Alle inzendingen van Antje.

Overal waar ik ga, neem ik jouw foto mee. Vastgeklemd in een klein knijpertje. Al vijf jaar zeul ik je zo mee. Je glimlacht op dit fotootje. Dit mag allang niet meer. Een pasfoto moet nu ernstig zijn, dingen veranderen steeds weer. Ik weet waarom je lacht, het was die fotograaf. Zijn hoofd onder een doek, riep hij luid: "Het linkeroor…

Wij leven in de stroom van de tijd, als een nevel die verschijnt en morgen weer verdwijnt. Het heden wordt verleden. Tijd is ontzagwekkend, voorwaarts, altijd raast hij voort. Nimmer staat hij stil is al voorbij als je dit hoort. Vandaag wordt morgen, overmorgen, ons leven spoedt ten eind. Wij plakken slechts wat etiketten, willen dat…

Heel de winter, kwam ons "Japie" bij ons eten, heel gezond. Bij ons oudjes op het pleintje, at hij steeds zijn buikje rond. Nu de lente is gekomen, gebeurt er iets, wat ons niet zint. Wie kon ooit zoiets bedenken, onze "Japie" wordt bemind. En het blijft ons maar verbazen, het is onze eer te na. Niemand had dit ooit verwacht, onze…

Sluipend kwam hij binnen, ik had hem niet gehoord. Hij stal mijn leven, mijn geluk... hij maakte alles stuk. Ik wist wel wie het had gedaan, en sprak hem hierop aan: "Zeg dood, moest dat nu zo?” Vals lachend keek hij achterom, zijn vinger dreigend. Toen snelde hij weer weg, hij had nog méér te doen. Hij liep op kousenvoeten.…

Om middernacht zit ik nog te schrijven, eigenlijk hoor ik in mijn warme bed. Maar allereerst maak ik een echt sonnet, daarvoor wil ik zeker wakker blijven. Gedichten.nl zegt me hoe het echt moet, dus let op, jullie hebben wat te goed.…

Je kon het niet laten, je moest het wel doen. Een baard van twee dagen, die raspte mijn wangen. Al riep ik: "Au, au, dat doet pijn"! Inwendig... ja, inwendig vond ik het fijn. Twee pikzwarte handen, door het werk, dat je deed, om mijn schone, gewassen gezicht. Al riep ik: "Niet doen, nee, niet doen"! Ik gaf hem je wel... Je kreeg hem…

Een melodie zweeft door mijn hoofd, hij raakt mijn hart. Vervult al mijn gedachten, met woorden vol van smart. I love you, I love you, I love you, Like never before. Het is zo lang geleden, Dit hoeft nu toch niet meer? De melodie zwelt aan, bevestigt het me telkens weer. I love you, I love you, I love you, Like never before. Waarom…

Om middernacht zit ik te schrijven, eigenlijk hoor ik in mijn bed, maar eerst nog een sonnet, daarvoor wil ik wakker blijven. Gedichten.nl zegt hoe het moet, dus pas maar op, jullie hebben wat te goed...…

Ik droomde jou. Je kwam van ver, heel 's morgens vroeg. Een uur of zes. Ik had me netjes aangekleed. Je stond je hoofd te schudden: "Waarom wil jij altijd de mooiste zijn?" Ik zei: "Ik heb niets anders, ik ben nu eenmaal zo".…

Ze was al weg... voordat ze stierf. Ze dwaalde door de gangen, op zoek naar iemand... die er niet meer was. Ze kon het niet bevatten... hij zat bij haar aan het ontbijt, Dronk samen met haar koffie... zo was hij er... en dan ineens was ze hem kwijt. Ze ging het bij de buren vragen: "Hebben jullie hem gezien"? Ze kreeg steeds "Nee…

Ik zie mezelf als een klein kind, lopend door de sloot bij buurvrouw Maartje. Vluchtend voor die boze mensen, die elkaar de dood in wensen. Ver, heel ver moet ik nog gaan, om het niet te hoeven horen. Over het mulle witte zand, dat rult, zoetjesaaan mijn klompjes vult. Eindelijk kom ik op mijn plekje, tussen brem en kamperfoelie. In de…

De huismus wordt het meest geteld, hij is nadrukkelijk aanwezig, Verbazend ijverig en steeds bezig. En wij zijn zeer op hem gesteld. Dus "huismus"als U zich niet meldt, wordt U hier ook niet geteld.…

Elke morgen als het dag wordt, dan zit "Japie" in de goot. En dan tuurt hij naar beneden, lonkend naar een stukje brood. Want de oudjes daar beneden, zitten dan aan hun ontbijt en omdat ze maar alleen zijn, willen ze wel wat aan hem kwijt. En zo krijgt hij iedere morgen, kleingesneden korstjes brood, Iemand anders geeft een appel. …

Je kunt het, dus doe het. Dus zeg het nu maar. Met letters als kralen geregen. Zo vormen ze woorden, die ieder verstaat. Dus kom nu, niet langer gezwegen. Wat wil ik, wat zeg ik. Hoe zet ik het neer. Met woorden die ieder kan horen. Het zijn alleen woorden, ze delen iets mee. Kom aan nu, leen mij toch Uw oren. Wij mensen, wij leven…

