Alle inzendingen van Areth

Zoals jij stond aan mijn wieg Zo sta ik aan jouw graf Jij huilde toen van blijdschap Ik om verloren uren...…

Dan neemt die laatste Toch een vork..! riep Een opgeschoten hork Breed grijnzend, toen Mijn dochter had geroepen Ach, dat vind ik zielig, dat Varken heeft elf biggetjes En maar tien lepels..!…

Je bent als een storm. Doet de andere dag ook Of die nergens van weet...…

Iedere dag opnieuw Slaat zij met bonzend hart En zeer onvaste vingers De kranten door In een waas de zwart- Omlijnde advertenties De zwarte rand De zelfkant van teloor Gegane mensen Iedere dag opnieuw…

Het huis raakte langzaamaan Vervuild, dagelijks sleepte mijn Hond zijn voederbak tot onder Het bureau. Boos op het baasje? En de maaltijden werden uit de Losse pols vervaardigd. Ook mijn kind raakte zoetjesaan Verwaarloosd, maar mopperde Evenwel niet. De liefde voor de Taal, die ik als mest over haar Uitstrooide, heeft haar nimmer Tot…

Rechtop in bed, ze huilt heel zacht Het is ook midden in de nacht Stil komt de moeder naderbij en Wiegt het kind van angsten vrij Mam, leg een briefje op de schouw Met Lieve Heertje, luister gauw Als ik later dood zal gaan, laat Mij dan astublieft maar staan En staande tilt u mij naar omhoog Ik zal oppassen voor de regenboog Och…

Die donderdagochtend dat Onze blikken zich kruisten Was er geen weg meer terug De draden van het web sponnen Zich razendsnel tot een mooi En sterk weefsel, dat Mits zorgvuldig behandeld Niet stuk te krijgen zou zijn Hij de schering, ik de inslag Ik liet zijn glimlach geboren Worden, om er elke keer weer Hulpelozer in onder te gaan…

Magnolia, wat groeit me daar Uw bezigheid in zoeter staar En alle bloemen bloeien Die manke Jelle die daar stond Zijn scheve ogen, open mond Met bloemblaadjes te stoeien Die Suze is zijn achternicht En alles is op hem gericht Dat tussen twee gestoorden De vlinders fladd'ren in het rond Ze zitten nu waar hij net stond Ze zijn het eens…

Achter het bureau in de werkkamer Die ze de verloskamer noemt Is haar verdriet geboren Ze heeft het inmiddels te slapen Gelegd, vlak achter haar scherm Waar het vredig is en stil Het werd losgemaakt van haar En aan zichzelf teruggegeven Het schreeuwde angstwekkend Maar er werd gezegd dat dat Juist een goed en een gezond Teken was…

'Zonder verdriet en zonder pijn Hadden we goden kunnen zijn.' Heel even weer terug in de tijd; De werkelijkheid weer droom. Hoe zou het zijn..?…

Er wordt beweerd: jij moet gered Gestructureerd en op tijd naar bed. Ik luister gewillig naar alle goede Raad, want het is meer dan zinnig. Maar ik kan zo moeilijk weerstand Bieden aan dat ene oog; mijn scherm. En later aan de A-4tjes die gehoorzaam Door mijn printer worden uitgespuugd. En dan wil ik tegen al die mensen zeggen: 'Kom…

Ik wil je Nog heel even storen Met jou is tegelijkertijd Ook al raakte ik je kwijt De poëzie geboren...…

En niemand begreep Waarom ik hield van deze Kleine, kwetsbare, in zich Zelf gekeerde en slecht Geklede man En niemand voelde de Kracht waarmee de aarde In beweging werd gebracht De wortels die als dwazen Tekeer gingen En niemand wist van de Snaren, die hij had doen Trillen, maar ook weer Koelbloedig tot bedaren Had gebracht En…

Maar wat zou er van ons geworden zijn Als we samen verder waren gegaan? Dit vers had niet bestaan. Het zou Een te prozaïsch einde hebben gehad. Maar dat niet alleen; we zouden elkaar Al snel naar het leven zijn gaan staan. Onze ogen, die zoveel moois en liefs Hadden beloofd, zouden elkaar niet Lang hebben verdragen. Mijn rustig, evenwichtig…

Hij zag haar op straat voor een winkelruit staan. Gelijk een gazelle, heel rank op de poten. En voor hij het wist had-ie zachtjes gefloten. Want zoiets moois liet geen mens zich ontgaan. Zij draaide zich om en hij kreeg het benauwd. Hij wist niet zo goed aan haar blik te ontkomen. Een ruw wakker worden uit hemelse dromen. Wat van achter zo…

