Herinnering.

Mijn blauwe bloempje op de hei
komt plots in mijn herinnering
en ik ben blij.
Mijn bloempje uit mijn kindertijd.

Ik zie mezelf nog zitten,
ik zit daar heel alleen.
Ruik weer de brem
zo stralend geel, gloeiend in de zomerzon.

Die geur... de bijen zoemen,
ik pluk mijn blauwe bloempje.
'k Weet nu het is de gentiaan.
Toen niet, zag wel haar schoonheid.

Het zilverroze rozenkransje,
verborg zich niet voor mij,
De tormentil, de erica in overvloed.
'k Snoepte heidebessen ondertussen.

De hei bestaat niet meer,
er zijn nu korenvelden,
waar zelfs geen korenbloem,
zich meer mag melden.

Hoe heerlijk was die tijd.
Ik zou het haast vergeten.
Er groeiden later zoveel and're bloemen,
maar nooit zo lieflijk en zo schoon,
als 't blauwe bloempje,
uit mijn kindertijd.

blauw kindertijd

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 385