Alle inzendingen van Arjan Zuidervliet

Mijn hart in goud gehuld. Eindelijk de ruimte, die voor jou bestemd was, opgevuld. Zij is er in gekropen, met haar tranen van verdriet. Nu kan ik niet meer van je houden ... door dat mens, die parasiet.…

Meisje van glas, groot in een harnas Meisje, tussen bommen en bloemen Meisje, vechtend tegen de werkelijkheid, zoekend naar de waarheid Meisje, ik sta naast je ... wij voeren geen strijd…

Liefde is woedend en vol tranen als jou onrecht wordt aangedaan Liefde opent wijd zijn ogen en ziet je stralend staan Liefde zoekt tussen de scherven zichzelf in jouw gemis Liefde geeft zijn leven voor jouw leven omdat het anders zonde is…

Voor hem die jou ziet als jij je vleugels sluit zing jij de kleuren in de wind Je hoopt dat hij komt Je rent weg als hij kijkt Je sluit je vleugels en hij ziet jou…

Een ballon in de storm Een luchtgevecht tussen de liefde en een hart dat in brand staat Mijn hart, mijn ik Ga kapot! Ik kan niet met mezelf leven maar alleen uit liefde…

Zie in mij    wat ik in jou zie Kijk tussen je vingers door    en zie mijn licht Doof het niet uit    maar laat het schijnen Houd je pijlen    op de liefde gericht…

Ben niet boos   als ik het uitschreeuw Met piepende banden   op de rem trap Blijf stilstaan   op deze eindeloze weg Van het leven weg   van de kleuren weg   van alles weg   met heimwee in ieder moment Dwars door het veld   ga ik Op weg naar de zee   ga ik Of wat er ook is   achter het graan Dwars door de dag   ga ik Op weg naar…

Het zal nooit meer helder worden De winter is niet koud maar wazig net zoals de zomer Steeds verder moet ik gaan Op zoek naar nieuwe steden want vermomd in vreemde kleren is het overal Speel met mij een spel dan zal ik nooit meer praten nooit meer in de ogen kijken van onmogelijke liefdes nooit meer alles geven voor wat ik niet meer…

Een ballon zweeft vechtend tegen de storm naar het zuidoosten Ik zie jouw gezicht Ik zie mijn gezicht in het onweer Hoefslagen ... Een slanke hand trekt licht in de verlatenheid…

Het is niet mijn stem als ik weer stil ben en je op de roltrap steeds verder voor mij uitgaat opgaat als een vlinder in de bloemen die ik daarna teder aanraak Ik neem ze mee in de tijden, die je zei, dat je ze koestert en wilt kennen, toen ik niks zei en mijn stem veranderde in gedachten…

Dwars door de rimpels van vroeger kijk je door de straat van stille dagen en lichtjes van slechts verlangen Houten vlinders botsen tegen stenen muren Ballonnen vol kleur verdwijnen in grijze wolken Vandaag gaat de hemel open in woeste vormen, en stort ik neer als onvoorspelde regen…

De eerste dorpjes doemen op maar iemand die net is als gooit nog een bom op mij op de zanderige vlakte In de verte sta jij met lichte lippen vol vrede op de heuvel bij de Turkse zee…

Je duizelt door de straten in de rook van een verdrongen vuur ... en ik zweef door de straten met een duizelend verlangen Morgen begrijpen wij de vlucht en kijken wij kroelend uit over de zee…