Toen ik vannacht het licht uit wilde doen Hoorde ik opeens een oude en roestige Eend knarsende tot stilstand komen Het had me niet verbaasd, want als Gedachten krachten zijn, dan had dat Heel gemakkelijk kunnen gebeuren Ik zou de deur al hebben opengemaakt Nog voor hij aan had kunnen bellen En ongehinderd zou ik zijn droef Gezicht…

Mijn handen gevouwen Rond mijn gezwollen buik Je antwoordt met Een zacht bewegen Als bloesem in Een lentestruik…

Onleesbaar Geschreven bladzijden Op een blanco schutblad Haar armen als een Omslag om hem heen En in haar handen het slot Of lag dat in de zijne? Om alles heeft zij gehuild Die nacht. Om hem, om haar Om de krater die geslagen was En waarvan zij de diepte Voorlopig nog niet peilen kon Was liefde een tijdbom? Of toch chemie? Mijn…

Zo af en toe, dus niet te vaak! Ben ik toch wel een beetje Blij met haar... Ze wast en kookt voor hem, ze Zorgt ervoor dat hij niet geheel Verloren raakt in pijn, in een- Of tweezaamheid. Ze waakt zijn angst, hoedt zijn Verdriet, want ondanks dat hij Klein en tenger is, heeft zij haar Handen vol aan hem. Ze huist mijn lief, ze slaapt…

Maar wie is deze Maanvrouw? Hoe steekt zij in elkaar dat zij Naast hem leven kan? En hoe Verdraagt zij, dag na dag, die Gang over zijn duister pad? Is zij zijn Moeder, Hoeder, Zijn Oppasser geworden? Dat zal toch niet..! En houdt zij net zoveel van Hem als ik dat doe? -Ach, ik weet, zij heeft de Oudste Rechten, maar daar Gaat het nu…

De waterlelies hadden Hun bladeren gesloten Maar ook de ganzen Hadden zich laten foppen Want ze deden een dutje Midden op de dag De ganse wereld had Zich aan het hemelruim Het firmament vergaapt Een kort moment had de Maan zich tussen Zon En de Planeet geplaatst Heel even tussen zon- Licht en het aardedonker Tussen hem en mij De…

Je lag daar in dat veel te grote bed Jouw handen waren daaraan vastgebonden Zo bang dat jij jezelf nog zou verwonden Maar al je kracht was toen al stilgezet. Jouw lege ogen waren al gebroken Ik keek naar je en zocht het beeld van toen Hoe graag zou ik het nog eens overdoen Maar het verleden had zich al gewroken. Ik streel je wang; het is…

Huid op huid die laatste nacht Onleesbaar geschreven bladzijden Op een blanco schutblad Haar armen als een Omslag om hem heen En in haar handen het slot Of lag dat in de zijne? Om alles heeft zij gehuild Die nacht. Om hem, om haar Om de krater die geslagen was En waarvan zij de diepte Voorlopig nog niet peilen kon Was liefde een tijdbom…

Ik heb je gevoeld En ik voel je nog Hoe kan zo'n klein En nietig lijfje Zo'n diepe indruk maken…

Ik wil me wijden aan een droef sonnet Over ontroering waaraan ik heb geleden Over een ver en onvoltooid verleden En van een snaar die toen werd stilgezet Ik wil me wijden aan een boos sonnet Over een liefde die ik eens heb beleden Over een band die toen werd doorgesneden En van het ijs dat daar werd afgezet Voorbij is nu de tijd die mij…

Maar ik ben toch geen tafeltje riep ze met een verbaasd stemmetje Toen ik haar zei dat ik ooit nog eens een versje zou schrijven op haar…

Doelloos loopt ze door de kamer Haar gedachten zijn elders Het is donker en kil in huis; ze rilt De thermostaat moet hoger, denkt ze Het voorjaar lijkt niet op een voorjaar Maar het deert haar niet Alles in en om haar heen huilt Wonderlijk hoe de natuur zich soms aanpast Ze staat voor het het raam De straten zijn nat en leeg De huizen…

De ochtenden lichten al Dit is het verwachtingsvolle jaargetijde Waarin ik haar de eerste lentedag begroette Ook toen scheen de zon, een zoele wind Over een moeder en haar kind En het ruiste van een zacht verlangen Alleen was het toen vroeger voorjaar En blijer (Tegengedicht op 'Herfst' van H. Marsman)…

Ik heb zojuist, zoëven een stukje van mezelf blootgegeven…

Wij stonden aan het aanrecht, zij en ik Ik dacht al dagenlang: zeg het vandaag Maar omdat ik bang was voor haar vraag Wachtte ik het allerlaatste ogenblik. Maar toen ik in haar ogen las: is het te laat? Zocht ik naar woorden die ik tijdig vinden wou Voordat ze plotseling het antwoord weten zou Vroeg ik: waarover wil je dat ik praat? Luid…