Er zijn zo van die dagen, dan wil ik niemand zien. Wil ook met niemand praten. morgen weer misschien. Vandaag is het zo'n dag. Alleen "jij" bent in mijn gedachten... Ik haal je heel dicht bij. "Jij"komt mijn verdriet verzachten. Tegenover jou, daar ga ik zitten, nee, ik zet me niet naast je neer. Dan kan ik jou niet zien.... het…

Er was eens een juffrouw in Schagen, diewilde haar buurman behagen. Ze kocht een sigaar, zo groot, en zo zwaar, Dat hij hem doormidden moest zagen.…

Dood, o dood, jij vijand van het leven! Denk niet dat jij de baas bent, denk niet dat jij het wint. Al ben je ook verbolgen, en geef je felle pijn. Jij wordt voorgoed verzwolgen en het leven zal voor eeuwig zijn.…

Heeft hij het zelf ontdekt? Of misschien afgekeken? Ik weet het niet, maar hij heeft groot plezier. Vanuit mijn venster, zie ik hem. Ik blijf er steeds naar kijken. Hij is aan 't baantje glijden. Op de pannen aan de overkant... een ekster... geniet er van de sneeuw. Vier, vijf pannen wipt hij naar omhoog, laat zich dan zomaar glijden…

Er was eens een hondje in Assen, dat moest er zo nodig eens plassen. Hij zou er zijn pootje optillen... maar wat een paniek, hij had reumatiek, het water liep toen langs zijn billen.…

Wat was er eerder? "De kip of het ei"? U zegt dan: "Vraagt U dat aan mij? Ik was er immers ook niet bij". Dan zeg ik: "Welnu, 't is geen van bei. Het zal U hogelijk versteld doen staan! 't Is namelijk: "Meneer de Haan".…

Mijn blauwe bloempje op de hei komt plots in mijn herinnering en ik ben blij. Mijn bloempje uit mijn kindertijd. Ik zie mezelf nog zitten, ik zit daar heel alleen. Ruik weer de brem zo stralend geel, gloeiend in de zomerzon. Die geur... de bijen zoemen, ik pluk mijn blauwe bloempje. 'k Weet nu het is de gentiaan. Toen niet, zag wel haar…

't Is moeilijk om je mond te houden, ik klets wat af zo in de loop, van ied're dag. Ben ik alleen, en moet mijn mond wel houen, dan zoek ik iets om op te kauwen; ik kauw wat af, zo 's avonds en ook 's nachts. Een boterham met kaas, een beker melk, een zoete koek, die gaat er ook wel in. En chocola, ja chocolaaaaa! Lala-lala. En…

God wijst ons: Een allesovertreffende Weg. Een Weg, die nooit zal falen, zoals hij zelf ons zegt. Het is de Weg der liefde. De basis is alreeds gelegd. Een soort van liefde, die niet ieder kent, zo blijkt. Geen liefde van: Ïk hou van jou", of: "Ik blijf je eeuwig trouw"! Een liefde met een doel. Die niet aflaat en vasthoudt, tot het…

Jij strooide rozen, op mijn pad. De doornen had je er eerst afgesneden. Die werden knetterend verbrand, in een laaiend vuur Waarom wij... vrolijk dansten.…

Als de mensheid Maar zou leren, Zou leren... Wat ware liefde is... Zou ze zich niet zo bezeren, Was er niet zo'n duisternis.…

Het lijk ligt in de kist, Gewassen en geschoren, Met vals gebit en bril. En bril? Ojee... die bril staat scheef. Zal ik het doen...? Ik steek al een vinger uit... O, nee dat durf ik niet. Ik ga maar zitten. Misschien doet iemand anders... Die bril staat erg scheef. De mensen drupp'len binnen, Ze kijken in de kist, Misschien doen zij…

Grijs en gebogen, Gerimpeld en oud. Zie laat haar praten, Een schatkamer vól goud!…

Ik ga wat rijmen en wat dichten, Ze zeggen dan: "Ja, en je hemd....". Dat moet ik ook wel doen Maar hou wel mijn fatsoen. Want schrijven doe ik nooit, Of misschien zelden. Het meeste weggegooid, Niet waard om te vermelden De prullenbak is groot. Maar nu, heb ik zo'n toetsenbord. Die dingen zijn te koop. Daar kan ik nu mee husselen…

Voor mijn venster bloeit de blauwe regen, De tere trossen wiegen zachtjes in de wind. Hoe mooi die tere bloemen, Zo prachtig en zo blauw. Iedere morgen moet ik kijken, Een vreugde ied're dag. Hoe goed doet dit bewond'ren, Hoe fijn dat ik bewond'ren mag. Aarzelend verschijnen dan de blaadjes, Als willen ze ons tonen: "Hoe mooi is toch…

Aan de overkant van 't pleintje, In het tuintje bij de buren, Staat in wind en weer, Een hoge conifeer. Niets bijzonders zult U zeggen, Zo zijn er vast wel meer. Deze staat er als een koning, Tegen een bejaardenwoning. Eens waren er waarschijnlijk meer, In voorbijgegane tijd. Zij konden het niet overleven, Maar deze is gebleven. Stiekem…