Alle inzendingen van Annesecond

Wanneer sluimerend de ochtend gloort Gewikkeld in een deken die me troost De poes, haar warme zachte vacht Languit liggend langs mijn zij pootjes ontspannen voor zich uitgestrekt Stil is het hier alsof het niet werkelijk kan zijn Een schuchter straaltje zon Schittert vluchtig in het vensterglas Kille tocht kiert zachtjes fluitend door…

Toch blijven tranen stromen Als de bron Het hart gekwetst bloedend Is opgedroogd de ruimte van hoop die er eens was gevuld door duisternis poel van verdriet want bitter is de eenzaamheid de liefde die er was zal nooit meer zijn ik raap de scherven geluk dat eens was kapotgemaakt…

In het voorbijgaan Ze zien je niet Als je langs hen loopt De woorden die je spreekt Ze horen je niet Als je zachtjes met ze praat Anders dan zij graag gezien en zelfbewust Vrij om zichzelf te zijn Diep verscholen stille tranen Als je intens verdrietig bent De kwetsbaarheid Gevoel van onvermogen Omdat je anders bent Anders…

Je was mijn beste vriend, dacht ik Zoveel momenten die we samen deelden Het vertrouwen dat ik in je had Je charme en je mooie woorden Lief en leed, vreugde en verdriet De verhalen die ik van je hoorde De liefdes in je leven kwamen en gingen, ze bleven niet "Vriendschap is als een trein", zei jij altijd Mensen passeren, worden vrienden…

Lachende glanzende tanden een rimpeloos gelaat geconserveerd door botox en fotoshop Perfectie en schoonheid zorgvuldig verpakt omhuld door de buitenkant het innerlijk verstopt Rijkdom, luxe en weelde steeds groeiende welvaart een wereld die draait om ego en streven naar meer Leven in deze nieuwe tijd de huidige maatschappij koud…

Eens sloop zachtjes de winter in mijn leven Met kille handen om mijn hart en kou die donkere wolken bracht Het wisselen van seizoenen Verloren in de tijd Langs mijn gezicht sijpelen natte tranen Misschien zal eens De zomer wederkeren Misschien zal ik eens Opnieuw gelukkig zijn…

De weg is lang Het oordeel van de mensen hard Als je kwetsbaar bent Een kluwen van herinneringen Doolhof zonder eind Geplaveid met angst en pijn Zoekend naar balans Wadend door drijfzand Zak ik langaam verder weg…

Toch blijven tranen stromen als de bron het hart gekwetst bloedend is opgedroogd De ruimte van hoop die er eens was gevuld door duisternis poel van verdriet Want bitter is de eenzaamheid De liefde die er was zal nooit meer zijn Ik raap de scherven geluk dat eens was kapotgemaakt…

Verleden jaren In herinneringen gevat De toekomst ligt open Wachtend als een donker gat Gevuld met onzekerheid en angst Vallen en weer opstaan Verdergaan om te overleven Alle dagen, ook de nachten Angstig zijn Steeds verder weg De onbevangenheid van toen De onschuld van een kind Puur en zonder zorgen Zoekend naar balans De samenleving…

Lieve lieveling, ik koester je met heel mijn hart meer dan je misschien beseft zoveel meer voel ik voor jou Alles wil ik voor je zijn Jouw engel en jouw muze Vrouw van je dromen Ik wil dat jij gelukkig bent Maar in de werkelijkheid Kan ik soms niet zijn Hoe ik zou willen zijn Vanwege stille tranen Wonden van lang geleden Littekens…

Het is goed om te geloven god is goed, in al zijn namen hoe verschillend ons geloof kan zijn zo anders ons bestaan Hoe wij zijn opgegroeid waar onze wieg eens stond cultuur, geloof en maatschappij verworden wie jij nu mag zijn En goed is wie jij bent een mens met ziel en vlees en bloed volwaardig dat is jouw bestaan zo mag je zijn omdat…

Laten we samen dansen, lief huilen schreeuwen lachen gillen strijden tegen onrecht dat bestaat Blijf bij mij, je bent mijn schat met al mijn grillen al mijn liefde heel mijn hart en ziel voor jou Na de pijn van toen mijn ziel kapotgemaakt toch bleef ik staan voor jou recht naar de toekomst toe Laten wij samen gaan en samen heel…

in de stille kamer onder strak gesteven lakens en een sprei van linnengeel je lichaam uitgeput je ogen vaalblauw langs de einder heen staren in de eeuwigheid zachtjes streel ik je gelaat heel even nog een laatste kus want afscheid nadert voorzichtig sluit ik je ogen nu mag je altijd slapen heerlijk dromen…

pijn zo diep ervaringen in de mist fijne deeltjes bijeen in nevel uiteen ongrijpbaar verleden voorbij de gedachten van toen verdergaan in heden ontastbaar is de toekomst gedachten worden angsten het barre bestaan in heden vergaan de ondenkbaarheid voorbij...…

Het duister van de nacht intense pijn in mijn hart mijn ziel uiteengereten allesoverweldigend wanhoop donker en diep eindeloze spiraal een bestaan zo donker is de nacht hart zo diep tergend door mijn ziel…