vanuit de toekomst
droomt een ver verleden
zich langzaam naar mij toe
terug van weggeweest
na een lang vergeten feest
waar het dromen zag breken
alsof het niets was
op zoek naar het heden
valt het zomaar
uit de lucht
in mijn schoot
met een zucht
naar liefde
en ik wou
dat ik het leven
kon omarmen
om het bevroren verdriet
te verwarmen…
Weer laat de nacht
een zandloper vol
gedachten stromen
een reis door de tijd
die te langzaam
wegtikt
minuten dromen
zich een eeuwigheid
en het donker
raakt de tel kwijt
in het zwarte niets
dat anderen laat slapen
maar mij genadeloos
wakker houdt
tot de ochtend
de zon op laat gaan
als een zachte deken
over het bestaan
van licht…
700
Bezig met laden