Alle inzendingen van Bas

Stenen zo geordend dat je er overheen kunt lopen. Welke kant uit bepaalt een wegenwachter. Zijn wijzer wijst je welke weg en welke weg. Stenen dragen het gevolg van overwegen zo geordend dat een route ontstaat. Ik hier. Jij weg. 02-03-2006…

Dit wachten heeft een naam. Het is een soort zitten op een bankje, boven op een duin. En dan: turen in de verte, kijken naar de hemel, turen in de verte. Een blik op het horloge getuigt van optimisme over. Er klinkt getoeter. Een schip, een schip met een anker. Oh, teken van. Dit is een test, een toets, een oefening in geduld. Zou…

De tafel lag gevuld met goede voornemens. Voor elk wat wils en nog meer van die wijsheden. Jas en das verdwenen in de kast. Je beter voordoen is een vorm van verbergen. Alles moest anders voor de visite. Catharsis. Heiliging. Grote schoonmaak van het eigen zijn. Oh, imago opgepoetst, uitgeschonken, ingeschonken, geproost. Op wie? Aan tafel…

Toen ik stond te klungelen met mijn pas, hekken zich sloten, een metro passeerde, schoot ze met te hulp: de grote Turkse vrouw met hoofddoek lachte, knikte, deed het voor. Nadat ik zuchtend was gestopt, stond ze zomaar naast me, mij terzijde. Ze liet zien hoe ik moest kopiëren. Ik keek nog even om; ze was al weg. Mijn keel was een woestijn…

Een vogeltje, waar ik de naam niet meer van weet, zit boven op een paaltje. Het kijkt heel schichtig om zich heen, ziet dingen die ik niet kan zien. Vliegt onverwacht weer weg. Het heeft een reden om te gaan en geeft mij een gevoel waar ik de naam niet meer van weet.…

Hij houdt niet zo van autorijden, vergelijkt het met voortdurend voor de eerste keer naar schoolgaan. Hij vertelt dit tegen het meisje, dat ook liever met de trein. Ze kan dan zo lekker existeren. Ze slaat de bladzijde om, ziet de volgende pagina van het leven. Haar ogen zoeken de laatste regels. Hij is het met haar eens en noemt autorijden…

1x Het verlangen gestolen. Onder regenjas bewaard. Op behoeften betrapt. 2x Man in regenjas rent door diepe plas. Kind in hem wordt nat. 3x De mantel der liefde bedekt - ook in de regen - het lopen zonder jas.…

voor moeder Zoals mijn moeder met haar vingervlugge handen (bijna onzichtbaar voor een leek) een balletje van rechts naar links, omhoog, opzij, omlaag, zó in de pan, zo zie ik het een speler toch maar zelden doen. De afzuigkap en ik, haar enige publiek.…

Hij houdt van fietsen en van ijsjes. Hij likt ze liever dan de meisjes, die vragen of hij mee wil rijden. Hij houdt van fietsen, niet van meiden.…

Hij kijkt naar een stoel en denkt: ik ben een stoel. Ik sta hier net zo alleen als hij daar: de man op de rand van het bed. Valt hij al in slaap? Of noteert hij nog even dat hij net zo leeg is als? Kijk, hij geeuwt. Hij praat met de stilte, wordt moe van zichzelf. zou een stoel willen zijn kon hij comfortabel in zichzelf gaan…

Het ezeltje kijkt achterom. De herders, ze gaan weer naar huis. De wijzen een groot blokje om. Men bouwt van een kribbe een kruis.…

.orde in top tip rit de van eind het aan gedicht het bleek werkelijkheid in maar, chaos leek Alles. huis naar weg op vrachtauto lege een: resultaat Het. uitlaadt één voor één weer vers van het loop in de hij die, in interpuncties en woorden de hij laadt één voor Eén. gedicht zijn met werk te dichter de gaat zo, op maar het noem, pakjes, dozen…

Een vrouw voor het raam. Ze tuurt naar de horizon. Zij gelooft haar man. 22-12-2005…

Zon schijnt tot gordijnen. Achter het groen verborgen wat gebeurde. De kamer een gesloten stal. Geen mens weet precies de reden, niemand beseft waarom. Het lijkt een kerstverhaal met een slechte afloop. Achter het kerkstukje gekregen voor de kerst - lof alle vrijwilligers - blijft ze hopen op vroeger vertelde de meester een…

De soldaat van 16 in Afghanistan. De oude vrouw in Lima-Zuid. Het zwerfhondje in de straten van Saigon. De man zonder oren in Kano. Het meisje van 14 in Calcutta. De gescheiden vader in Gouda. De ontslagen leraar in Berlijn. De zwangere bosnegerin in Kaapstad. De bedrogen belastingambtenaar in Nieuw-Vennip. De gelovige bakker in Kralingen…

De lucht is wit. De ster is wit. De tuin is wit. De boom is wit. De kaars is wit. De krans is wit. De soep is wit. Het ijs is wit. De stal is wit. Het kind is wit. Het lijf is wit. Het hart is zwart.…

