Tot die ochtend
Want ook zij had eerst de wanhoop
Uitgeput voor ze er woorden aan
Kon verbinden
En ook zij had door de lens getuurd
En voortdurend aan de smalle ring
Gedraaid om de beelden scherp en
Nog weer scherper te krijgen niet
Alleen zijn beeld had zij ontwikkeld
Maar ook de beelden die van haar
Hadden verhaald; Zij had bepaald
Zij was het die een liefde kleur en
Richting had gegeven; haar Haan die
Koning had gekraaid tot die ochtend
Dat ze zijn stille blik ontmoette
Op slag verteerd door tederheid
Bezweken bijna aan ontroering
Verdwaalde zij in zijn bestaan
Op dat moment werd zij het lam
Dat willoos naar de slachtbank
Werd geleid...
Geplaatst in de categorie: liefde