inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 30.936):

nachtgedicht

Weer laat de nacht
een zandloper vol
gedachten stromen
een reis door de tijd
die te langzaam
wegtikt

minuten dromen
zich een eeuwigheid
en het donker
raakt de tel kwijt
in het zwarte niets
dat anderen laat slapen
maar mij genadeloos
wakker houdt

tot de ochtend
de zon op laat gaan
als een zachte deken
over het bestaan
van licht
dat op gouden schalen
wordt gewogen
zal ik verdwalen
met open ogen

Schrijver: astrid voerman, 25 februari 2010


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 122 stemmen aantal keer bekeken 1.561

Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
lijda
Datum:
20 juni 2010
Email:
lijda-zielemanhetnet.nl
in een woord ..prachtig!
Naam:
ria
Datum:
9 maart 2010
astrid, heel mooi. lekker verder gaan!
Naam:
maria
Datum:
26 februari 2010
Heel mooi uitgedrukt. Een prachtig gedicht.
Naam:
pama
Datum:
25 februari 2010
Email:
pebmartenshome.nl
Een mooi dwaallicht, prachtig verwoord.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)