Lampjes in de boom. Herders bij de stal. Kerstkrans op de tafel. Nu zijt wellekome aan. Bijna iedereen aanwezig. Kerstcircus op de buis. Verder: Gluhwein, de beste wensen, sneeuw in de tuin. Toch wil het maar geen Kerstmis worden dit jaar.…

Ruim voordat hij was gearriveerd, kwam hij al binnen in een lied. Zingen verkleint de afstand tussen geven en ontvangen. Een tijdlijn in muziek. Toen hij er was, waren zij binnen (en buiten zinnen). En ze zongen: ‘Luister naar ons afscheidslied’ en dachten: ‘Kon hij maar voor altijd bij ons blijven.’…

Een zijden tabberd en een witte baard. De levenswijsheid op het witte paard rijdt weer zwaaiend langs de volle wegen. Eeuwen wijsheid komt verlangen tegen. * uit: Jan de Bas, 'Sinterklaas bestaat (als u dat wilt)' (Sliedrecht 1999)…

Het geloof heeft aan een onzichtbaar bewijs genoeg om vast te stellen dat wat je niet kan zien, bestaat in wat je laat: genoeg liefde geven of tegen beter weten in hopen op. Geloof staat voor, ja, staat nog ergens voor. In een transparant tuinhuisje is het prettig geloven. Een man schrijft een giro uit naar een goed doel, geloof ik. -…

Hij tekende wat hij niet onder woorden kon brengen. Wat boven water kwam drijven: een boot. Een boot als symbool van. Te zien waren: een heleboel donkere poppetjes en een witte meneer met een vraagteken. Op de boot voeren geheime verlangens, waaronder een boot. Boven de boot scheen de zon. Het hebben van veel wensen maakte hem gelukkig…

Voorop de fiets van de dichter zit de waarheid in een kinderzitje kijkt ze vrolijk in het rond. Een speentje in de mond vol zoete brabbel- woordjes: oh en oeh en ah. Ze verbaast zich over zaken die wij - kleine zielen achterop – allang vergeten zijn of niet meer willen zien. Wij houden van de waarheid, maar begrijpen haar eigenlijk…

Een zanger zingt over een banger hart. Dat klopt. Hij heeft gelijk wanneer hij bedoelt te zeggen dat angst de hartslag verhoogt. Alsof je nog even snel de tijd die je eerst dacht te hebben in een paar seconden op moet leven. Vlug het laatste slokje zijn voor de aller aller allerlaatste trein. Totdat het stilstaat. De angst voorbij.…

‘Ik ben er weer’, zei de man, van wie niemand in de gaten had dat hij was weggeweest, ‘maar ik ga er zo meteen weer vandoor.’ Geen sterveling die het opmerkte toen hij voorgoed vertrok om nergens aan te komen. Zijn bestaan viel nog het beste te vergelijken met een boot in de mist. Je ziet alleen de mist.…

Man slaat de vrouw die er niet is. Hij schrijft zonder pen een verhaal. Hij denkt aan onbestaande dingen. Man schenkt geen aandacht aan God. Hij vindt een Man op zijn pad. Hij vraagt zich af waarom allemaal.…

Te weinig orde wreekt zich op den duur: onbetaalbaar uurloon. Ruimte en tijd verhouden zich als opruimen tot snelheid. (Ik ben niet snel, wèl opgeruimd.) Dat ene versje dat je vindt, wanneer je het niet zoekt, dat is geen vinden van, maar het verliezen van de tijd. Dat andere over de poëziepolder wordt geheimschrift van weleer.…

Een Antilliaans meisje met een Antilliaanse jongen. Een Chinees meisje Met een Chinese jongen. Een Kaapverdisch meisje met een Kaapverdische jongen. Een Marokkaans meisje met een Marokkaanse jongen. Een Surinaams meisje met een Surinaamse jongen. Een Turks meisje met een Turkse jongen. * Dit vers verscheen in het julinummer…

Een wolkje aan de verder heldere hemel ontneemt de hemel de status van helder. Het wolkje gedraagt zich als een eigenwijze achterblijver die niet van opgeven weet. Het is een dissident, die hoog in de lucht protesteert tegen de gang van zaken: de kaalslag van de helderheid, de koude van de blauwe leegte, de hoge eenzaamheid van niets…

Ik las over Boaz, over Ruth. Vroeg kijkend naar de plaatjes heeft het nut een kleine jongen te vermoeien met oude verhalen. De volgende morgen bij het ontbijt waren wij Naomi en de hare allang en breed vergeten. - Toch baden wij voor het eten.…

Zachtjes tikt de regen op het keukenraam een melodietje nu jij het theewater opgiet. Druppels vormen letters, woorden, zinnen ontstaan. Ik lees zeer lieve dingen over houden van. Je kijkt heel even op. De stoom om je hoofd vormt een wolk. Je stijgt boven jezelf uit.…