komen, schikt Obsceen gedesillusioneerd raapt zij gevallen naaktheid in stukjes weer als scherven opnieuw bijeen Zij koestert de warmte van een haar nauw omringend licht dat haar blijft omgeven in de krochten van de nacht op weg naar nieuwe morgen…

Geverfde deur (II) Ruim een halfjaar verder botst deze tijd met schim uit het verleden die haar tijd nooit heeft vrijgegeven Eerder eens bedreven wij subliem de liefde Later dan voorbij Schilder ik de ruimte in natuurgroen als partners door geverfde deur voor een reis de wijde wereld in Mocht de wereld, zuur, sterven wassen wij…

Jouw nacht wil ik zijn als het dekbed rond jouw prachtige contouren Jouw ochtend ben ik als in die fragmenten van een voorbije tijd 't Middaguur slaat twaalf hoewel de tijd slechts e- ven lijkt te haperen Start volgt voortvarend uren worden groter glijdend in de avond schrijdt de tijd voort tot in de nacht die roept dat mijn…

Zo door de schors in de stam snavelt de specht zich een weg door boom- schors en heel hard hout Tijd om te eten maar bovenal ruimte om zich te nestelen Scherpe snavel en een zeer oprechte stijve staart, met poten waarvan allebei middelste tenen naar voren staan de buitenste naar achteren Leven vaak in bomen Met hun staart als steun-…

Vanaf de Bommelse daken ook vanaf gevels en dakgoten bespieden artistieke Gootspoken ons winkelend in de straat Brilspook ziet met grote ogen dat de feestmaand december in aantocht is de beeldjes van terrazzo uit gedachtewereld ontsproten terwijl een varken als kelner de bruine beer en de witte zwaan bedient Bommelse Gootspoken worden…

Het leven figureerde terwijl ik toen sliep Noodlot had toegeslagen bijna een begin van het eind De duivel sliep dit althans was mij eerder verteld Het tegendeel bleek echter in alle opzichten waar, daar toen de dood verwoede pogingen actief ondernam Uitgebreid werd gedanst en gefeest toen bleek dat mijn wil tot leven veel sterker was…

Plamuur blijft maar brokkelen langzaam maar zeker kruimelt het ooit nieuw naar onder Haar schoonheid imponeert maar waarom toch ook mij? Een gebroken waslijn en opgebouwd vertrouwen Verschillende bovenal zeer divers Wandelend voltooi ik de gemarkeerde route uitgestippeld op haar prachtige, zeer zachte onnoemlijk mooie huid die vergeet…

Regelmatig Zoals het hoort Het vers vlees dat ligt verscholen in de krochten dichtbij de ziel dat ongevraagd de toestemming geheel ontbeert Stilte werd juist op dat moment zonder permis- sie, ongevraagd veel te snel, te hoog, opgevoerd…

En face kijk ik in mooie ogen En profil loop ik op het bruggetje van jouw neus Van voren de twinkeling van terzijde de diepte Via jouw wangen bereik ik jouw mond Voluptueus, zogenoemd wellus- tig slash wulps zijn jouw gestifte lippen die ik ken van jouw kussen Mijn wandeling vordert zeer gestaag Jouw hals echter is mijn eindstation Zeker…

Inheemse herders of cowboys van Siberië zo worden zij genoemd Met hun wel zeer nomadische levens- wijze; duizend kilo- meter lange tochten soms zelfs nog meer Hun slede getrokken door rappe rendieren die zonder problemen wereld ruilen Van hun zomergebied naar de winterweide of zeker omgekeerd van koud weer warm Siberië, zomer…

Nooit meer vergeet ik jullie schaapachtige lach in die grafkelder van 4 bij 4 de winter maakte van jullie lijken in najaarszon De smerigheid van jullie echt vuile plan gekoekt aan de binnenkant van jullie tere en broze schedels Jullie waren jezelf niet Slechts misleid, maar bovenal geïndoctrineerd Een half-verwoestende ziekte die ervoor…

Stroomopwaarts strijdend met een kracht die zijn weerga echt niet kent dansen golven meer dan gewenst Variété die je pakt en bezighoudt Slechts met moeders toestemming genieten zij een mooi vak Het podium dat meermaals swingt Een zaal die schaterend zijn wangen veegt met een tijd die glimlacht Ziet bar, bestelt een pint voor zijn vrouw…

Los van tijd dwaal jij door geesten van het leven Zielen die verloren ten onder zijn gegaan: 'Wees nooit en te nimmer echt bang' Angst stagneert en blokkeert 'Geef een dubbel portie liefde' Eén is ook maar summier 'Overtreed in principe God noch gebod' Hoewel ik als mens fair probeer te leven laat ook ik afdruk…

Wij dachten en wij schreven verzonnen samen over liefde hartstocht met passie die nooit zou zijn Toch ben jij hier Niet aanwezig in fysieke zin, maar wel in de spiegel beider levens daar echt geen Muur te hoog reikt China, 2001…

(dapper) Versteend tussen tijden lange periodes van voorbij ligt waarheid van ons leven verborgen Een ijs-traan stuitert op ellenlange weg, om vervolgens in de meest schitterende ijskristallen uiteen te vallen Tijd verdient alle aandacht om maar niet verloren te gaan Als een tijdbom smelten die kappen gestaag; zeker als een paal…

Hoewel tijd continueert Gestaag. Zichzelf niet voorbij loopt daar wijzers, zowel fysiek als digitaal, noch tijd verspillen, noch een stapje sneller willen lopen omwille van de mens Hij is juist tegenwoordig op zoek. IJverig speurend naar de juiste code geheimschrift voor 'n oplossing slechts betreffende vele mondiale problemen vaak vastgelegd…

(Malicieus*) In het laatst van mijn dagen daar De kabel reeds op knappen daar ik mij onrecht echt nooit ofte nimmer, op geen enkele manier, op gener- lei wijze dan door slechts pech Slechts pech door opgezette val pas laat overkomen Mensen transformeren ineens van begripvol, meelevend en met respect tot Mefisto's hellevorsten Waarde…

Iconen als aanbeden stil Serene rust komt over jou Stilte deli- bereert verhaal dat zichzelf graag wil vertellen; geschilderde afbeeldingen die laten zien dat leven toen boven alles gratuit moest zijn Sofia/Bulgarije September 2013…

Hoewel ik niet in een Hogere Macht geloof, heb ik vandaag in Sofia een kerk bezocht 23 jaar geleden, was ik op een haartje na, zo goed als dood Terwijl ik in de kathedraal liep tikte mijn hart gewoon door Ofschoon mijn hoofd haperde en zich plots realiseerde dat mijn leven goed is hersteld Een kaars als symbool van gebed heb ik niet…

(de helft terug) Een dag als geen ander rond het eind van het elfde en de start van het twaalf- de uur. Informatief was hoewel - toen ik - voor even, tafels zag zweven stemmen werden gesmoord en licht uit mijn ogen verdween gestrekt en evenwijdig aan een deel van de bureaus met stoel minuten werden uren, en uren daarop volgend werden…

De zomer voorbij; in vlagen zo gezegd: bij tijd en wijle neemt heel langzaam, maar zeker de herfst het heft met zijn persoonlijke kleur weer in eigen krachtige hand alle dieren, zeker ook mensen zijn zich aan het voorbereiden tussendoor wat wensen betreffende kou, regen. Wind die aantrekt tot een zware storm zeer divers gekleurde bladeren…

Zie de wind op de golven fel blazend op de kust De kustlijn van ontzettend veel schuim voorzien met daarin verwrongen schatten van de zee door schepen gelost, gedumpt, maar bovenal verloren zijn eenlingen, zoals daar is die schoen versleten zool en zonder veters Wit van het zout; ietwat uitgeslagen helemaal niemand meer die hem past…

Deze zonsondergang is van de vileine hand van de Meester 'Zonsondergang bij Montmajour' is in tijd van woede gecreëerd Net als dagelijks de zon aan het eind van de dag Gelijk in alle oceanen leven gaat, maar niet de zeester wordt dus Van Goghs werk gewaardeerd Kleine, verwrongen eiken op een rotsachtige heidevlakte Met op de achtergrond…

Wij deelden de dagen, jij en ik de nachten als één, als vaak na een paring Alle tijden zijn gerangschikt. De keus is de aangegeven tijd. Over het verlies werd tijdens de intercontinentale vlucht zucht, met werkelijk geen woord meer gerept schouders ontlast Lezen, eten, doezelen en slapen dan een goed gesprek Torens van kalmte doen voor altijd…

(Karikatuur II) Soms weet ik niet meer wie jij bent. Is een vraagteken vaker jouw signatuur Zelden weet ik nog wie jij bent. Hoe staat uiteindelijk vandaag weer jouw pet Zou 'k de kunst van kennen beheersen jij bent voor mij echt zeker die niet te plengen traan…

Hoewel wij elkaar niet moeten, gedogen wij ons Verdragen dus elkaar omdat het moet > Op zeker moment was jij er om nooit meer te gaan Hoewel wij elkaar dus echt niet moeten > ik zelfs bij voorkeur jouw hersens zou willen inslaan realiseer ik mij echt terdege > dat ik dan mijzelf echt veel teveel tekort zou doen 'k Leef met…

Op het droogste continent, moet een gemiddeld gebied geloof het of niet, het met 166 mm neerslag per jaar doen daar op Antarctica 63 jaar volkomen uitgedroogd overleven; de cyanobacterie 'n micro-organisme hiertoe in staat Droogste vis is de Afrikaanse longvis die vier jaar buiten water in leven kan blijven, slechts gehuld in zijn slijmvlies…

Bijna op de grens van zomer en herfst waarbij gesloten- dan weer open schoeisel, alleen een zucht, gaat vervangen slechts om kou te verdrijven Opgebouwde warmte in ons lichaam nestelt zich alvast: de deur van onze huizen inmiddels alweer vaker dicht Een zacht briesje wordt alweer wat steviger Ze lachen nog, de bomen grijnzen zich kaal…

Overlevering stammende uit de oudste tijden van een volk dat een toren wilde bouwen reikend tot de hemel Tegen Gods wil bleef het volk bijeen waarop Hij hun taal verwarde >>> Overmoed van toen die mensen hun Toren van Babel voorbij wolk in meervoud, hoog aan het gewelf bouw tot in de hemel Tegen Gods wil bouwt 't volk steen-op-steen…